Peuter steeds uit bed en niet meer zonder mama slapen

Zeker herkenning, hier. Ons zoontje is ineens bang voor boeven en monsters. En wordt 's nachts wakker sinds de komst van de baby. Mijn man slaapt nu bij hem op de kamer om te voorkomen dat hij mij 's nachts op komt halen. En overdag lezen we onder andere boekjes over helden/politie/enz. Voorbeelden geven van hoe je dapper kunt zijn. Een slaaptrainer werkte hier ook heel goed, vóór de baby. En je zou je kunnen verdiepen in de chair methode.

Succes, in ieder geval!

Hier precies hetzelfde. Zoontje van 3. Baby van bijna 2 maanden. Sinds 2 weken nu denk ik heel veel problemen met slapen. Zowel smiddags als savonds blijft hij eruit komen met een smoesje. Wil niet dat we weg gaan. Maar gaat als we er zijn ook niet slapen. Ik weet nog niet goed wat ik ermee aan moet. Dachten eerst dat hij over vermoeid was (door de baby die snachts huilt) Maar ik weet het niet. Misschien ook de leeftijd. Idd ook ineens bang voor alles op zijn kamer en "de Heks" komt.. Hij heeft een peuter bed dus erbij gaan liggen valt niet mee. Hebben wel een uitgebreid bed ritueel al heel lang. En dat ging altijd heel goed. Maar dat nu is dat niet voldoende. We blijven nu bij hem zitten tot hij een beetje loom is en dan gaan we boven nog wat rommelen (gister de badkamer maar gaan schrobben😅) Gister lag hij om 21.15 te slapen. Dat was het record van de week. De rest van de week pas om 22.30 of later. 🙈

Hier sinds 2 weken ook plots 's avonds nog terugroepen (bv."je moet de clown wegjagen") en veel nachtmerries (vannacht was het om 1u30 "er is een trein over mij gereden" en 4u "de dino eet mij op"). Hij vraagt ook zelf om in het grote bed te slapen, blijft anders onrustig tot op de duur huilen. Om allebei toch zo veel mogelijk slaap te pakken, en hem veiligheid te bieden die hij blijkbaar nodig heeft, ga ik in op z'n vraag. Hij gaat s avonds wel in zn eigen bedje slapen maar 's nachts verhuis ik hem indien nodig naar mijn bed. Vanaf vanavond probeer ik het nog eens met een klein nachtlampje de hele nacht te laten branden. We hebben een maand een slaapwekker (zazu pinguïn) geprobeerd maar is hier geen verschil. Zoontje ligt wel nog in een ledikant, heeft een groter peuterbedje op z'n kamer maar weigert erin te gaan liggen.

PS zoontje is ook net 3 geworden

Helemaal herkenbaar! Hier ook nooit problemen gehad. Wij moeten ook bij haar blijven tot ze slaapt. We zijn gestart met in de kamer te wachten maar enkele dagen later heb ik me op de gang gezet. Ik zeg gwn shhht als ze nog roept. Ze liep een tijdje ook steeds uit haar bed. We zijn een beloningssysteem gestart in combinatie met de zazu pinguïn slaaptrainer. Mss toch de leeftijd? Ik dacht dat we de enige waren 😅

Wij hebben de pinguïn nu ook. Laten jullie hem de hele nacht als nachtlampje branden?

Fijn te horen dat we niet de enige zijn… wij hebben zon schaapje maar dat doet hem niks. Geprobeerd hem steeds in bed te leggen zonder iets te zeggen maar dat werd een spel en nu dus constant ernaast liggen tot hij slaapt tot ik om 4 niet meer kan en we in t logeerbed slapen. 🙀

Gaat het nu beter? Wat voor beloning want ik kwam met paw patrol stickers niet ver😹

Chair methode ga ik me in verdiepen idd! Dank!

Hier ook gehad, vlak na oud en nieuw was ze ineens bang. Eerst een week lang bij haar gezeten tot ze sliep. Daarna even goed duidelijk gemaakt dat ze echt wel zelf in slaap kan komen. Soort spelletje van gemaakt om knallen te vangen. Maar 's nachts werd ze ook vaak huilend wakker en wilde ze bij ons. Wij zeiden altijd, dat doen we niet. Maar we wilden niet elke nacht strijd. Want geloof me, we hebben lief gedaan, geschreeuwd, iets onder de deurkruk... Vreselijk. Dus toen gezegd: als ze wakker wordt mag ze bij ons. Dit heeft ze zo'n 2 maand gedaan en langzaam gebeurde het steeds minder. Toen een lampje met rood (slaaptijd) en groen (naar papa en mama) geïntroduceerd en ze sliep weer hele nachten door. Vaak gedacht "Hoe moet dit nog goedkomen" maar uiteindelijk door het los te laten is het vanzelf goed gekomen. En dat ervaar ik tot nu toe met alle moeilijke momenten.

Wat fijn je reactie! Misschien inderdaad maar meer loslaten.. Hoe moeilijk ook🙈

Ja.. Mensen zeiden steeds tegen ons: "Niet doen hoor, want anders slaapt ze als ze 6 is nog bij jullie". Maar ze was altijd een goede slaper en wij prezen haar elke keer als ze bijvoorbeeld een keer in haar eigen bedje had geslapen, of pas na een lange nacht. Ik denk dat het ook belangrijk is dat je kind zich veilig voelt en als dat nu even bij jullie is... Misschien voelt hij dan wel "Het is goed, mama is er wel" en dan komt het vanzelf weer. Maar het is moeilijk hoor. Hebben er zelf flink mee gezeten. Tot we het dus los lieten 💜

Misschien nog een hele simpele tip: praten. Ik vraag elke avond hoe haar dag was. Of dat ze ergens boos of verdrietig over is. Soms helpt het als de dag een beetje verwerkt kan worden. Ik neem dan ook ruim de tijd voor het avondritueel. Na het boekje lezen liggen we altijd nog even samen te "praten".

Típ van flip: een slaaptunnel!!

Sorry ik reageerde onder het verkeerde topic. Hier ook periodes van slecht slapen, en dan slapen we gewoon tijdelijk even samen (op haar kamer), na een tijdje gaat ze weer alleen slapen

Hier ook een meisje van 3 die nu ook al zo’n maand weer tussen ons in wil liggen ‘s nachts. Gaat wel slapen in haar eigen bedje maar zodra ze wakker wordt wil ze alleen nog maar in het ‘grote bed’. Al meerdere keren de strijd aan gegaan. Waar ze helemaal van over haar toeren raakt. Zo sneu. En mijns inziens niet wat je wilt bereiken. Ook zij is een meisje wat altijd hele nachten doorsliep. Dus het zal dan mss toch wat met leeftijd van 3 jaar te maken hebben wat ik zo lees. Ze worden natuurlijk ook steeds bewuster van alles om hun heen. Dus voor nu accepteren we het vaak maar en hopen we dat het vanzelf weer beter gaat. Hier ook al wel het ‘slaap schaap’ geïntroduceerd. Dat ging in het begin heel goed, maar nu doet ze er niet veel meer op uit.