Bang voor afstand tussen mij en zoon van 20 mnd na keizersnede van de 2e

Hoi! begrijpelijke gedachten. Ik heb dit ook ervaren toen ik een keizersnee heb gehad. Heb mijn zoontje, toen 2 jaar en 3 maanden, één keer opgetild na een week of 3/4 en had er meteen spijt van😅 geen blijvende schade volgens mij maar ik voelde het wel meteen! Was echt niet leuk om hem niet te kunnen tillen maar ze wennen er wel snel aan. Het moment dat het wél weer kan is een moment om nooit te vergeten; 'papa, mama tillen mama tillen!!!!' helemaal wild was hij haha. Die afstand valt mee hoor, gewoon vanaf de grond knuffelen en naast je laten zitten of liggen op de bank. Ik heb de eerste 9 weken bij mn dochtertje in het ziekenhuis doorgebracht en toen trok mn zoontje wel naar mijn man toe, gelukkig altijd kunnen relativeren dat het wel weer zou komen en dat is helemaal goed gekomen hoor! Dus geen zorgen over een afstand. Maar heel gemakkelijk zal het niet zijn.

Ik krijg geen keizersnede maar ik heb nu al echt veel bekkenklachten dus ik probeer dochter ook zo min mogelijk te tillen (is natuurlijk niet helemaal hetzelfde want als het moet doe ik het wel gewoon) maar ik probeer dat ze zoveel mogelijk naast me zit/staat en dan knuffel ik haar op die manier. Verder moet ze van mij zelf de trap op want ik ben al uitgeput als ik zonder haar de trap op moet. En ook voor kleine stukjes lopen neem ik de buggy mee want als ze halverwege geen zin meer heeft om te lopen kan ik haar echt niet het hele stuk gaan dragen (of nou ja kan wel maar dan heb ik daarna spijt) succes! Ik denk echt dat het wel goed zal komen want je kunt gewoon lekker knuffelen en spelen!

Ik heb een spoedkeizersnee gehad in december. Mijn dochtertje was daarvoor ook heel erg aanhankelijk naar mij toe. Mijn man was thuis de weken na de keizersnee en is toen veel met haar bezig geweest. Het was voor haar en mij ook flink even wennen, en ze trok daarna ook meer naar hem toe. Nu hij weer aan het werk is komt dat aanhankelijke naar mij weer meer terug. Wat bij ons hielp was dat we rust, structuur en regelmaat erin hielden. Dus gewoon naar het kinderdagverblijf laten gaan. Veel met haar bezig zijn. Ik was zelf ook veel beneden, ik deed het wel heel rustig aan, maar ze zag me wel. Maar kan wel zeggen mn hart brak wel aantal keren hoor, dan moet je echt nee zeggen als ze bij je willen zijn en je ze niet kan optillen. Tranen in mn ogen.

Hier ook een geplande keizersnede gehad en een dochter van een jaar en 9 maanden. Wij hebben haar van te voren geleerd zelf van de trap te gaan, op de commode te klimmen enzovoort. Zo kon ik na enig herstel wel al zelf dingen met haar doen. In de eerste weken dat mijn man thuis was en veel voor haar zorgde trok ze heel veel naar hem toe. Dat vond ik wel lastig. Ik probeerde dan wel een rustige activiteit te doen, zoals een boekje lezen. Nu hij weer aan het werk is, is het weer helemaal zoals het voor de keizersnede was. Het komt dus ook weer goed!