Uit eten

Tjaaaaa lastig ik heb geen plezier met met mijn kind van 2 om uit eten te gaan op het moment.

Mijn vriend zei ook al dit is even de laatste keer met de kleine erbij 😳

Ik ga eigenlijk met mijn dochter alleen naar restaurants waar kinderen (welkom) zijn. Liefst ook met een speelhoek. Dus dan loopt er altijd wel eentje rond en begrijp je dat ook van elkaar haha. Mijn dochter mag niet op onze telefoon dus ja soms wil ze er op een gegeven moment ook uit. Dan mag ze even naast ons zitten of een rondje lopen. Ander kleurboek als normaal of nieuwe stickers werken hier ook altijd goed. En van ons mag ze met uit eten altijd een ijsje op het eind dus daar kijkt ze dan ook altijd al naar uit. 😄

Ohja en er gewoon niet een te lange avond van maken als het niet een kindvriendelijk restaurant is. ☺️

Kindje bij de grootouders/babysit/tante/... en dan rustig iets gaan eten... Af en toe proberen om met de kindjes iets te gaan eten. Maar dan snel, iets wat ze zeker lekker vinden, met speelhoek,... als ze ouder worden lukt het vanzelf wel weer

Uitgebreid uit eten doen we niet maar verder gaat het echt heel prima. Tijdens het wachten een broodje laten eten en lekker kletsen wat we allemaal zien. Waterkleurboek mee, boekje of tijdschrift (trekker tijdschrift 😂) mee. Hier geen echt speelgoed of scherm tijdens het eten, thuis niet en ook buiten de deur niet. Maar onze zoon kan best aardig stil zitten eigenlijk. Maar alsnog wel gewoon snel eten bestellen, liefst vooraf al kijken wat je wil eten. Dan eten en klaar, alleen een toetje als er voor hem ook iets is.

Gebeurt hier niet zo vaak, soms gewoon eruit zetten en mag zij rondom ons lopen, springen, volwassene stoel pakken die zij kiest, even op schot - nooit afgeleid met mobiel of spelletjes. Thuis als zij aan de tafel niet wil ondanks ‘uitnodiging’ dat het etenstijd is - mag dit, meestal sluit zij na 3 min alsnog aan als wij gewoon aan het eten zijn. Kortom: pauzeren/ verlossen van dat gedwongen zitten helpt hier en uiteindelijk gaat zij rustig zitten haha 😉

Wij gaan niet vaak uit eten met onze kids, maar op vakantie deden we dit weer wel. We hadden dan meerdere kleine kleurboekjes en stickers bij ons. Dit zorgde ervoor dat beide kids wel redelijk lang genoeg stil bleven tot het eten er eindelijk was. Vaak wisten we vaak al wat we wilde eten, sowieso voor de kids. We vragen ook vaak of het eten van de kinderen eerder kan worden geserveerd. Proberen te accepteren dat ze gewoon net iets vaker uit hun stoel willen klimmen. Ik loop dan gewoon achter ze aan, om ervoor zorgen dat ze niets kapot maken of andere gaan lastig vallen. Soms komt het er dan op neer dat we los van elkaar eten 😅. Ach dat is dan even niet anders!!

Wij gaan nooit met zijn drieën uit eten, teveel gedoe, niet de moeite waard. Maar we worden wel af en toe uitgenodigd om met familie uit eten te gaan en dan wisselen wij als ouders af met opstaan en een rondje lopen. Even naar buiten, bij de keuken kijken, op schoot zitten en spelen, dan weer even bij opa of een tante zitten. Zoals Daniela zegt, dan eet je maar los van elkaar. Ik heb niet het idee dat uit eten gaan met een peuter moet kunnen of leuk moet zijn. Laat je dus niet gek maken en leg jezelf geen hoge verwachtingen op, het is over een paar jaar vast wel weer te doen.

Sorry ik hem echt schijt aan al die mensen die dan zitten te kijken. Je kindje moet ook leren om in het openbaar naar z’n ouders te luisteren en dan niet z’n zin kan door drijven.☺️ We letten wel een beetje op wat voor restaurant het is en slaan vaak wel het voor of nagerecht over 😉 En we nemen gewoon speelgoed mee idd filmpje oid als hij het niet wil dan is dat zijn keus als hij zich gaat vervelen en irritant doet dan negeren wij dat vervelende gedrag. M’n man vind dat oké echt lastig en die zou het liefst ook niet meer uit eten gaan maar ik zeg altijd. Wij zijn de ouders, wij bepalen ons en hun leven (tot op bepaalde hoogte) natuurlijk