Onze zoon heeft nooit echt last gehad van sprongetjes of slaapregressies, maar sinds 3 tot 4 weken is het een drama.
Het begon met vroeg wakker worden, toen was het vroeg wakker worden en slechter middag slapen en inmiddels is het niet willen slapen overdag en in de nacht wakker worden en alleen maar bij ons willen slapen.
In de middag duurt het soms meer dan een uur om hem rustig en in slaap te krijgen, maar meestal geven we al eerder op en slaapt hij op een van ons.
In de nacht wordt hij of heel vroeg wakker, zeg 4 uur, of al om 1 uur. Als wij bij hem zijn is hij meteen rustig. Als we hem laten huilen met af en toe troosten ben je snel dik een uur of langer bezig.
Het duurt nu al best een tijd en ik begin te twijfelen wat hierin de beste aanpak is. Aan de ene kant willen we streng zijn en hem weer leren zelf te gaan slapen, aan de andere kant verwachten we dat dit een fase is en hopen we dat het vanzelf overgaat dus waarom dan niet even toegeven aan zijn behoefte om bij ons te zijn.
We willen niet dat het zo lang duurt want zijn beide helemaal op.
Wat zijn jullie ervaringen en adviezen om die slaapregressie zo snel mogelijk om te keren? Hebben jullie je kindje wel bij je laten slapen en ging dit vanzelf over?