Angst voor de dood

Ik denk dat het ook voort komt uit het feit dat je nu verantwoordelijk bent voor iemand leven. Ik had er zelf nog niet zoveel last van, maar mijn vriend heel erg na de geboorte van ons eerste kindje. Hij kon zich heel druk maken om ernstig ziek te worden nu in deze tijd. Terwijl hij daar normaal nooit aan zou denken. Ik heb er nu wel meer last van, maar dat vind ik niet super vreemd. Mijn vader is plots overleden toen ik 38 weken zwanger was deze tweede keer. Ik ben daardoor wel veel meer bezig met de dood dan dat ik daarvoor was bij ons eerste kindje. Zeker omdat hij zomaar uit ons leven was door een ongeluk en dan voelt het leven toch ook heel fragiel aan

Ik herken het een beetje. Ik heb zelf hypochondrie, bang om ziek te worden. Ik merk dat dit sinds mijn bevalling erger is, ik ben bang dat ik ziek word en mijn kind achterlaat. Ik heb verder geen tips, alleen dat je misschien wel naar de huisarts kan gaan voor eventueel gesprekken

Ik herken het wel ergens! 🫶🏻

Ik heb ernorme angst dat mijn kinderen dood gaan. Heb de huisarts hier voor gebeld en ben doorverwezen naar ondersteuning

Lieve mama, denk je dat er na de dood niets meer is? Dat kan misschien ook een rol spelen. Ik ben zelf gelovig, en natuurlijk maak ik me soms zorgen over het idee mijn dochter achter te laten, wetende dat niemand haar de liefde kan geven die ik haar geef. Maar echte angst om dood te gaan, heb ik niet. Misschien kan het helpen om je te verdiepen in een religie. Dat kan je misschien een positievere kijk geven op je angst.

Heel herkenbaar. Ik heb precies hetzelfde! Daardoor ook veel moeite met inslapen. Wat een naar gevoel he!! Ik heb het uiteindelijk wel verteld aan mijn man en een aantal mensen die dichtbij staan. Dit heeft wel erg geholpen. Vooral omdat er meteen begrip was. Heb het gevoel dat dit deels hormonaal is en deels door de geboorte meer bewust van leven en dood ofzo. Prpbeer mezelf hiervan te leiden en te bedenken dat het anders zoveel invloed heeft op het leven in het nu en dat is zo zonde. Maar weet dat je hierin niet alleen bent!

Ik merk dat ik heel snel doemscenario’s voor me zie of dat bepaalde beelden of nare gedachten opkomen (probeer concrete voorbeelden even te vermijden). Daarom ben ik extra voorzichtig in de auto (alleen of met kind) en neem ik geen enkel risico als het gaat om veilig slapen. Ik vind het heel vervelend als die nare en angstige gedachten langskomen. Het helpt mij om die met compassie te benaderen. Het is namelijk zo dat ik wat te verliezen heb en dat ik bang ben dat dat gebeurt. Je hebt pas iets te verliezen als iets waardevol is. Mijn kindje en het moederschap is voor mij nu zó waardevol dat ik bang ben het te verliezen. En dat is oke en normaal. Angst voor verlies is normaal. Ik probeer me daarom vooral te focussen op hoe dankbaar ik ben dat ik dit nu mag meemaken en ik geniet van elk moment met mijn kindje ♥️

Zo herkenbaar! Toevallig lag ik hier van de week nog over te piekeren in bed. Toen wel met mijn man besproken en gauw mijn gedachten afgeleid. Precies ook wat je zegt over dat het leven voor iedereen eindig is. Mij helpt het om te bedenken dat we als mens zoveel nog niet weten en het leven zo bijzonder en ingewikkeld in elkaar zit. Dat kan niet voor niets zijn en dat maakt ook wel dat ik echt in het hier en nu leef. Intens genieten van mijn gezin.

Ik heb dit ook. Sinds de geboorte van mijn eerste ben ik enorm bang om dood te gaan. Ik volg ook helemaal geen nieuws meer, nu al bijna drie jaar. Al die ellende over oorlogen. Ik word daar heel bang en verdrietig van. Nu bijna drie jaar verder merk ik dat het langzaam minder intens wordt. Ik kan er over praten zonder te huilen en raak niet meer zo van streek, dus dat is al een verbetering. Ik heb verder geen ervaring met depressies of angststoornissen, ik ga erg vrolijk en optimistisch door het leven. Ik denk echt dat het het moederschap is. Dat ik nu echt onmisbaar ben voor mijn twee kinderen. En ik wìl ook heel erg niet dood, haha. Er is nu zooooo veel om voor te leven, om mee te maken en om te ontdekken. Voor mij hielp het dus wel om beetje kop in het zand methode en zo min mogelijk over denken. Het intense zwakt wel af gelukkig. Maar als jij zo'n last hebt van je gedachten, zeker wel over praten! Het is heel normaal dat je deze gedachten hebt, ook vervelend, maar helemaal niet raar!

Heel herkenbaar al had ik meer aanvallen toen mijn vriendin nog zwanger was. Heb echt best heftige paniekaanvallen gehad. Ik had ineens (achteraf gezien) een bijbal ontsteking. Nou, ik dacht echt dat ik dood ging. Ik lag te zweten onder bed en tegelijk te trillen van de kou. Mijn hart bonste uit mijn lichaam en het was zelfs zo erg dat ik niet meer durfde op te staan om te plassen. Ik vroeg mijn vriendin een emmer te halen omdat ik overtuigd was dat mijn hart het zou begeven. Zo heb ik meerdere aanvallen gehad. Hevig trillen, verhoogde hartslag met hartkloppingen. Vervelende is dat je in een vicieuze cirkel komt. De angst voor een paniekaanval triggered een paniekaanval. Gebeurde ook altijd snachts, een keer of 4/5 de spoedeisende hulp gebeld uit angst voor een hartstilstand of hartaanval. 2x daarvan in het midden van de nacht naar het ziekenhuis. Daar vanuit heb ik kalmerende tabletjes gekregen die helpen om de spieren en je geest rustig te krijgen. Dat helpt wel al word je er enorm slaperig van (sliep dan 12 tot 14 uur lang door). Nu onze dochter is geboren (5 maanden terug) is het al wel wat minder geworden. Wel blijf ik er gevoelig voor en zodra ik echt iets voel binnen mijn lichaam dan kan het weer een paniekaanval triggeren. Nu weet ik mezelf wel wat kalmer te houden en in die 5 maanden heb ik het nog maar 1x gehad en dat was licht en lang niet zo heftig als voorheen. Voordat mijn vriendin zwanger was heb ik dit nog nooit gehad. Wist niet eens wat een paniekaanval was. Uit het "niets" gekomen, maar ik vrees wel dat het gekoppeld is aan onverwerkt "trauma" met mijn vader die ik niet meer spreek of zie. Nu ik zelf vader ben geworden blijft me dat achtervolgen. Maar ik denk nu wel veeeeeel vaker aan het mogelijk plotseling doodgaan nu we een kind hebben. Wel voornamelijk hart gerelateerd (hartstilstand, hartaanval). Voorheen echt nooit last van gehad...