Het grote geboorte topic 👶🏼💙💕

Enzo 💛 26/06/2022 40+6 weken 3.550kg 51.5cm Bevallingsverhaal: Om 18u in de avond slijmprop verloren tijdens het koken. Er volgde vrij snel lichte weeën op dus de vroedvrouw van het geboortehuis alvast even een berichtje gestuurd. Uiteraard afwachten tot de weeën zeker met regelmaat kwamen. Rond 21u had ik iedere 5 min 1 wee en zijn we naar het geboortehuis gereden. Daar kwam alles goed op gang en zat ik om 4u aan 8cm opening maar toen begon ik echt heel uitgeput te raken. Ik begon heel erg gevoelig te reageren op de weeën en ging steeds meer in verzet, ik was doodop dus toen hebben we besloten naar het ziekenhuis te gaan voor een epidurale. Daar kwamen we toe rond 5u30. Uiteindelijk epidurale gekregen, kunnen rusten tussendoor tot mijn zoontje diep genoeg ingezakt was om te persen. Daar waren toch wat complicaties met zijn hartslag tijdens het persen dus moesten we de hulp van de vacuüm inschakelen. De navelstreng zat rond zijn nekje en hij bleek ook gepoept te hebben in het vruchtwater. Hij is uiteindelijk geboren om 11u12 de volgende ochtend dus in totaal een bevalling van 17u. Enzo stelt het heel erg goed nu en na een nachtje observatie in het ziekenhuis zijn we thuis. Ondanks dat de bevalling zwaar was ben ik blij met de keuzes die we gemaakt hebben. Ik ben vooral heel erg dankbaar 🥰🍀🙏💛

Naam: Mees Datum: 18 mei 2022 Geboren met 38+3 weken Gewicht: 3340 gr Mijn bevalling begon met het breken van mn vliezen om kwart voor 2 's nachts. Toen lekker in bad gaan zitten en onder de douche gegaan. Om 5 uur heeft mijn man de vk gebeld. Ik wilde nog even wachten omdat ik niet teleurgesteld wilde zijn over de vorderingen. Toen bleek de baarmoedermond al helemaal verweekt te zijn en ook al 3 cm ontsluiting. Om half 9 kwam ze terug en toen zat ik al op 8 cm! Toen werd snel alles klaar gezet omdat het nu snel zou gaan! Half 11 begonnen met persen. Dit bleek de zwaarste fase want dit duurde bijna 2 uur. Kwart over 12 is Mees geboren. Al met al een superbevalling gehad! Achteraf bleek dat er 1,6 liter in mn blaas zat (wel veel water gedronken na de bevalling zodat ik hopelijk binnen 6 uur zou kunnen plassen) en tijdens de bevalling ook niet naar de WC geweest. Mogelijk heeft het persen daarom zo lang geduurd. Ik kijk terug op een bevalling uit het boekje! Vond het wel zwaar maar het was goed te doen met goede begeleiding van man en verloskundige!

- Naam: Maeve - Datum: 04-05-2022 - Geboren met 39 w + 4 dagen - Gewicht: 3110 gram en 48 cm Tijdens de 20 weken echo werd er geconstanteerd dat het hoofdje van Maeve klein was in vergelijking met de rest van haar lichaam. We werden doorverwezen naar het Radboud voor extra controles. Daar heb ik een uitgebreide echo gehad en bleek ze inderdaad iets achter te lopen in de groei. Doordat ik een NIP-test heb gedaan hoefde ik geen vruchtwaterpunctie te doen gelukkig. Wel werd er tegen ons gezegd dat wij er rekening mee moesten houden dat ze Maeve met 30 weken wel gingen halen als ze niet goed ging groeien. Uiteindelijk mocht ik naar het ziekenhuis bij mij in de buurt waar ik de verdere controles had en dus medisch werd. Elke week had ik een echo, omdat ze nog steeds niet goed groeide. Met de echo van 28 weken bleek ze uiteindelijk goed te groeien volgens het laagste lijntje en de echo's daarop ook waardoor ze gelukkig niet meer met 30 weken gehaald hoefde te worden. Ze is met 39 weken geboren en het was een snelle bevalling. Nadat de vliezen gebroken waren had ik binnen 5 uur al volledige ontsluiting en daarna duurde het 3 uurtjes totdat Maeve geboren werd. Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen en groeit ze prima op haar eigen tempo☺️

💙 Otis 📅 18/05/2022 🙈 Precies 40 weken ⚖️ 4088 gram Op de uitgerekende datum én op mijn eigen verjaardag is ons eerste kindje Otis geboren 🥳 De dag voor mijn uitgerekende datum had ik een controle bij de verloskundige in het ziekenhuis. En hoewel ik me erg goed voelde bleek mijn bloeddruk plotseling veel te hoog te zijn. Na een CTG-scan werd zwangerschapshypertensie vastgesteld. Ik mocht niet meer naar huis en zou worden ingeleid. Vriend snel naar huis om spullen te halen. Bij mij werd meteen een ballonetje geplaatst en ik kreeg pilletjes om de baarmoedermond te verweken. Ik bleek wel al bijna 3 cm ontsluiting te hebben. Na een slapeloze nacht in het ziekenhuis hebben ze de dag erna om 12 uur mijn vliezen gebroken. Hierna hebben ze meteen een infuus met weeënopwekkers aangesloten. De weeën kon ik goed opvangen en na toucheren bleek ik op 4 cm te zitten. De weeënopwekkers zijn 3 keer opgehoogd in een aantal uur met als resultaat een weeënstorm. Ze kwamen bijna iedere minuut en ik wist niet meer waar ik het zoeken moest. Toen heb ik pijnbestrijding aangevraagd. De verloskundige checkte eerst nog even mijn ontsluiting: ik was in anderhalf uur tijd naar 9 cm gegaan. Dus pijnbestrijding was geen optie meer. Nog eens anderhalf uur later had ik volledige ontsluiting en mocht ik gaan persen, ook al voelde ik nauwelijks persdrang. Na anderhalf uur persen nog geen baby. Hij zat nog steeds achterin het geboortekanaal. Een team gynaecologen werd opgeroepen en samen hebben zij mij ingeknipt en met de vacuümpomp de kleine Otis eruit getrokken. Het bleek een jongen te zijn!💙 Nadat hij even op mijn borst kon liggen hebben ze me vervolgens ruim een uur gehecht en gewassen (echt álles zat onder het bloed). Was ik op slag verliefd op mijn kleine jongen? Ja! Kon ik meteen van hem genieten? Nee… en ook dat is oké. Ik moet eerlijk zeggen dat ik zeker de eerste paar dagen (waarbij ik nog steeds in het ziekenhuis lag) echt de bevalling een plekje heb moeten geven… Ik wil door dit te schrijven ook graag andere vrouwen die hun bevalling als erg heftig hebben ervaren een hart onder de riem steken. Het is oké om niet meteen vollop te genieten. Geef ook jezelf de liefde en aandacht die je verdient nadat je de mooiste prestatie van je leven geleverd hebt. Anderhalve maand later ben ik zoooo gek op mijn kleine jongen en kijk ik positief terug op mijn bevalling. Ik ben zo ontzettend trots op mezelf, mijn vriend en natuurlijk kleine Otis ❤️

Naam: liv eliza hope (roepnaam liv) Geboortedatum: 26-05-2022 Geboren met: 39w6d Gewicht: 2313 gr Lengte: 48 cm Een week voor de bevalling voelde ik al weeën die om de 3 minuten kwamen voor 1 minuut lang. Ik belde het ziekenhuis waar ik zou bevallen en ik mocht langs komen. Ik had 2 cm ontsluiting maar het wilde niet vorderen dus werd ik naar huis gestuurd. Eenmaal thuis namen de weeën weer af en uiteindelijk stopte ze volledig. En werden de weeën als oefenweeen beschouwd volgens het ziekenhuis. Ik liep een week lang met allerlei kwaaltjes rond. Maar volgens het ziekenhuis volledig normaal. Een week later kreeg ik weer precies dezelfde krampen en twijfelde toen erg of ik wel moest bellen naar het ziekenhuis aangezien dit precies hetzelfde voelde als de week ervoor. Ik dacht dus bij mijzelf ach dit zullen wel weer oefenweeen zijn. Na een uur toch wel het ziekenhuis gebeld en mocht langs komen. Ik zat op 3 cm. De moed zakte mij in mijn schoenen. Er werd tegen mij gezegd: nou meid ga er maar van uit dat dit weer oefenweeen zijn want je zit er veel te ontspanne bij. Als het echte weeën waren zat je hier niet zo. Voor de zekerheid hielde ze me toch nog 1 uur aan de monitor. Na 30 minuten (ik was er toen ongeveer 1.5 uur) kwam de arts en vertelde mij dat ze mij naar een bevalkamer gingen brengen. Omdat liv haar hartslag steeds daalde. Ze waren er nog steeds van overtuigd dat ik niet zou gaan bevallen maar ik denk dat ze het wilde opwekken. Eenmaal op de kamer hebben ze mijn vliezen gebroken voor een monitor te plaatsen op haar hoofd om extra goed haar hartslag in beeld te krijgen. Ik zat toen ineens al op 6 cm. Door het vliezen breken ging het mega snel en ging ik van 6 naar 10 in 15 minuten. Het bleek dat liv al een langere tijd geleden in het vruchtwater had gepoept. Mijn hele placenta was groen. Waarschijnlijk was die week daarvoor wel echt het begin van de bevalling maar door stress is het gestopt en dat heeft er voor gezorgd dat liv dus in het vruchtwater ging poepen. Ze jad een apgar score van 2 daardoor en moest aan het zuurstof. Na 5 uur kreeg ze hevige epileptische aanvallen die ze niet onder controle kregen. Ze is naar de intensive care in het sophia ziekenhuis over gebracht en heeft daar 6 dagen gelegen. De aanvallen wilde de eerste dagen niet stoppen en bleven komen. De artsen waren erg bang dat we haar zouden verliezen en het zag er niet goed uit. Uiteindelijk na een paar dagen sloeg er een medicijn aan en knapte ze op en verdwenen de aanvallen. Ze is nu bijna 8 weken en sindsdien aanval vrij. Ze weten tot op de dag van vandaag nog niet wat dit heeft veroorzaakt. Ze hebben wel een hele zeldzame dna afwijking gevonden bij mij en bij liv (ik ben een drager ik heb niet de afwijking). Het is zelfs zo zeldzaam dat als je het op zoekt dat je er nauwelijks iets over vind en er ook maar een paar patienten over de wereld bekend zijn die daadwerkelijk de afwijking hebben. Die dna afwijking kan dus ook epelepsie veroorzaken en dezelfde kenmerken als hele zware autisme geven in de toekomst. Maar aangezien ik dus dat ook niet heb durven ze niet te zeggen of dit alles ook echt door die afwijking komt want ik heb er dus ook geen last van. Het is en blijft dus 1 groot raadsel en voor nu moet de tijd het uit gaan wijzen hoe liv zich zal gaan ontwikkelen en of het dus toch die dna afwijking is of niet. Voor nu krijgt ze haar medicatie en ze doet het goed. En heel misschien als ze de aankomende maanden aanval vrij blijft dan willen ze de medicatie af gaan bouwen in de hoop dat ze er overheen is gegroeid.

Naam: Jayson Alexander Geboortedatum: 18 mei 2022 Tijd: 05:30 uur Geboren met: 40+3 Gewicht: 3750 gram Lengte: 56 cm Op 16 mei was ik (een deel) van mijn slijmprop verloren. In de ochtend van 17 mei voelde ik wat vocht lopen toen ik in de badkamer stond. Dit heb ik opgevangen en het zag een beetje roze met stukjes er in. Ik vermoedde dat dit vruchtwater was, maar het was maar een handje vol. Een uur later begon ik regelmatige weeën te voelen, zo om de 10-15 min. Ze waren nog heel licht en voelden aan als menstruatiekrampen. Omdat ik vruchtwater was verloren had ik wel de verloskundige gebeld. Die kwam langs om polshoogte te nemen, maar vertrok ook weer zonder een onderzoek te hebben gedaan (dit was nog te vroeg). In de loop van de middag en avond namen de weeën in sterkte toe en ook in regelmaat, tussen de 10-5 minuten. Rond 22:30 kwam de vk weer langs. Ik zat op 1,5cm ontsluiting. De vk wilde dat de weeën nog heftiger en met meer regelmaat zouden komen. Ze waren al vrij heftig en ik moest echt in mezelf keren om ze goed op te vangen. Er werd nog geadviseerd om te slapen, maar dat ging niet meer. De vk zou zelf om 03:00u terugkomen, maar wij belden al eerder. Om 02:00 zat ik op 6cm, wat betekende dat we naar het ziekenhuis mochten gaan. Onderweg stond de brug nog open en hield de gps er even mee op 😬 maar we hadden het gered. Het was wel héél vervelend om de weeën rechtop zittend op te vangen. In het ziekenhuis zat ik op 7cm. Ik ben nog even onder de douche gekropen, terwijl de vk een bad liet vollopen. Onder de douche werden de weeën nóg heftiger en voelde het alsof ik ook wat persdrang kreeg. Op dit moment begon ik ook met schreeuwen 😅 Toen het bad klaar was ben ik er in gedoken. Het werkte wel ontspannend en was lekker warm. Ik zat al snel op 10cm en mocht gaan persen. Dit schoot niet echt op, ik heb ong. een uur in bad geperst. Het hoofdje was te zien, maar ging telkens een stukje terug. De vk gaf aan dat het goed was om te plassen. Ik kon/wilde dat niet op de wc proberen, dus ik moest op bed gaan liggen, zodat ze met een katheter mijn blaas konden legen. Bewegen en staan was een hel, maar het moest. Na het legen ging ik weer van het bed af, maar ik werd teruggeroepen omdat ze zagen dat de kleine in het vruchtwater had gepoept. Ik moest nog een wee staand opvangen (heel vervelend!) en ging daarna verder met persen op bed. Dit duurde nog ong. een half uur. Aan het einde ging de hartslag van de kleine naar beneden, dus hij moest er snel uit. Ik werd daarom ingeknipt. Hier voelde ik niks van, ook mede door de plaatselijke verdoving. Vervolgens werd met 1x persen onze zoon geboren. Hij werd op mijn borst gelegd en lag daar totdat de navelstreng was uitgeklopt en de placenta geboren (dit gebeurde 10min later). Daarna heeft mijn moeder (die was er ook bij) de navelstreng doorgeknipt. Mijn man wilde dit nl. liever niet 😊 Na controle moest onze kleine man mee naar de kinderafdeling, omdat hij nog vocht in zn longen had. Ook was zijn temperatuur vrij laag. Hij heeft in de ochtend en middag daar gelegen. Ik mocht er heel de tijd bij zijn, wat erg fijn was. Savonds mocht hij bij mij op de kamer liggen, heb ik met hem op mn borst een nachtje daar geslapen en de volgende dag mochten we naar huis. Eind goed al goed 💙 De bevalling was voor mij heftig en intens. Ik wilde het graag zonder pijnstilling proberen en ergens ben ik blij dat het gelukt is. Het was wel een hele opgave 🥵 Maar uiteindelijk ging alles heel goed en kijk ik er met een positief gevoel op terug. Dat ons kleintje gezond is, is het belangrijkste 🥰

Oeps, de foto was ik nog vergeten 😄 Jayson Alexander 💙

Naam: noah Datum: 04-05-2022 Op 37weken geboren met 2kg165 en 43,5cm Ik had al van men 6maand last van harde buiken ook een maand in het ziekenhuis gelegen daardoor omdat ze dachten dat hij veel vroeger ging komen maar was dus niet zo. De 3de mei kreeg ik savonds (rond 22u) opeens krampen wat dus weeën waren en ben ik naar het ziekenhuis gegaan waar ik eigenlijk al 8cm ontsluiting had dus ik kon geen pijnstillers meer krijgen, 2u later kwam hij ter wereld. Hij heeft wel nog 10dagen op de Nicu gelegen aangezien hij een laag geboortegewicht had maar is nu al een flinke jongen van bijna 5kg🥰

Naam: Chloé Datum: 19 mei 2022 Geboren: 41+1 Gewicht: 4130gram Er werd al tegen mij gezegd door de verloskundige dat ik snel beviel. Eerste bevalling van mij was binnen 5 uur. Ruggenprik zou niet werken want voordat dat ingewerkt is, had ik mijn kleine al in mijn armen. Dus ik ging op zoek naar een alternatieve pijnstilling. Ik had gekozen voor een bad bevalling. Meer omdat mij dat een hele mooie bevalling leek ook. Ik was 40 weken zwanger en werd steeds zenuwachtiger.. ik was bang om alleen te zijn als ik zou bevallen en mijn man zou dat dan moeten missen. Vanwege het snelle bevallen. Maar werd "gerust" gesteld dat die kans wel heel klein was. De kleine kwam maar niet en ik liet die gedachte maar los. Totdat ik 41 weken precies was. Mijn man had een hele lange dienst die dag. Dus was niet thuis. Ik ging half 11 savonds mijzelf klaar maken om naar bed te gaan. Ik dacht, die komt niet meer vandaag. Maar om 11 uur kwam mijn man thuis. En het moment dat hij binnen kwam, kwamen ineens mijn weeen. Ik gaf aan dat hij zijn moeder maar moest bellen om de oudste op te vangen. Daarna belde we pas de verloskundige. Die twijfelde niet en stapte meteen de auto in om naar me toe te gaan. Half 12 was ze er.. ze ging voelen hoever ik was, en had al 5cm.. ze gaf aan dat ik meteen naar het zh moest en of ik dat wel aan durfde of toch thuis maar bevallen. Maar ik durfde dat wel. Ik vond die auto rit bij mijn eerste ook echt heeeeelijk. Ik kwam aan in het ziekenhuis om 12 uur ongeveer. En ze waren het bad aan het vullen. Ik stond tegen het aanrecht aan mijn weeen op te vangen. Ik stond ook nog eens op mijn tenen en kreeg mijn voeten niet eens meer plat.. Totdat ik riept "ze komt, ik hou het niet meer!" Ineens braken op dat moment ook mijn vliezen. Ze zeggen dat wat je in films ziet overdreven is. Maar zo ging het echt bij mij qua hoeveelheid. Alsof een grote emmer leeg gegooid werd. De verloskundige moest een klein sprintje trekken om mijn meisje op te vangen. Chloé was geboren om 00.25u. Dus al met al binnen 1,5uur vanaf mijn aller eerste wee. En het klinkt misschien gek. Maar ik heb zo'n boost gehad van die bevalling. Ik had haar maar net in mijn armen, ik wilde wel weer. Nog een kindje 🙈 Na de bevalling van mijn eerste had ik zo'n traumatische ervaring dat ik toen niet kon geloven dat sommige vrouwen gelijk wel weer zwanger wilde zijn. Maar nu ervaar ik het zelf. Ik geniet echt als ik zwangere vrouwen zie. Echt bizar 🙈 maar ik wacht wel gewoon tot ik iig groter woon. 3 kinderen op 1 kamer vind ik ook wel weer zo wat. Buiten dat, denk ik niet dat mijn man dat idee aankan haha. Die moest nog een hele tijd bijkomen wat hem ook was overkomen. Want die had het ook die dag niet meer verwacht. En helemaal niet zo snel. Hij kwam ook net uit een dienst van 14 uur. Dus hij was bekaf. Nog moeier dan dat ik was door de bevalling.

Voelt als een eeuwigheid geleden, al deze verhalen! Heerlijk om terug te lezen ter voorbereiding op de bevalling van nummer 2 😊

Haha hier hetzelfde! Hoe ver ben je nu?

36 weken alweer! En jij?

Ik ook 36 weken! 9 mei uitgerekend en m'n dochter is van 8 mei 🙈 gaat nog spannend worden!

Haha leuk! Ik bijna 32, onze oudste is van eind Mei ‘22 en ben nu 9 Juni uitgerekend! Voelen jullie je goed?

Wat leuk allemaal! Ik vind het nu best pittig worden, sinds een week een soort fysiek omslagpunt gehad haha. Sowieso een pittigere zwangerschap door de HG.. En jullie?

Voel me opzich wel goed. Wel flink moe en dacht lekker uit te rusten in m'n eerste 2 weken verlof.. maar na een drukke pasen en de voorbereidingen voor n weekendje weg nu sinds vrijdag ook met een ziek kind.. dus echt uitrusten lukt nog niet...

Ja ik voel me opzich ook wel goed! Vanaf vorige week begint hier ineens lichamelijk wel wat zwaarder te worden in combi met de zorg van de oudste! Maar absoluut geen klagen nog!

Heeel benieuwd hoe het daar is! Ik ben met 39 weken bevallen, zooo niet verwacht omdat onze 1e met 41.3 is geboren na een inleiding. Na een eerdere enorme traumatische bevalling was dit echt een fantastische bevalling 💙

Ik ben vorige week 1 mei bevallen met een termijn van 38+6! Totaal niet verwacht.. Ik was de dag ervoor nog met m'n moeder in de stad en had wel wat menstruatie krampjes maar dat had ik de weken voordat m'n dochter geboren werd ook dus niet echt aandacht aan besteed. Bij haar begonnen de weeën op de uitgerekende datum en met 40+1 bevallen. Die nacht van 1 mei om 01.00 wakker geworden om te plassen en best wel heftige krampen. De vk had gezegd als ik een ruggenprik wilde ik optijd moest bellen want een 2e bevalling gaat vaak sneller. Bij m'n dochter praktisch niks gevoeld dus wilde dat nog wel een keer.. Half uurtje getimed en gelijk al om de 3-4 min een wee die best heftig was.. dus 01.30 m'n man wakker gemaakt. Die vroeg nog weet je het zeker? Moet je niet nog wat langer timen? En moet ik nu echt mensen uit hun bed gaan bellen?? JA DAT MOET JA!! Dus 01.45 vk en schoonmoeder (voor oppas dochter) gebeld. 02.05 was de vk er. Schoonmoeder iets later. Vk zei dat ik de ruggenprik al niet meer ging halen omdat ik al op 6/7cm zat. M'n man moest maar snel de auto inladen. Schoonmoeder zou in ons bed nog even proberen te slapen. Toen ik me aangekleed had en richting de trap liep braken m'n vliezen en gelijk had ik al het gevoel van nee ik wil die auto niet meer in! Vk dus snel het bed klaar gemaakt, man auto weer uitgeladen en schoonmoeder zat beneden op de bank 🤣 Om 02.48 na 9 min persen is onze zoon Lasse dus thuis geboren! Had altijd het idee met thuisbevallingen dat als het mis gaat en je moet halsoverkop naar het ziekenhuis, leek me vreselijk! Nu is het allemaal goed gegaan en heb ik ook niet eens een hechting oid. Als ik wel de auto in gestapt was hadden we wss het ziekenhuis niet eens gehaald! Een bevalling die ik totaal niet verwacht had maar waar ik wel echt zeer positief op terug kijk! Nu met een heerlijk ventje erbij die een hele makke beer is 🥰

Gefeliciteerd!! En wat fijn dat deze bevalling zo'n goede ervaring is geweest!