Babyblues

Herkenbaar! Hier 6 weken postpartum. Fijn als je de baby kan wegleggen en na twintig minuten eigenlijk de baby weer willen oppakken omdat je ze mist 🤣

Alles... Herkenbaar! Heb het nu al 3 jaar en 3 maanden. Zo lang als mijn oudste er is. Haha, ik geloof dat het nooit meer weg gaat ;-S

Zo herkenbaar! En de enkele keer dat ik even helemaal alleen de deur uit ben en geniet van die rust en vrijheid zonder 3 kinderen, wil ik binnen 5 minuten weer terug naar huis 🙈

Maar ik neem aan dat je er niet al die tijd dagelijks ook echt tranen om laat? Mag natuurlijk hoor, maar ik hoop dat dat binnenkort toch minder wordt..

Ja dat! En dan steeds kijken of ie al wakker is, terwijl ik zo blij was dat ie sliep 😅

Dit had ik zelf geschreven kunnen hebben. Laat alle tranen en gevoelens toe! Dikke knuffel!

Ohh exact dit ! Opeens is het allemaal zo snel gegaan , vliegt het voorbij en kijk ik uit naar wat komen gaat, maar ook wetende dat ik een ervaring achter me heb gelaten die mij tot op het bot veranderd heeft. Zo bijzonder en zo vliegensvlug voorbij. Zo zwaar en zo mooi, een klap in het gezicht en het mooiste geluk op aarde. Een hormonaal wrak hebben die kleine handjes en voetjes van ons gemaakt ;)

Mooi verwoord 🫶🏻

Ow, nee hoor. Ik bedoel eigenlijk te zeggen dat huilen om dingen die met je kind te maken hebben altijd zal blijven. Maar zeker niet in die mate als in het begin. Vele malen minder "extreem" en alleen bij de echt grote dingen zoals bijvoorbeeld een verjaardag of toch ook wel wat andere kleine momentjes. Je wordt een gewoon een zacht ei nadat je kinderen hebt gekregen ;-) Nu mijn tweede dochter geboren is bijna 10 weken geleden, ben ik weer terug bij af, maar is het al een stuk minder dan bijvoorbeeld een paar weken terug. Het gaat met vallen en opstaan. Je hormonen moeten zich ook weer helemaal herstellen.

Ik had dit ook en een paar dagen later werd ik ongesteld 🙈 meer last gehad van deze hormonen dan van kraamtranen haha