Advies

Hallo allemaal, Ik zit met een dingetje en wil graag weten of het aan mij zelf ligt of juist niet. Tijdens mijn zwangerschap heb ik te horen gekregen dat mijn schoonzus jaloers was. (Zij heeft geen partner) Nou ja dat nam ik toen maar met een korreltje zout. Tijdens mijn zwangerschap heb ik weinig tot nou ja eigenlijk niks nooit wat gehoord van mijn schoonouders. Maar dat zal wel zo horen dacht ik altijd. Tijdens belangrijke echo's nooit een berichtje gehad hoe het gegaan was. De 20 weken echo was niet helemaal goed gegaan en moest overnieuw. Dit wisten ze ik vond dit erg spannend maar geen bericht over gehad niks. Gelukkig bleek alles toch nog goed te zijn. Ik ben eigenlijk best diep gekwetst over het feit dat ze nooit wat gevraagt hebben. Als mijn schoonmoeder met schoonzus langs kwamen kreeg ik soms hele nare opmerkingen. Ik ben goed gekeurd en heb groen licht gekregen ik mag inseminatie. Of dan kan *naam mijn partner* ook voor jou baby zorgen heeft hij 2 babys. Dit soort opmerkingen Eenmaal de kleine in de handen begon het nog erger te worden. Ze kwamen op visite ja ik kan meer helpen want ik zit in de ziektewet... (sla mij maar voor men kop. )En week er na is er niks meer aan de hand want ze mag gaan beginnen met inseminatie. Maar ze wacht nog wel even hoor(zei ze) Verjaardag werd er drie keer gezegt geef maar aan... vind ze zo leuk. Baby huilde geef ma aan..die kan ook goed troosten. Mam...ze wil hem niet geven dat zie je toch. Ja Sorry huilen... dan mogen alleen mijn partner en ik hem troosten. En nu raad je het al.. in dezelfde periode als ik zwanger was gaat madam ook beginnen..mijn reactie hierop was meteen oh ja leuk zelfde periode als ons en zelfde maand als *naam baby* ja leuk he kreeg ik als antwoord... oké misschien niet meteen raak maar stel wel meteen raak. Ik vind dit niet leuk. Het zit mij wel dwars ja. Zwangerschap was al een stressen als ze langs kwamen en op kraambezoek ook en nu ook nog dit. Mijn partner zegt dat ik het mij niet moet aantrekken maar dat doe ik helaas dus wel en best wel erg. Zie ik het nu zo verkeerd dat ze gewoon alles na wil doen? Ik had ok meteen men scheur open moeten trekken maar ja ik klap dicht. En ja ik kan er wat van zeggen maar dit durf ik gewoon niet. Er is best veel gebeurt en als ik dit zeg weet ik heel zeer zeker dat ik meteen de opmerking krijg o dat hadden we niet zo bedoelt. En dan ist klaar ik moet me er dan maar bij neerleggen. Het feit is gewoon mijn liefde is met niks niet te koop een gekwetst gevoel heb ik nog nooit in mijn leven mee gemaakt en ik zal je vertellen dat is een rauw gevoel.. het is een te lang verhaal voor hier. Maar wat vinden jullie? Verbeeld ik me alles? En ja ok geef mijn kind niet meer af om vast te houden aan haar. Hier word ik heel ziek van...