Driftbuien worden alsmaar erger..

Ze krijgen meningen, misschien kan je is proberen keuzes te geven: - zal ik je in je stoel zetten of eet je je fruit liever op de kleine tafel. Misschien staand verschonen? Ik zit in deze fase met onze oudste zoon, veel ouder, maar verstandelijke beperking. In ontwikkeling heb ik er nu 2 van 1,5 en dat is bijzonder heftig. Ik snap je volledig 😅

Mag ik vragen wat je overdag doet met de kleine? Wat is zijn dagindeling?

Hij gaat 3 dagen naar de opvang per week. Hij is vanwege verlof wel nu bijna 7 weken al niet geweest. Morgen gaat hij terug. Wanneer hij thuis is is het ontbijt rond 09:00, spelen met de zus, een half uurtje of 45 minuten mogen ze tv kijken, lunch dan dutje van 1,5 uur meestal. Opstaan fruithapje soms gaan we buiten in de bakfiets of even naar het park maar niet elke dag. Soms wat spelen in de tuin. Avondeten en dan bedtijd rond 20:30. Ik probeer zoveel mogelijk routine erin te houden maar helaas lukt dat niet altijd. Denk je dat het aan mijn dagindeling zou liggen? Alle kritiek is welkom hoor..

Ik merk ook af en toe soortgelijke buien op bij onze zoon, vaak is hij dan ook wat vermoeid of wil hij graag iets wat niet kan, of inderdaad als hij verschoond moet worden. Wat bij ons werkt is dat ik er vooral voor hem probeer te zijn, en te begrijpen en uit te spreken dat de emoties hem op dat moment ook erg overvallen. Met 15 maanden zijn ze nog zeker niet in staat zichzelf te reguleren en mijn zoon wil altijd meer dan dat hij kan, wat ook tot frustratie leidt. Vaak laat ik hem eventjes en geef ik hem daarna een knuffel of til ik hem op en lopen we even rustig heen en weer. Dan kalmeert hij ook gauw en probeer ik er daarna wat woorden aan te geven, zoals; je vond het volgens mij niet leuk dat mama je luier even wilde verschonen, het is oké. En dan weer door met iets anders. Ik wil absoluut niet pretenderen dat dit heilig is of voor iedereen werkt, want de buien overvielen mij ook enorm, maar dit werkt bij ons tot nu toe.

Merk je verschil als je wel weg bent geweest met de bakfiets of park? Mijn zoon heeft (nog) niet driftbuien zoals jij ze omschrijft maar hij kan wel driftig worden. Ik merk heel erg aan hem als ik dus te weinig weg ben geweest het meer wordt. Dan gaat hij dingen doen die niet mogen, dan zeg ik nee en wordt hij driftig. Ook met verschonen is het dan meer een gevecht. Echt negatieve aandacht vragen. Hier wijst mijn zoon ook zelf de kinderdrager (wandelen met papa en alles goed kunnen zien) en mijn fiets met kinderstoel aan. Hij wil er echt graag op uit. Soms is het al voldoende om hem wat door de straat te laten banjeren (doodlopende korte straat dus veilig) Het hoeft niet altijd ver of ingewikkeld. Speeltuintjes afwisselen is al genoeg maar probeer ook eens de kinderboerderij bijvoorbeeld.

Ik merk bij mijn oudste dat tv kijken (hoe kort ook) invloed heeft op zijn gedrag. Verder zijn wij hier echt uren per dag buiten, veel daarvan wel in de tuin hoor. Onze dochter is veel en veel gezelliger buiten de deur, dus toch vaak op pad. In de winter zullen we hier wel even onze weg opnieuw in moeten vinden, maar denk dat het veel plassen stampen word en indoor speeltuinen 😅 Rondje intratuin of iets vind ze ook fantastisch, het hoeft niet altijd moeilijk natuurlijk.

Dit is inderdaad, los van andere factoren die van invloed kunnen zijn, bij ieder kind heel belangrijk: benoemen (ben je boos, bang verdrietig + reden als je die weet), daar leren ze van, er voor ze zijn (mama is er, kom maar bij mama) én (hoe moeilijk ook) de emotie verdragen (zodat zij leren dat het oké is en 'veilig' emotie kunnen voelen en ermee om leren gaan - leren zij dus ook hun emoties verdragen). Natuurlijk met begrenzing en uitleg van gedrag wat niet mag (jeetje ben je zo ontzettend boos, je mag niet slaan, doe maar....). Zo ben je voor hen een veilige haven als ze zich zo overspoelt worden - daar kunnen ze zelf nog niks aan doen en leren ze pas reguleren in het contact met ouders, in hun voorbeeld

Heel herkenbaar. Hier ook een dreumes met ontzettend veel driftbuien. Alles geprobeerd. Benoemen, knuffelen, weglopen etc. Veel slapen, weinig slapen. Veel naar buiten noem het maar op 🤣, maar het werkt gewoon niet. Ik probeer er nu maar zo geduldig mogelijk mee om te gaan. Als ik gefrustreerd ben even weg te lopen. En heel hard hopen dat het ooit beter wordt 😅🤞

Goh eerlijk gezegd ik merk niet dat hij op dagen waar we meer buiten zijn geweest rustiger is. Dan is het ook drama. En hij krijgt die buien soms ook als we dan buiten zijn en hij zijn zin niet krijgt. Of ik stop ergens even met de kinderwagen dan begint hij soms ook ineens te schreeuwen. ik ga proberen meer tripjes te doen met hem en zien of dit al helpt, wat meer variatie zodat ik zeker weet dat het niet uit verveling is. Ben ook benieuwd na vandaag. Hij is terug naar de onthaalmoeder waar hij terug met zijn vriendjes kan spelen. Dus ik hoop zo erg dat dit al helpt. Ergens denk ik dat het te maken heeft met de frustraties van nog niet te kunnen stappen ..

Ja I feel you.. soms lijkt het echt alsof niets wat je doet werkt.. ik hoop hier heel hard mee met jou 🤞

Ik wilde inderdaad zoals de andere dames all aangeven zeggen dat hij mogelijk zijn energie en frustratie kwijt moet. Als ik mijn zoon en dochter thuis binnen heb, of in de tuin gaan ze klagen en ruzie maken. Ik ga iedere dag erop uit, wandelen, fietsen, als ze maar eruit kunnen. Dan knapt het humeur al op en gaan ze daarna lekker slapen en of rustiger spelen. Mijn advies is veel, heel veel naar buiten!

Ik ga de tip zeker opvolgen, als ik nu zo reflecteer doe ik het misschien niet lang/ vaak genoeg. Heel erg bedankt! 🙏