Teleurgesteld in partner als vader

Misschien dat je je verhaal kwijt kan bij de vertrouwenspersoon van je huisarts. Het klinkt als een lastige persoonlijke situatie waar je zelf wel graag iets aan wil doen. Misschien dat de poh van de huisarts tips heeft en jullie kan begeleiden? Of praat er met zijn moeder over?

Jeetje dat klinkt heftig zeg, wat ontzettend naar dat hij zo doet en wat ben jij een goede mama! Heel eerlijk vind ik niet dat je dit van je af moet/kan zetten, je kiest samen voor kinderen dus zorg je ook samen voor je kinderen+huishouden. Jij verdient het ook om tijd voor jezelf te hebben etc. Ik zou echt een goed gesprek met hem aangaan en anders misschien een keer een relatietherapeut inschakelen (onpartijdig persoon kan soms wel doordringen).

Ik ben het met 2021 baby1 eens. Je krijgt samen een kind dus moet je er ook samen voor je kindje zijn. Ik vind het persoonlijk heel naar om te horen dat jouw man zo teleurgesteld was toen hij ontdekte dat jullie een meisje kregen ipv een jongen. Hopelijk komt jouw dochtertje hier nooit achter want hoe moet dat voelen als ze dit later ooit hoort. Ik vind dat jij een sterke moeder bent. Zoveel ballen hoog houden en onvoorwaardelijk voor je meisje zorgen. Ook het feit dat jij snachts alle zorg hebt gedaan tijdens die huil periode. Petje af! Als mijn man zo zou doen dan had ik eerst een gesprek aangegaan. Mocht dit niet werken dan had ik hem lekker het huis uitgezet. Klinkt namelijk al bijna alsof alleenstaande moeder bent. Onbeschoft ook dat hij je dochter naar zijn moeder brengt als het zijn oppas dag is. Alsof ze een last is ipv een toevoeging aan het gezin. Ik zou echt een goed gesprek gaan voeren een heel duidelijk ultimatum stellen. Wellicht met een onafhankelijk persoon erbij. Succes en sterkte met deze situatie 🍀

Ten eerste complimenten! Je hebt het lang volgehouden om zo veel tegelijk te doen! Zoals eerdere reacties lijkt het idd net alsof je een alleenstaande moeder bent. Ik heb mij ook wel eens zo gevoeld en dacht dan, als we uit elkaar zouden zijn zou het enige verschil zijn dat ik je vuile was niet hoef te doen. Bij ons hielp het om erover te praten en hem de ruimte te geven meer te doen in het huishouden, hem te confronteren met wat hij niet deed, duidelijk te zijn over wat ik wilde en geduld..... Wij schelen ook 10 jaar en wij wilden allebei snel aan kinderen beginnen. Ik vind het spelen met je kinderen een minimale moeite. Dat kan iedereen. Hetgeen wat je pappa maakt is dat je ook de zorg draagt over je kind, verantwoordelijkheid neemt. Klopt het dat hij wat dominanter is in de relatie? Dan zou ik snel je tanden laten zien, want zoals het nu klinkt moet hij zich er even bewust van worden dat je niet zijn bezit bent en ook een iegen wil hebt. Dat hij dreigt met het stoppen met koken vind ik erg laf. Waarschijnlijk weet hij dat je na die opmerking weer poeslief bent zodat hij dat maar wel blijft doen. Misschien is het ver geschoten, maar het boek "why men love bitches" heeft mij veel inzicht gegeven. Ik ben van mijzelf meer een nemer dan een gever en zag daar de nadelen van terugkomen in mijn relatie. Wie weet houd jij ook van lezen en kun je hier iets uit halen🤷‍♀️ Succes mamma

Ik heb daar geen ervaring van omdat ik een alleenstaande mama ben. mijn man is gestorven vorig jaar toen ons meisje alleen maar 2 maanden was. Dus ik doe alles thuis terwijl ik ook moet werken, maar niet full-time. En ik heb ook geen familie hier in Belgie, alleen helpt mijn schoonmoeder soms een beetje, dat is alles. Dus het is heel zwaar voor jou ook als jij alles moet doen. maar hopelijk komt het goed met jullie.

Pas wel op met z'n moeder, ik heb haar toen ook gebeld, dat mijn nu ex man opeens weg wilde. Maar zij nam het helemaal voor haar zoon op want hij bleek al maanden mij zwart te praten bij hen. Dat ik hem niet steunde in zijn nieuwe baan. Hij deed ook nooit nachten meehelpen,sliep zelfs niet meer in dezelfde kamer onder het mom ik moet morgen werken ( ja ik ook), was alleen met zijn carrière en ding bezig, die ik mede mogelijk had gemaakt. Nam zonder overleg een baan aan de andere kant van het land. En dat vonden ze allemaal normaal, want ik steunde hem niet. Je kunt raden we zijn ondertussen gescheiden en hij vind nog steeds dat hij geen schuld heeft aan het geheel. Het werkte gewoon niet volgens hem. Kies voor jezelf. Probeer het uit te spreken en hulp te zoeken als hij dat wil ( mijn ex vond dat niet nodig) ik moest binnen twee maanden kiezen of mee naar andere kant land ,met de kans om dezelfde situatie te zitten, dus ik alles opofferen voor iedereen of hij wilde uit elkaar. Voor mezelf en dochter heb ik gekozen voor het laatste. Ik wilde niet alleen eindigen ver weg van alles en iedereen, met een opgezegde vaste baan. Hij ging zich toch niet aanpassen en had ik over een 2-3 jaar in de ellende gezeten. Ik heb een huisje,hij woont nog steeds bij z'n ouders en op de camping omdat zoals ik voorspeld had al tegen hem, de woningnood daar haar is.

Wat een vervelende situatie voor je. En helaas, ik herken 'm deels. Mijn vriend is 14 jaar ouder en geen idee of het relevant is, maar ik heb wel eens geroepen dat hij potverdikkeme niet de oude opa is die alleen de lusten en niet de lasten heeft. De 'ik kan niet tegen gebroken nachten'-kaart is hier ook getrokken. Ik werd daar woest van, want ik ging er compleet aan onderdoor. Veel gepraat over dat als hij van zijn 'ongezellige vriendin' af wilde hij twee dingen kon doen: 1. de relatie verbreken of 2. een beetje peper in zijn reet douwen en zijn bijdrage leveren. Er zijn ook momenten geweest dat verbetering beloofd werd en uit bleef, dan begon het hele circus weer. Laatst was ik wel uitgepraat. Hij wil niet luisteren, dan maar voelen. Ik heb hem de deur gewezen en toen is hij bij zijn broer gaan slapen. Met hangende pootjes kwam hij terug. Nu is het even rustig, want ik zie dat hij zijn best doet. Ergens zit ik te wachten op het moment dat hij het weer laat versloffen. Erg, he? Mijn moeder zegt dat het de vloek van de vrouwen in deze tijd is, maar wat kopen we ervoor? Geen gouden tip, maar sterkte!

Hij is inderdaad de dominante in onze relatie. Ik heb wel echt al heel vaak aan gegeven wat hij dus niet doet maar hij wuift het weg of als ik boos word beloofd hij beterschap maar dat gebeurt alleen niet. Ik wil er ook zeker aan werken maar hij voelt zich dan gelijk zo aangevallen terwijl ik het altijd heel erg bij mezelf probeer te houden om dat te proberen voorkomen maar ik vind het lastig

Dit zet alles weer in perspectief 💜