Ik heb altijd gewenst om een gezin met 3 kinderen te vormen. Wij hebben 2 gezonde prachtige kids van 1,5 en 3 jaar.
Maar ze zijn beide hele moeilijke slapers geweest. De oudste slaapt gelukkig goed maar heeft tot zijn 1 jaar elke nacht op stelten gezet. De 2e wist dit nog te overtreffen en is pas sinds een maand wat aan t slapen al heeft hij nu weer slechte nachten waardoor wij weer een paar keer eruit kunnen. Met slechte nachten bedoel ik dus echt, krijsen schreeuwen huilen hoofdbonken , je wordt er akelig van en het kon uren duren. Dit heeft dus 1,5 jaar aangehouden en ervoor gezorgd dat wij zacht gezegd doodmoe zijn.
De wens voor een 3e is er nog steeds maar we zijn heel bang voor nog meer jaren en trekken dat gewoon niet. Maar ook vanwege angst wat dit doet in dynamiek vd kids. Ze zijn zo lief en leuk samen, straks wordt dit teveel verstoord met de komst van een 3e en zal een vd 3 zich buiten gesloten voelen. Dat is een angst van ons.
Herkennen mensen deze angsten? Hoe gaan jullie hiermee om? Het maakt me verdrietig dat er misschien geen 3e komt, daarnaast voel ik mij zo dankbaar voor 2 gezonden kids dat ik een 3e misschien niet aandurf.. oh dat gepieker allemaal 😪