Peuter 3 jaar maakt me savonds helemaal gek

Hoi hoi! Ik snap jouw strubbelingen. Het is soms erg zwaar en je geduld wordt echt op de proef gesteld! Jouw verhaal is heel herkenbaar. Wat hier helpt: als ik zeg nu is het klaar, mama gaat naar beneden en komt niet meer terug: echt doen. Ik geef wel aan dat ik niet echt weg ben, maar hem zie via de babyfoon. Dan maar even hysterisch huilen. Hij slaapt in een bed en ik heb zelfs een keer de deur dichtgehouden toen hij aan de klink ging hangen. Klinkt heftig, maar de dagen erna ging het meteen veel beter! En het andere verhaal: keuzes geven. Plak jij de sticker of mama? Als je niet kiest kiest mama. Dat vraag ik altijd drie keer en bij de laatste zeg ik ook laatste kans. En dan doen. Is ook huilen, maar na paar keer duidelijk zo’n keuze kiest hij voortaan wel. En zo niet dan huilt hij maar. Daarna als hij rustig is, praten we erover. Stel ik vragen en leg ik wel altijd in alle situaties uit wat er gebeurde en waarom ik deed wat ik deed. Eigenlijk vergelijkbaar met jouw verhaal maar met iets harder misschien?

Ik denk dat ze hier in te veel kansen van jou krijgt en dus veel ruimte om over jouw grenzen heen te gaan. Vervolgens is het zonder waarschuwing in bed, kus en weg. Voelt voor haar heel plotseling weer waardoor ze van streek raakt. Daarnaast is het ook de vermoeidheid waardoor de emoties wat groter zijn. Dus niet die 6 kansen geven, gewoon direct ‘jij plakt of mama plakt’ en net zo met het lakentje. Wij hebben een vast ritueeltje. Vervolgens gaat ze naar bed, dan krijgt ze 1 kans om nog iets te vragen en daarna is het echt bedtijd. Ik heb ook gelezen dat ze extra moeilijk doen met naar bed gaan als ze te weinig 1 op 1 tijd met de ouder hebben gehad overdag. Is dat iets wat je herkent? Ik merk dat ik het ook moeilijk vind om haar voor het slapen gaan te laten huilen, ze slaapt daardoor ook moeilijker en wordt wakker ‘s nachts. Bij ons helpt het om de deur op een kier te zetten en aan te geven dat wij in de buurt zijn als er iets is, en dat ik altijd nog een keer kom kijken als ze rustig slaapt. En dat rustig in slaap vallen alleen kan als ze stil is. Ik heb haar ook nog in ledikant trouwens 😂 ga deze week over op een peuter bed. Ben heel benieuwd!

Ik heb een comfortabel kussen op haar kamer liggen en nadat ik haar ingestopt heb blijf ik nog even 5 minuten bij haar liggen, om de overgang wat minder hard te maken. Als ze het echt zwaar heeft blijf ik daarna nog 5 minuten bij de deur staan met de deur op een kier. Ik geef van tevoren al aan: ik blijf 5 minuten bij je, daarna ga ik naar beneden en dan kom ik straks nog even bij je kijken. Als ze tijd rekt dan zeg ik: nu slapen/oogjes dicht en snaveltje toe, anders ga ik direct naar beneden. Daar is ze heel gevoelig voor. Als ik dan wegloop is het megadrama, en als ik dan terugkom is ze stil. Het heeft wel even geduurd, maar nu ik dit consequent doe heb ik haar altijd binnen een kwartier in slaap. Soms mag ze echt wel even huilen. Ik vind het zelf ook echt vreselijk en laat het niet lang duren. Maar het is echt nodig, anders krijgt ze altijd haar zin.

Herkenbaar ook hier. Onze zoon doet dit ook. Ik probeer er aan te denken een kans te geven en van te voren de andere consequentie uit te leggen. Ook verwachtingsmanagement helpt, als je klaar bent met eten kunnen we nog even schommelen en als de timer gaat moet je naar bed. Hij weet dan waar hij aan toe is. Hij mag nog wel een beetje smokkelen met even extra knuffelen ofzo maar we wijkem niet af van het ritueel. Als ik minder consequent ben neemt hij een loopje met mij. Het helpt mij ook te denken dat hij het nodig heeft grenzen te krijgen en te ontladen. Wat ook helpt is een grapje maken waarvan ik weet dat hij gaat lachen. Als het geëscaleerd is kom ik er met hem op terug en bespreek ik hoe ik het vond en vraag ik ook hoe hij het vond. Soms is het niet anders en hoort het erbij. Wat mij ook helpt is niet leeg aan de avond beginnen zodat ik nog ruime over heb voor gedoe. In de avond luisteren wij veel Juf Roos, daar wordt hij rustig van. Misschien heb je iets aan een van deze tips.

En als je haar negeert en doet alsof je ook slaapt?

Ik pak het ook zo aan. Alleen: ze wordt enkele uren later opnieuw wakker en wil dan echt niet meer alleen slapen. Ik zet me terug aan de deur maar ze kruipt eruit om bij mij te komen zitten (slaapt in groot bed). Hebben jullie dit ook voor?

Haha ja, ze wordt rond 3 uur wakker en kruipt dan stiekem bij ons in bed. Inmiddels als ninja want we hebben het niet eens meer door. Maar eerder toen we het nog wel door hadden kreeg ik haar ook echt niet meer in haar eigen bed. Soms hielp het als we voor het slapen al zeiden dat ze als een grote meid in haar eigen bed moest blijven, dat als ze wakker werd ze zich gewoon moest omdraaien, en dat al haar grote vrienden ook in hun eigen bed slapen. Maar hier verder nog geen oplossing voor 😬