Niet positief terug kijken op bevalling

Hey lieve mama, ik begrijp heel goed dat je het moeilijk hebt met je bevalling. Wat je beschrijft klinkt heel heftig. Hoe gaat het nu met je zoontje? Lijkt me heel eng dat hij even niets deed toen hij geboren werd, dat moet heel eng voor je zijn geweest. Ik snap niet helemaal wat de verloskundige bedoelde, dat je van een kindje van 3460 gram niet natuurlijk kan bevallen?

Hee tesselina, dankjewel voor je lieve reactie. Met ons zoontje gaat het super goed. Hij heeft geen last gehad dat hij even geen zuurstof heeft gehad. Wel heeft hij last gehad van de nauwe bevalling. Dus een paar keer naar de osteopaat geweest met hem. Nu gaat het echt prima. De verloskundige bedoelde dat ik niet nog eens op zo’n manier kan bevallen. Het zwaarste gewicht wat ik er uit zal krijgen is dus 3460. Niet zwaarder, vanwege smalle bekken. Dat is niet medisch vastgelegd, maar dat zei dus alleen de verloskundige omdat ik mijn beide kids, met zoveel pers moeite eruit krijg.

Ohja en thuis bevallen

Ik herken het heel erg. Mijn dochter bleek achteraf niet in de juiste positie te zijn ingedaald waardoor ze met een knip, pomp en een draai is gekomen. Sorry maar vond het echt een horror show, dat draaien vond ik echt heftig! Ook wat je daarna heb meegemaakt is heel heftig! Mijn kindje was in orde maar ik zelf ben met toeters en bellen afgevoerd naar o.k. vanwege een achterblijvende placenta en kan ook nog steeds niet zonder tranen vertellen hoe ik dit ervaren heb. Dus je bent zeker niet alleen! Ik wil je meegeven er juist veel over te blijven praten! Daarbij lees ik in je verhaal terug dat je het jezelf kwalijk neemt, iets waar ik ook last van heb gehad. Ik zei dan tegen me zelf ze weegt maar 3245 hoezo heb ik haar er niet "gewoon" uit kunnen persen. Stop daar onmiddelijk mee! Je bent meer waard dan jezelf zo naar beneden halen. Je hebt daar toch even vreselijk je best gedaan en een top prestatie geleverd ! Even grof gezegd jullie hebben het overleeft dat is al een prestatie genoeg in sommige gevallen....

Ik heb precies hetzelfde, ik heb een trauma opgelopen. Nu bijna 10 maanden verder gaat het goed, en mijn baby doet het super goed. Heel dankbaar voor hem, maar als ik aan een tweede denk raak ik in een soort van paniek, en denk ik nee laat maar het is goed zo.

Dat klinkt erg heftig! Je zou je eens kunnen inlezen over EMDR therapie, daar behalen mensen goede resultaten mee. Hoe dan ook sterkte!

Wat heftig , ben je er zelf ‘vanaf’ gekomen? Of heb je daar hulp bij gekregen? Ik snap je gevoel volkomen als het gaat om een eventueel volgend kindje. Dat is geen fijn gevoel he..

Aah wat en lieve woorden, dankjewel. Wat jij heb meegemaakt dat klinkt ook echt heftig zeg.. krijg je hulp om te praten of doe je het zelf ? Ik heb volgende week dinsdag een afspraak staan bij de huisarts. Ben normaal echt niet zo, maar voel aan alles dat dit opgelost moet worden. Ben dus heel benieuwd.

Ik heb al best wel snel hiervoor hulp gehad ook omdat ik randje post natale depressie had. Het is echt belangrijk dat het opgelost word dus vind het heel goed van je dat je aan de bel trekt. Ze hebben mij toen naar de pop poli gestuurd die zijn gespecialiseerd is zulke dingen.

Dat is niet niks! Ik heb zelf ook een rot bevalling gehad. Even in het kort: ingeleid met 42 weken, ruggenprik die maar voor de helft werkte, baby daalde niet in, uiteindelijk wel gaan persen maar baby kwam in nood dus het werd een spoedkeizersnede. Ik wilde heel graag thuis bevallen en mijn hele bevalling was alles behalve natuurlijk. Ik heb uiteindelijk 2 gesprekken gehad met een van mijn verloskundige. Zij heeft naast haar werk als verloskundige een eigen coaching bedrijf om te helpen bij bijvoorbeeld een traumatische bevalling. Het heeft mij heel erg geholpen om al mijn emoties en gedachten rondom de bevalling op tafel te gooien. Ik denk dat het goed is als je hulp zoekt in wat voor vorm dan ook. Om je bevalling te gaan verwerken 😘

Ik snap je wel. Mijn bevalling is opgewekt. Eerst ballon. Toen ‘abortus’ medicatie omdat mn zoontje niet was ingedaald. Door de medicatie moest ik in het ZH blijven. Dat vond ik heel moeilijk al. Toen ging het snel. Eerst helaas te laat serieus genomen dat m’n water was gebroken en ik weeën had. Dus op de verloskamer al 7cm geen ruggenprik voor mij en ik had rug weeën. Zware bekken instabiliteit en moest op m’n zij andere kwam mn zoontje in de stress. Persen met man en macht maar het ging heel moeizaam. Bleek ie een sterrenkijker te zijn. Toen ik gilde van maakt me niet wat je doet haal hem eruit! Werd de gynaecoloog gebeld. Kon een half uur duren voordat ie kwam. Dus blijf maar persen. Gelukkig op eigen kracht kwam ie een kwartier later. Met een punthoofdje. En ik bleef helaas bloeden dus gingen ze duwen op mn buik om de baarmoeder te laten krimpen. Deed zoveel pijn na alles. En fast foreward 6 weken na bevalling nog vloeien verlies ik een prop. Naar het ZH, ja hoor baarmoeder niet schoon. Met 11 weken na de bevalling nog een curretage gehad. Wil graag een tweede kindje maar zwangerschap en bevalling waren zo hel maakt de keuze moeilijk. Maar dan kijk ik naar m’n zoontje. Hé nog 1 keer afzien dan maa r🙈

Aaahh jeetje dat is ook een nare ervaring zeg. Wat fijn dat je er zo goed met de verloskundige over heb gepraat. Ik zit daar nu ook aan te denken.

Ik ben afgelopen dinsdag bij iemand van de huisarts geweest. Het was een soort intake, ik moest vertellen waarom ik daar zat. En dat is voor mijn gevoel alleen voor de bevalling. Maar zij ging opzoek naar meer angsten van mij, en denkt dat er dan schakels zijn waarmee dit allemaal te maken heeft. Ik ben van mij zelf een vrij nuchter persoon. Ik ben nu zeer in twijfel of dit wel de juiste manier is. Ik wil eigenlijk gewoon dat die beval angst weg gaat. En hoe ik met een gerust hart wel nog een bevalling zou kunnen doen ipv in de stress schieten.

Hoi, Ik denk dat dan een gesprek met de verloskundige een goed idee is. Misschien kan dat met de verloskundige die bij je bevalling aanwezig was, die heeft het dan van dichtbij meegemaakt. En verloskundigen hebben meer verstand van zwangerschappen, zwangeren, bevallingen en alles wat daarbij komt kijken dan een huisarts, of wie dan ook. En misschien heeft zij nog tips waar je beter terecht zou kunnen dan bij de huisarts. Misschien inderdaad de pop-poli ofzo. Succes het komt vast goed! P.S. zou je een keizersnede overwegen, als dat nodig zou zijn? Dat neemt wellicht ook een hoop angst weg, alleen al om voor die mogelijkheid open te staan.