5 Reacties

10 maanden geleden

Peuterpuberteit.. ik word/ben 2 en ik zeg nee. Als hij nog niet zelf zijn slaapkamer deur open kan doen. Zou ik 'm gewoon in bed leggen, slaaplekker zeggen, deur dicht en gaan. Laat 'm dan maar even een driftbui hebben, dat is ook normaal. Hij moet erachter komen dat zijn wil niet altijd wet is, jij bent de baas. En savonds/snachts moet je slapen. Maar misschien ben je het hier niet mee eens en wil je het anders, kan ook! Zo zou ik het doen 🍀

10 maanden geleden

Reactie op embeetjex

Peuterpuberteit.. ik word/ben 2 en ik zeg nee. Als hij nog niet zelf zijn s ...
Hij kan zelf zijn deur open doen en naar onze kamer komen. Leg hem dan terug zonder veel te zeggen. Laat hem idd soms wel ff huilen omdat ik weet dat er niks is. Maar is pittig

10 maanden geleden

Reactie op Lieneke1988

Hij kan zelf zijn deur open doen en naar onze kamer komen. Leg hem dan teru ...
Jaa dat begrijp ik! Ik vind dat soms met mijn zoontje ook lastig.. hij heeft soms driftbuien die uitlopen op kotsbuien.. dus ik snap dat t moeilijk is soms. Maar zo leren ze wel hoe en wat. Even doorbijten, 't is een fase, zeggen we dan maar.. ❤️ je kunt het!

10 maanden geleden

Reactie op embeetjex

Peuterpuberteit.. ik word/ben 2 en ik zeg nee. Als hij nog niet zelf zijn s ...
Ik vind het wel heel onvriendelijk om hem in zijn eentje een driftbui te laten hebben zonder hierbij de veiligheid en nabijheid van een volwassenen te helpen.. Maar van de uitspraak 'jij bent de baas' krijg ik ook de kriebels.. hoe bang/alleen/onzeker moet dat voelen voor zo'n kleintje. Ze huilen en schreeuwen omdat ze ons nodig hebben en dan zeg je als ouder, funk you, zoek t maar uit. Je kunt niet van een 2 jarige verwachten dat hij op een volwassen manier met zijn emoties omgaat. Dat kunnen de meeste volwassenen niet eens.

10 maanden geleden

Reactie op Vurul

Ik vind het wel heel onvriendelijk om hem in zijn eentje een driftbui te la ...
Kleine kinderen weten vaak niet hoe ze zich moeten uiten. Ik bedoel ook niet, deur dicht en gaan en blijf weg tot uiteindelijk zelf stopt. Maar laat 'm even z'n eigen gevoel waarnemen als het niet helpt om 'm te troosten etc. Mocht het heel lang duren of niet na 5 minuten vanzelf overgaan, tuurlijk ga ik dan ook naar m'n kind. Maar vaak is het op deze leeftijd wel uittesten wat het kind wel of niet kan maken/doen en als je daar altijd en heel snel in mee gaat krijgen ze dat door, geloof me maar. Dan zit je straks iedere avond/nacht 'vast' aan hetzelfde 'gezeur' (Tenzij er natuurlijk echt niks anders is, maar dat heb je zelf als ouder snel genoeg door). En loop je iedere avond toe te geven dat je kindje 'de baas' is. Ik doe dit ook zeker niet iedere avond want inderdaad die nabijheid hebben ze ook nog nodig, maar er zijn wel grenzen. Dat jij er kriebels van krijgt kan ik niks aan doen, maar zo werkt t wel.