Cuteness agression

Ik heb bij deze baby heel erg 'last' van cuteness agression. Voor wie de term niet kent: dit is de neiging om iets wat je heel erg schattig vind fijn te knijpen/te bijten maar niet met als doel het pijn te doen. Eigenlijk kan je brein de schattigheid niet aan en reageert hierop met een soort agressie zodat je weer even op aarde landt zeg maar. Het kan ook geen kwaad verder, maar ik vind het zelf wel een apart gevoel. Nu vroeg ik me af, want vind jij nog het aller-aller-aller schattigst aan jouw baby waardoor je het gevoel krijgt dat je hem/haar wel op kunt eten? Hier heb ik het vooral als ze een beetje begint te huilen omdat ze honger heeft en zodra ik haar in mijn armen heb om aan te leggen dan begint ze hardop te lachen terwijl ze tegelijkertijd ook nog een beetje huilt. Het geluid wat we dan uit komt is zó ontzettend vertederend, ik wil haar dan het liefst zo hard tegen me aandrukken dat ze met me versmelt. Ook zou ik het liefst keihard in haar wangen bijten en er een hapje uitnemen als ik haar onder haar oksels optil tot ooghoogte en ze me haar mooiste glimlach geeft. Niet te doen gewoon🥰