Borstvoeding dilemma

Hallo mama’s, Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen. Hier inmiddels 17 maanden aan het voeden en ik heb twijfels… Ik voed nu al een aantal maanden nog maar twee keer per dag (‘s ochtends en ‘s avonds), maar ik merk dat ik er inmiddels een haat-liefde verhouding mee begin te krijgen. Regelmatig lurkt m’n zoontje zo hard dat t pijn doet, het afdwingen dat hij soms doet irriteert me ook, het gevoel mijn eigen lijf echt weer voor mezelf te willen en een arts die me al heel lang onder druk zet om te stoppen zodat ik mijn medicatie voor mijn chronische ziekte weer fatsoenlijk kan innemen (waar ik overigens sowieso weinig zin in heb, want het gaat best goed) zijn allemaal argumenten om te stoppen… MAAR er zijn ook zoveel momenten dat ik er nog van geniet en ik merk ook dat hij t nog fijn vindt. Die geborgenheid bij mama, echt ons momentje. Op het ene moment ‘beslis’ ik om te stoppen en het andere moment voelt het weer niet goed en leg ik hem weer aan. Stoppen is zo definitief… ik ben bang spijt te krijgen. Maar ergens heb ik t gevoel dat ik er nooit klaar voor ben er helemaal afscheid van te nemen. Twijfel, twijfel, twijfel… Voor wie is dit herkenbaar? Kreeg je spijt toen je stopte? Wie gaat er juist nog door en herkent de twijfels?