Communicatie met familie tijdens en na de bevalling: wel of geen bezoek?

Wij informeren familie pas op zn vroegst na de golden hour of wanneer wij er klaar voor zijn. We hebben aangegeven de eerste dagen geen bezoek te willen. Van niemand niet. Mochten we dan toch er eerder aan toe zijn dan is dat makkelijker te regelen dan andersom. Mijn partner wordt handhaver en tevens gaan we de kraamzorg instrueren om mensen weg te sturen als ze zonder overleg komen opdagen. Ik zou juist nu harde grenzen trekken. Straks kan je nog kijken of je wat ruimte geeft of ze nodig hebt. Kraamtijd krijg je maar één keer en gaat om jullie als gezin. Andere mensen kunnen de boom in!

Wij hebben afgesproken dat het van de situatie afhangt hoelaat ik beval, hoe het gaat daarna en of we er al behoefte aan hebben. Eerste dag waarschijnlijk alleen onze ouders, en de dag erna broer/zussen en aanhang. Maar alleen als het gaat. Wij doen ook geen kraamvisite maar een babyborrel om deze reden :) Ik denk echt dat het zijn weg wel vind, mensen op de hoogte houden dat ik aan het bevallen ben doen we niet. Ook als ik evt gestript of ingeleid wordt gaan we niet vertellen. Lekker in onze eigen bubbel. Hopelijk krijg je rust door het hier al verteld te hebben en wat andere doen. Doe vooral waar jij zelf rust van krijgt!

Deze zorgen had ik bij de eerste ook! Heb mezelf afgevraagd waar ik me prettig bij zou voelen, maar ik kwam tot de conclusie dat ik het gewoon niet wist. Enige dat ik wel zeker wist, was dat ik niet aan familie zou laten weten wanneer de bevalling begon. Dit heb ik van te voren ook duidelijk aangegeven. Eigenlijk wat ik tegen iedereen gezegd heb is dit: Ik zal jullie niet laten weten wanneer de bevalling begint. Op dat moment wil ik me kunnen focussen op de bevalling. Zodra de baby er is en wij een beetje bijgekomen zijn, zullen we jullie op de hoogte brengen. Qua bezoek weten we nog niet wat we willen, dat is ook afhankelijk van hoe de bevalling verloopt. Dat zullen we dus na de bevalling met jullie bespreken. In mijn omgeving vond niemand dit raar gelukkig. De enige die ik heb gebeld bij de start van de bevalling is mijn zus, zij was bij de bevalling aanwezig. We hebben haar wel duidelijk van te voren gezegd dat ze andere mensen niet mocht vertellen dat de bevalling begonnen was. Deze keer zal ik wederom mijn zus inlichten omdat zij weer aanwezig zal zijn. Daarnaast zal ik mijn andere zusje bellen als oppas voor ons zoontje. De rest zal wederom pas na de bevalling horen dat de baby er is. Voordat ons zoontje er was leek het me prima als anderen hem vast zouden houden. Toen hij er eenmaal was had ik daar toch wel moeite mee. Wilde hem graag "voor mezelf houden". In mijn geval werkte het prima dat ik hem dan gewoon zelf vasthield, bijna niemand vroeg uit zichzelf of ze hem vast mochten houden. En als ze dat wel deden gaf ik gewoon aan dat ik hem liever zelf vasthield. Wanneer ik geen zin had in bezoek, gaf ik dat gewoon aan. De meeste mensen appen tegenwoordig om te vragen of ze langs kunnen komen. Dan kun je vrij simpel terug sturen dat het niet uitkomt. Wat anderen er van vinden dat jij voor jezelf en je baby opkomt is hun probleem😉 maar ik weet dat dit makkelijker gezegd dan gedaan is hoor. Kijk vooral na de bevalling waar je je goed bij voelt, en doe daar nu nog geen uitspraak over/maak geen beloftes. Dan kun je ook niemand teleurstellen.

Het is JOUW kraamtijd die jij moet en mag inrichten zoals jij dat wil. Er zijn heel veel opties, en je kan het helemaal doen zoals voor jou op dat moment goed voelt. Het kan fijn zijn als je partner je hier ook in kan steunen en misschien de communicatie met anderen zelfs over kan nemen? Ik laat zelf als het start dat aan de grootouders weten, of tenminste, dat besteed ik uit aan mijn man. Mijn moeder haalt namelijk eventueel onze oudste zoon op. Als het geboren is krijgen mensen met wie wij het willen delen een foto met dat het kindje er is. Als ik behoefte heb aan bezoek vraag ik mensen of ze willen komen, of vraag ik mijn man dat aan mensen te vragen. Vorige keer vond ik het wel fijn dat mensen kwamen die eerste week, maar ik bepaalde wel wie het kindje hoe lang vast mocht houden, en niemand mag kusjes aan de baby geven want daar kan de baby echt heel ziek van worden. Niemand heeft recht op privé info die jij niet wil geven, of om bij jou zijn als jij dat niet wilt. Het is jouw taak en verantwoordelijkheid om voor jouw gezin op te komen, net als dat dat de verantwoordelijkheid van je partner is- hier is waar zorgen voor je kindje begint! Zorgen dat jij comfortabel bent en je kind niet overprikkelt raakt is zorgen voor je kindje.

Mijn eerste bevalling wist mijn familie van niks, zelfs niet dat ik al met gebroken vliezen liep, toen zelfs nog mijn schoonouders op de koffie gehad (en niks gezegd) Pas nadat de kleine geboren was en wij er zin in hadden, hebben we gebeld naar familie en een appje uitgedaan naar vrienden etc. Bezoek was alleen in overleg, ook door corona toen, maar dat is me goed bevallen😉 Nu zal een goede vriend mijn dochter ophalen indien nodig, de rest hoort het wel wanneer de kleine er is..

Ik heb denk ik niet heel veel meer toe te voegen, belangrijk is inderdaad dat jij én je partner voor jou en de baby opkomen. Ik vond de bevalling e.d. heel overweldigend en heb het eerste bezoek van mijn ouders met een dag uitgesteld. Dat vonden ze wel ingewikkeld, niet vanwege de baby, maar omdat ze zich zorgen maakten over mij. Maar ze pasten zich aan zoals het ook hoort. Bedenk ook maar zo dat het voor mensen echt niet uitmaakt om een baby op dag 2,3 of 7 te zien. Het heeft me denk ik uiteindelijk twee weken gekost om niet in tranen uit te barsten als het bezoek weg was. Ik vond het zo heftig allemaal. Hopelijk is dit voor jou allemaal niet aan de orde, maar maak vooraf idd duidelijk dat jullie aangeven wat er wel/niet mogelijk is in jullie eigen tijd. En helemaal eens met de adviezen om niemand in te lichten als de bevalling begint. Lekker op jezelf en die kleine richten!

Wij verwachten ons eerste kindje, ben nu 38 weken zwanger. Wij hebben heel duidelijk gecommuniceerd naar mijn ouders en schoonouders, en goede vrienden; jullie horen het vanzelf wel. Zoals ik er nu in sta wil ik niemand op de hoogte stellen als de bevalling begint. Ik heb wel een lijst met mensen in m’n telefoon, gedeeld met m’n man, die hij kan appen mocht ik me bedenken en toch wel mensen willen informeren dat het is begonnen. Verder geen bezoek in het ziekenhuis en wij geven het zelf aan wanneer we behoefte hebben aan de eerste visite (ouders/schoonouders, broers, zussen, zwager en schoonzussen). Iedereen in onze omgeving heeft hier gelukkig alle begrip en respect voor😄

Héél herkenbaar! Ik voel me hier net zo over. Ik heb vooraf aangegeven dat ik het liefst pas laat weten als we weer thuis zijn met de baby (ik beval in het zh) en dat ik het daarvoor fijn vind om samen met mijn vriend en de baby te zijn. Ik heb daarbij uitgelegd dat het me nerveus maakt als ik het idee heb dat “iedereen op me let” ook al merk ik daar in praktijk natuurlijk weinig van. En ook dat ik het fijn vind als mijn partner de ruimte heeft om op mij en de baby te focussen en niet met appjes/vragen of zelfs bezoek bezig hoeft te zijn. Daar werd heel goed op gereageerd en dat geeft me al een heel opgelucht gevoel

Ik snap je gevoel! Wij hebben al aangegeven pas iedereen op de hoogte te brengen als die kleine er is en wij de rust ervoor vinden. Waarschijnlijk zijn alleen de ouders welkom in het ziekenhuis, maar als we daar geen belang bij hebben geven we dat ook aan. Hoe vervelend ook, het draait op dat moment even om ons en de kleine. Nu weet ik dat onze ouders dat ook direct zullen accepteren, dat is natuurlijk ook niet overal het geval

Hej hoi! Ik herken het heel erg. Ik had dit gevoel ook heel sterk en dit heb ik ook uitgesproken naar mijn ouders/schoonouders. Het gekke was. Ik kreeg afgelopen vrijdag ineens toch een keizersnede en wilde niets liever dan mijn moeder op de hoogte stellen. En na het bijkomen op de kamer voelde ik ineens sterk haar wel Te delen. Ik denk dus (als jij je daar prettig bij voelt) dat het goed is je gevoel te delen in de vorm: ik weet nog even niet zo goed wat mijn gevoel/reactie gaat zijn. Mijn ouders verwachtte daardoor niks. Hadden niet teleurgesteld geweest als ik ‘nee’ had gezegd en ik kon echt naar mijn gevoel luisteren. Hopelijk heb je er iets aan. En zij zijn niet belangrijk. Alle clichés zijn waar❤️❤️

Wij gaan voor een kraamborrelfeest. Ik heb dat ook naar iedereen gecommuniceerd. Bezoek aan bed lijkt me vreselijk vooral omdat je er zelf waarschijnlijk nog bloedend en niet fit bij ligt. Heb ook geen gekke reacties gehad hierop, misschien ook omdat mensen me kennen. Verder kijk ik op het moment zelf of ik de behoefte heb om onze ouders in te lichten en na de bevalling of ik behoefte heb aan ouders naar het ziekenhuis. Misschien gaat het zo goed dat ze je direct naar huis sturen, dan hoef je daar niet eens over na te denken. Voordeel van iedereen op de hoogte stellen van het kraamfeest vind ik ook dat je als je wel behoefte hebt aan bepaalde vriendinnen je ze alsnog kan appen en dat dan eerder een mee dan tegenvaller is als ze toch wel eerder langs mogen komen! Lekker je eigen gevoel volgen, dit kan je (met deze zwangerschap) maar 1 keer doen!

Hoe wij het gaan doen: Ook niet vertellen dat het is begonnen of gaat beginnen (bij inleiding). We hebben het uitgelegd dat we ze ook niet onnodig bezorgd willen maken. Mijn man gaat niet de hele tijd op z'n telefoon zitten en als het door welke reden dan ook 'langer' duurt(of we even onze handen vol hebben door de eerste momenten) en we niet direct appen, zit iedereen thuis bezorgd te wezen. Dus hebben we aangegeven dat we ze dat niet willen aandoen en ze dus iets horen als het achter de rug is (of als er complicaties zijn waarvan het wel belangrijk is dat ze het weten). Iedereen vond dit alleen maar fijn en ik had niet het idee dat we iemand hebben gekwetst hiermee.

Gewoon negeren wat zij willen. Bij onze eerste hebben we alleen aan onze ouders laten weten dat ik was ingeleid, maar dat was een premature bevalling en ik lag al weken in het ziekenhuis. Als het allemaal normaal was gegaan, had ik ook niet laten weten dat we 'bezig' waren met bevallen. Nu moeten we wel laten weten want onze oudste moet naar opa en oma toe :p Maar tussendoor geen updates en ook pas als WIJ er klaar voor zijn, vertellen we ze dat de jongen er is.

Bij onze eerste hebben we iedereen pas op de hoogte gesteld toen we bekomen en wel op de kamer waren. Semi geplande inleiding gehad (bij 39.1 beslist om de volgende dag in te leiden). Bij de huidige zwangerschap is de kans groot dat het een keizersnede wordt. Deze staat al sinds bijna 2 weken gepland, maar we gaan de datum niet delen. Enkel met mijn ouders omdat zij op onze zoon komen passen voor schooltijd (7u in zkh zijn). Als alles achter de rug is gaat mijn man ons zoontje ophalen, komt naar het ziekenhuis. Zoontje mag kennismaken met zijn zusje en daarna pas wordt iedereen op de hoogte gebracht. Als mensen de datum zouden weten zouden ze een hele dag in spanning zitten wachten, lijkt me leuker om verrast te worden 😅 Ook hebben we zelf geen zin in berichtjes doorheen de dag terwijl we toch niets gaan delen voordat onze zoon heeft kunnen kennis maken.

Ik heb de mensen om mij heen niet eens de uitgerekende datum verteld. Vorige bevalling was met 41+3 weken en toen ook al zo gedaan. Ik was heel blij geen appjes te krijgen of de bevalling al was begonnen. Ze horen het ook wel na de bevalling en alleen ouders komen snel op bezoek. Ander bezoek wacht ik even mee tot ik mij beter voel.

Ik laat niemand wat weten. Mijn bevalbubbel is mij heilig en ik ken mn schoonfamilie al. Als ze even niets horen staan ze zo voor de deur of gaan ze mijn vriend onder druk zetten naar het ziekenhuis te gaan (in hun cultuur is een thuisbevalling "onveilig" dus ik weet al dat mn schoonmoeder strak staat vd zenuwen als ze weet dat het begonnen is). Ik wil gewoon in rust en stilte bevallen en pas na een paar uur, als we allemaal geslapen hebben, het nieuws brengen. Ik vind het zo belangrijk dat ik app en telefoongesprekken in mijn bevalwensen verboden heb 😆.

Jouw bevalling, jouw kraamtijd. Lekker doen wat voor jou (en je partner) goed voelt zonder rekening te houden met anderen. Wil je delen, deel je, wil je het stil houden, hou je het stil. Kans is groot dat ze het begrijpen en zo niet, pech voor hun. Niet jouw verantwoordelijkheid! Jij wilt een zo fijn mogelijke bevalling en kraamtijd, het helpt niet als je je dan zorgen moet maken over dit soort dingen. Je mag echt voor jezelf opkomen :)

Mijn eerste bevalling ook geen grenzen gesteld en iedereen is naar het ziekenhuis gekomen, uren blijven hangen en baby werd rond gegeven. Ik had hier zo'n spijt van en voelde mij er echt niet goed bij. Dus dat nooit meer! Bij de 2de heb ik de mensen op de hoogte gebracht 's avonds toen het al te laat was voor bezoek en mochten enkel grootouders en meter/peter langskomen de volgende dag. De rest mocht na een week of 2 langskomen thuis en de baby, daar bleven ze af 😅. Nu bij de 3de zal ik zien hoe ik me voel. Maar als ik geen bezoek wil dan komen ze niet. Het is echt soms moeilijk grenzen te stellen... mijn schoonmoeder zei gisteren letterlijk dat ze zou langskomen in het ziekenhuis of ik dat nu wou of niet, dat ik dan op mijn hoofd kon gaan staan. Nou, zij mag dat denken 😁. De dag dat iemand anders mijn baby eruit perst en de slapenloze nachten opvangt, mogen ze mee beslissen maar tot dan hebben ze niets te beslissen. 😉