7 Reacties
één maand geleden
Ik weet niet of het precies hetzelfde is, maar het lijkt op intrusies. Ken je dat?
Ik heb er bij m'n eerste kindje veel last van gehad en werd er ook angstig van. Toen las ik dit artikel wat mij erg hielp en waardoor ik mij minder "raar" voelde 🙂
https://howaboutmom.nl/na-de-bevalling/intrusies-instrusieve-gedachten/
één maand geleden
Als moeder ben je constant allert op alle gevaren. Mijn oudste is nu 2, maar heb nog steeds als ik boven aan de trap sta bv de gedacht wat als hij/ik van de trap valt en zijn nek breekt.
Met de tijd ga je het wel makkelijker accepteren en loslaten dat je die gedachten hebt. Het zorgt ervoor dat je alerter bent op mogelijke gevaren
één maand geleden
Reactie op Ab itsme
Als moeder ben je constant allert op alle gevaren. Mijn oudste is nu 2, maa ...
Dat stelt wel iets gerust. Ik merk dat het soms ook echt voor een soort wrijving tussen mij en m'n partner zorgt. Heb net wel 6x na een hapje gevraagd of ze nergens last van had 😅 ik word dan ook gek van mezelf maar kan het gewoon niet loslaten! En hij raakt dan gefrustreerd omdat hij al zo vaak hetzelfde antwoord heeft gegeven want er is niks, wat ook logisch is vanuit hem.
Ik hoop echt enorm dat ik hier zo snel mogelijk vanaf kom🤞
één maand geleden
Reactie op Bohdi
Hoe is jou partner hier toen der tijd mee omgegaan? Wie weet zit er een man ...
Mijn man had er wel begrip voor, luisterde naar m'n zorgen en dacht wel mee. Hij kon ook wel relativeren en benoemen dat het maar gedachten zijn. Het is niet de waarheid die je denkt. Praten helpt en vooral niet wegstoppen!
Overigens heeft mijn man ook zulke gedachten (wel veel minder), maar nu met onze 2e, kunnen we er eigenlijk wel om lachen. Klinkt nu waarschijnlijk als ver van je bed.. Maar wij zeggen nu soms tegen elkaar; "ik had d'r weer één, dit keer was ik bang dat ik d'r van de trap liet vallen". We relativeren dus en laten ons er niet meer door leiden.
Het is heel normaal dat je deze gedachten hebt. Het is je moedergevoel en je verantwoordelijkheid die spreekt en je bent absoluut niet raar. Het is juist goed dat je het uitspreekt 😘 De gedachten worden vanzelf minder naarmate je meer gewend raakt! 💛
één maand geleden
Vervelend om die onrust te voelen! Ik herken vooral de gedachte wat als er iets gebeurd in haar slaap. Ik check heeel vaak de babyfoon omdat ik bang ben dat ze gestopt is met ademen. Ik heb helaas geen tips. Ik probeer het scherm van de babyfoon vaker uit te zetten zodat ik niet steeds zo panisch aan het kijken ben.