Schoonouders//familie

Mijn man heeft mij verlaten voor zijn ouders dus wees blij dat je man wel inziet dat zijn ouders ook fout zitten. Ik geef je een tip wees goed met je man als die ook achter je staat en zorg er niet voor dat je een negatieve spiraal brengt in jullie relatie. Als zij je baby niet willen zien dan niet is hun verlies. Beter dat ze afstand nemen als dat ze ruzie zoeken constant.

Als papa maar betrokken is met jullie baby. De mijne wilt baby niet zien (terwijl ik net bevallen ben) , omdat ik mijn grens wel aan geef en niet wil dat zijn ouders controle hebben over mijn leven. Hij ziet dit niet in.

In mijn zwangerschap idd wel meerdere ruzies gehad om zijn familie. Maar sinds de geboorte van onze zoon, ziet hij gelukkig dingen in. En gaat ie 100% voor ons als gezin. Hun moeten zich maar bewijzen dat hun opa/oma/oom/tante ect kunnen zijn voor onze zoon. En zo denkt m'n vriend ook. Al moet hij daarvoor 1 jaar geen contact met hun hebben, het zij zo.

Wat vreselijk!!!!

Zoo respect voor hem echt waar zou geen eens punt maken betreft zijn familie

Ik moet nog bevallen, maar verwacht dat mijn schoonmoeder ook maar 1x langs zal komen. Heeft al 12 jaar geen contact met haar 13 jarige kleindochter omdat ze ruzie met haar zoon en schoondochter had gemaakt. En dit begon ze dus ook een paar weken geleden bij ons te doen, heb al zoveel gezeik met haar gehad. Heb nu al geen contact meer met haar omdat ze me al zoveel heeft geflikt. Ze komt hier al nooit uit haar zelf over de vloer, en verwacht dus ook niet dat ze dit ineens gaat doen. Mijn man had haar ook weken niet gesproken want hij kreeg een lullig berichtje een dag na ons huwelijk met gefeliciteerd maar dat ze gekwetst was dat we zo voor ons huwelijk hadden gekozen(we hadden er voor gekozen om met zn 2en te trouwen op het gemeentehuis). En ze de kans niet had om mij te feliciteren. Werk met haar samen, en ze heeft me de hele dag genegeerd. Van iedereen felicitaties gehad op het werk behalve van mn schoonmoeder. Was voor mij de druppel na wat ze allemaal al heeft gedaan.. Merk dat het voor mijn man zelf ook bijna klaar is en hij heeft me al duidelijk aangegeven dat als ze mij of hem nog 1x kwetst hij voor ons kiest en haar niet meer in ons leven wil hebben. Aan de ene kant vind in het jammer. Mijn eigen vader is bijna 7 jaar geleden overleden en de vader van mijn man 5 jaar geleden. Betekend dus voor mijn dochter dat ze maar 1 oma zal hebben. Maar aan de andere kant zal het wel voor veel rust zorgen

Hai, mijn schoonfamilie is ook apart.. mijn schoonmoeder is terminaal ziek en gebruikt haar ziekte om mijn 5 weken oude zoon bij haar te krijgen. Me partner wil nu dat ik hem 1 keer in de week een paar uur daar breng omdat ze te ziek is maar ze gaat wel met vriendinnen en me schoonzus weg?! Het is normaal dat zij gewoon naar ons komt maar goed. Ohja wij hebben geen contact met me schoonzus en willen ook niet dat onze zoon in haar buurt komt mijn schoonmoeder laat zit toe dus ik snap je volkomen

Jeetje, mijn schoonmoeder gebruikt ook smoesjes om niet te hoeven komen, en wij maar naar hun moeten met onze zoon. Want als wij niet komen, komen hun ook niet...

Dat is toch te gek van woorden!?

Het is hartbrekend. Voor onze zoon als voor m'n man. Ze zijn zo egoïstisch daarin. En dat maakt me oprecht woest. Het enige wat ze kunnen is zeiken, zielig doen en controleren. M'n man heeft eindelijk na maanden ingezien hoe ze doen. En denkt eindelijk er Het zelfde over😇 heeft ons veel ruzies gekost. Maar hij ziet het in stapje voor stapje

Blij om te horen! Bij ons hebben we de tweede week van d wegborgen ruzie met der gehad en toen heeft ze iemand anders mijn partner laten bellen om te zeggen dat ze niet meer te behandelen was..

Wat verdrietig! Heel sterk van jou❤️

Is echt niet te geloven hoe ver mensen gaan

Maar echt

Herkenbaar. Mijn ouders zien ons zoontje zeker 2/3 keer per week. Meestal komen ze naar ons, soms andersom. Ze tonen elke dag interesse. Appen en bellen mij bijna dagelijks, overladen ons met cadeautjes. Mijn moeder houdt een heel fotoalbum bij met foto’s van ons en de kleine. Ze laten op alle mogelijke manieren zien hoe trots ze zijn. Mijn schoonouders zijn totaal het tegenovergestelde. Toonden al helemaal geen interesse in mijn zwangerschap. Nooit gevraagd hoe het ging, nooit interesse na echo’s en toen ik in de ziektewet kwam door bekkenklachten was ik een aansteller die gewoon geen zin had om te werken volgens hun. Toen de kleine geboren was toonden ze alleen de eerste dagen interesse. Ze zijn alleen de 1e week 1 keer langsgeweest. Inmiddels is hij bijna 2 maanden en hebben we elke keer naar hun toe moeten komen zodat ze hem kunnen zien. Ze appen nooit om te vragen hoe het gaat met ons. Toen ik haar de kleine op de wang kusjes zag geven hebben mijn vriend en ik daar wat van gezegd. Ze is hier wekenlang boos om geweest en had mij dan ook niets meer te zeggen. Het enige was ze deed was opmerkingen maken als “Tja, ik mag niet meer aan hem komen hè?” In het begin had ze met alle trots een foto van ons kindje opgehangen, die heeft ze inmiddels alweer weggehaald. Alsof het nieuwe er vanaf is. Mijn schoonvader maakt alleen maar opmerkingen als hij huilt, zoals “Je komt hier niet om te bleren.” Ik word er moedeloos van.

Lieve aanoniem2004, Ik hoop dat het goed met je gaat. Er moet mij alleen even iets van het hart… hier en daar kom ik posts van je tegen en het valt me op dat je volgens mij niet helemaal eerlijk bent over bepaalde zaken. Met enige regelmaat zijn berichten tegenstrijdig. Zo heb je soms een zoon gekregen en dan weer een dochter🤷🏻‍♀️. Ook gaat het heel vaak over onzekerheid, uiterlijk en ruzies. Natuurlijk zijn we er op dit forum om elkaar te helpen en tips te geven, maar als dit niet op eerlijkheid gebaseerd is vraag ik me af of je niet vooral twijfel zaait onder andere forum gebruikers. Misschien is het in jouw geval goed om professionele hulp te zoeken zodat je geholpen kunt worden met de dingen waar je mee struggled? Knuffel