Niet positief terug kijken op bevalling

Meer mensen die dit herkennen. Na 9 maanden kan ik nog steeds niet goed vertellen ( zonder het droog te houden ) hoe de bevalling is gegaan. Ja globaal. Maar als ik echt in details ga treden komen de tranen. Er zullen vrouwen zijn met een veel heftigere bevalling. Maar iets triggert mij dat het niet oké in mijn hoofd verwerkt kan worden. Ik heb bij mijn oudste 3 jaar geleden 1.5 uur geperst, en toen kwam ze goed ter wereld. Nu bij mijn zoontje ook 1.5 uur met man en macht geperst, toen zijn hoofdje geboren werd bleek zijn navelstreng zo strak om zijn nekje te zitten dat ze die ter plekken door moesten knippen. Daarnaast werd hij nog even gedraaid in mij omdat hij vast zat met z’n schoudertje. Toen hij ter wereld kwam, was hij wit, en deed niks, even aan het zuurstof en toen ging het goed met hem. Ik heb zo hard moeten persen dat hij er een punt hoofdje van had. Uiteindelijk zei de verloskundige dit had eigenlijk helemaal niet zo gekund. Bij een eventuele 3de kan je dit gewicht niet eruit krijgen. Mijn zoontje 3460 gram en mijn dochtertje 2800 gram. Niet eens heel zwaar dus. Als ik nu nadenk over een 3de is mijn antwoord gelijk al neee. Puur om de bevalling. Daar mag je keuze niet van af hangen toch?!