Bang met naar bed gaan

Rond deze leeftijd kan er een piek zitten aan de intensheid van night terrors. Dit is vergelijkbaar met nachtmerries alleen kunnen zij dat nog niet zo zien als wij. Wij weten bijvoorbeeld een droom is niet echt, en kunnen snel na wakker worden de schrik naast ons neerleggen want 'het is toch maar een droom'. Een kind tijdens een night terror moet je nooit wakker maken, ook al lijkt het nog zo wakker(zitten, onrustig, open ogen en gecontroleerde bewegingen). Want het komt van het ene moment van die enge droom in ene in de echte wereld en omdat ze het nog moeilijk kunnen scheiden van elkaar kan hun waarheid in elkaar over gaan lopen. Lang verhaal maar ik denk na het lezen van jouw verhaal dat ze(zelf) misschien tijdens zoiets is wakker geworden en moeite heeft met het scheiden van de echte wereld en haar droom. Mogelijk zijn er boekjes over nare dromen voor deze leeftijd( geen idee eigenlijk). Mijn zoons hadden er rond deze leeftijd ook veel last van en werden toen bang om te gaan slapen. Toch hielp doorzetten en vaste rituelen heel erg een werd het uiteindelijk minder eng. Blijf erover praten, herhalen dat het niet echt is(maar natuurlijk wel vervelend). Ze moet even weer het vertrouwen terug winnen dat ze niet weer wakker wordt met diezelfde nachtmerrie. (Wat op zich ook best lastig is, want denk maar vooral niet aan een roze olifant 😉......)

Ja dat had ik ook al gelezen inderdaad. Het is ook zo lastig op dezelfde leeftijd om sommige dingen uit te leggen. Ik blijf inderdaad maar herhalen dat het een fase is, maar vind het zo zielig.

Mijn dochter had het met monsters. Toverstaf van de action, elke avond de monsters wegtoveren hielp. Het verdween ook vanzelf weer. Soms vergat ze te toveren en dan zei ik er niks van en dat gebeurde steeds vaker. En ook de afspraak dat ik na 3 min terug kwam, daarna na 5, 7 en 10 etc. Dat stelde haar gerust. Ik zette echt een timer. Bij die 10 sliep ze meestal al en anders deed ik nog eens 10.

Ja we hebben de paarse beer ook al samen weg gestuurd en dat zegt ze zelf ook. Dan gaat het allemaal goed. Tot dat ik weg loop. Ik probeer nu inderdaad ook te zeggen van mama komt zo weer even bij je kijken, maar ook dat werkt niet. Dan raakt ze elke keer nog meer overstuur als ik weer weg loop. Het zal wel een fase zijn, maar vind hem wel zwaar

Herkenbaar. Mijn zoon wordt 19 mei 3 en heeft al een paar maanden angst voor schaduwen in de kamer. We hebben hem uitgelegd hoe schaduw ontstaat en hij snapt het ook. Spelenderwijs met schaduw bezig geweest. Overdag benoemt hij het als hij schaduw ziet en dat op een positieve manier. Maar ‘s nachts kan hij heel angstig wakker worden. Heel naar om te zien. Hij denkt dat de schaduwen. Naar hem toe komen. We proberen naar hem te luisteren en kalmeren hem. Maar wij zitten ook in de kamer tot hij slaapt. Ik hoop dat hij eruit groeit.

Mijn dochter slaapt al maanden niet meer in haar eigen bed. Vaak op de bank totdat wij naar bed gaan en dan bij ons in bed. Ze heeft nu wel een fase dat ze van alles eng vindt en bang voor is. Vaak als ze slaapt wordt ze schreeuwend wakker dat ze bang is voor de dinosaurus, maar ook overdag als ze iets hoort wat ze niet kent of op de tv wat ziet. Dan is het handen voor de ogen en helemaal ineen kruipen. Zal wel een fase zijn😬