Hi mama’s,
Na de geboorte van onze zoon is mijn relatie echt van “OK” naar “slecht der slechtste” gegaan.
Nu zit ik zelfs met een Burn-out wegens die redenen.
Ik ben normaal altijd een spontane positieve vrouw. Maar dat is allemaal ver zoek.
Zelfs zo erg dat mijn eigen werkgever me thuis wil zetten voor rust.
Al zit ik liever op mijn werk dan thuis.
Mijn partner is het uiterste van mij: altijd depressief, niets is goed, alles is fout, hij is “de man”, als ik hem geen complimenten geef als hij van de kapper komt is hij vies gezind.
Als vader is hij amper aanwezig; werkt in ploegen, doet overuren, is voetbaltrainer dus 3x in de week weg en dan in het weekend, momenten dat hij dan thuis is zit hij achter de PC voor de voetbal.
Hij weet zelfs niet wanneer onze zoon eten moet hebben, pamper aandoen kan hij na 16maand ook nog steeds niet deftig.
Praten met hem lukt niet want dan krijg je telkens hetzelfde “ja het probleem ligt weer bij mij” of dreigen dat hij zijn koffers gaat nemen. Enfin het is hier altijd super tof 😔
En ben kapot nu… ik kan niet meer. Ik werk voltijds, heb dochter van bijna 8 die hulp nodig heeft met huiswerk, ik doe het huishouden, ik kook, zorg voor onze zoon… ik ben op…
Mensen die ervaringen wensen te delen?
Ik weet het allemaal niet meer 😭😭😭