Twijfel over een tweede kindje, herkenbaar?

Hier ook lange tijd in twijfel gezeten. Mijn man wou het al wel. Alles wat mis kon gaan tijdens mijn bevalling ging mis: totaal ruptuur, fluxus, placenta resten na 7 weken dus weer operatie etc etc. Heb ook vanaf week 7 tot eind HG gehad, stuitpijn, en de hele mikmak. We zijn nu 9 maanden bezig voor een tweede. En sta er nu positief in.

Voor iedereen die een beetje twijfelt en wellicht opziet tegen de eerste maanden, mocht je het geduld en de tijd hebben om een uitgerekende datum in de winter over te slaan dan zou ik dat adviseren😅 Mijn hele verlof was deze keer in de winter en jeeetje wat een verschil. Mentaal nog pittiger. Maanden binnen met een huilende baby en een schreeuwende peuter🥹 In het voorjaar/de zomer kun je in ieder geval lekker naar buiten. Uiteraard snap ik dat niet iedereen wil/kan wachten, wij zaten namelijk zelf ook in zo'n situatie ivm terminaal zieke moeder. Vandaar dat we deze maanden toch maar niet overgeslagen hadden omdat het al iets langer duurde ook.

En dat je het niet zelf voor het zeggen hebt wanneer het lukt etc. 😘

Dit is mijn reden om dus nu pas beetje te gaan beginnen 😅😂 ik wil liever geen winter baby…. Zie zo op tegen die kou. Ben al geen winter mens dus heb echt gewacht tot de betere maanden. Eerste kindje is een zomer baby, vond ik heeeel fijn.

Ik wilde t liefste ook pas vanaf mei, eerste kindje is van mei. Ook ivm verjaardag etc, dan zit je niet zo binnen. De natuur besloot anders🤣 ik werd de maand voordat we zouden beginnen al zwanger, zou dus een april kindje worden. En ze is met 37 wkn gehaald dus heb nu een kindje van 15 maart 🤣 Heel blij met m’n gezonde meisje👶🏻 zo zie je maar, dit valt niet te plannen 😅

Ohhh ja t is inderdaad niet te plannen😅 Maar je hebt nu gelukkig nog wel wat verlof in de lente (als het weer mee gaat werken)

Haha ja dat klopt.. het is niet écht winter gelukkig😝

Spannend allemaal! Onze dochter is ook van mei’21. Wij willen vanaf augustus/ september het weer gaan proberen. In de hoop dat ik dan mei of juni uitgerekend ben.

Wij dachten het te weten. M'n man is duidelijk. Wel er nog eentje. Ik dacht het ook te weten. Maar twijfel nu toch weer. Vind het soms best zwaar met nu al twee. En de jongste nou weer ziek. Maar op andere momenten komen ze lekker knuffelen, zeggen ze ik hou van jou, of iets liefs of maken ze een grapje. En dan denk ik, ja, nog één! Om niet veel later op het nieuws te horen wat er allemaal in de wereld speelt. En dan denk ik , oeh wel egoïstisch als ik dit weet en dan toch kies om nog een leven daarmee te laten confronteren.

Dit had ik letterlijk kunnen typen. Last he zo die twee strijd. Ik zou graag willen dat ik heel duidelijk dat complete gevoel had wat sommige hebben. Maar zal wel blijven tot de overgang dit gevoel haha

Dat complete gevoel heb ik dus ook niet. Maar zal ik dat ooit hebben? Ik heb ook nooit heel erg de 'nood' gevoelt voor een kindje. Altijd gedacht, we kijken wel of het lukt en zo niet, dan niet. En het lukte wel vrij snel, makkelijk en onbezorgd. Misschien daarom ook? Maarja, zolang kan ik inmiddels ook niet meer wachten, ben al halverwege de 30 en zie mezelf niet in staat om op m'n 40e nog een kindje te krijgen.