Mijn zoontje is zo'n lief, leuk, nieuwsgierig kereltje maar oh zo verlegen. In de buurt van nieuwe mensen zou hij liefst gewoon terug in mij kruipen 馃榾. Wanneer hij goed aan het spelen of dansen is en iemand kijkt z'n richting uit, dan blijft hij stokstijf staan en kijkt naar de grond. Op zich redelijk normaal peutergedrag en ik maak er ook geen probleem van (zeker niet naar hem toe).
Maar wel opvallend: we hebben nu een nieuw boekje van de bib, er staat een foto in van een tiental kinderen die recht in de lens kijken. Hij zegt zelf 'kindjes naar M. kijken' en kijkt zelf direct weg. Vanavond weende hij zelfs, en zei 'ander blaadje, niet M. Kijken'.
Zijn er nog kindjes die zo verlegen zijn? Hebben jullie tips hoe ik gaandeweg zijn zelfvertrouwen en zelfverzekerdheid kan vergroten?