Even van me afschrijven, schoonfamilie

Lieve mama’s, Mijn schoonouders en wij (mijn vriend en ik) hebben een hele goede band en ze doen veel voor ons. Dit is van mijn kant niet altijd geweest. Mijn schoonmoeder en ik konden best wel botsen. Maar sinds wij op ons zelf wonen (4 jaar terug) gaat het heel goed en gaan we regelmatig dingen met z’n 4e doen en we kunnen altijd bij hun terecht. Echter zijn er veel problemen in de familie rondom mijn schoonzus. De bom is al vaak ontploft en hebben zelfs een tijd geen contact met haar gehad. Ook mijn schoonmoeder had toen geen contact met haar dochter omdat zij en ik allerlei verwijten naar ons toe kregen van haar. Ze is mentaal ook niet helemaal 100%. Loopt bij een psycholoog, heeft antidepressiva geslikt, het gaat altijd over haar en heel de wereld moet 100 x per dag op haar Instagram weten dat ze ADHD heeft. Even tussendoor, ze is 33 jaar en heeft 3 kinderen waarvan 1 kindje met 36 weken zwangerschap overleden is. Wat er precies allemaal voorgevallen is en alles doet er even niet toe. Maar, mijn schoonouders en zij zijn weer helemaal goed. En dat is prima, het is hun kind! Het irritante vind ik: als het weer even niet goed loopt dan moet ik alles aanhoren van mijn schoonmoeder (half huilend) en als het wel goed gaat tussen hun dan is alles wat ik over m’n schoonzus zeg: ach, ze bedoelt het goed. Ik heb dus besloten gewoon niets meer los te laten over m’n schoonzus naar mijn schoonmoeder toe. Ook niet als het niet goed gaat tussen hun twee. Nu heb ik in mei een kindje gekregen met een traumatische bevalling. Ik krijg hiervoor EMDR en heb een postnatale depressie opgelopen door de bevalling. Toen ik bekend maakte dat ik zwanger was werd ik zowat iedere dag geappt met dat ze niet kon wachten tot ze geboren was. Ook op Instagram weer hele lappen tekst over dat ze de meest trotse tante werd. Ik kreeg het daar enorm benauwd van, maar echt dat ik een brok in m’n keel kreeg. En boos werd ik er van omdat ik het ontzettend nep vind, gezien wij nooit contact hadden / hebben en verwijten kreeg en nu ik zwanger was ineens wel helemaal enthousiast doen was. Toen mijn dochtertje in mei dus geboren was wilde ik ook niet dat zij haar vast zou houden. Ik vond het ontzettend moeilijk om mijn dochtertje überhaupt aan iemand te geven, dus aan haar al helemaal. Ik wilde het gewoon niet hebben. Hier werd, achter mijn rug om, ontzettend moeilijk over gedaan. Maar ik heb het bij mezelf gehouden en haar alsnog niet aan haar gegeven. Nu gaat mijn dochtertje iedere donderdag naar mijn schoonouders toe. Mijn schoonzus kwam hier nooit. Die nam nooit de moeite om naar mensen te gaan, iedereen moest maar bij haar op de koffie. En nu krijg ik IEDERE donderdag een blije foto van mijn schoonmoeder met dat ‘tante ….. ‘ weer gezellig op de koffie is en met mijn dochter speelt / fles geeft etc. Terwijl mijn schoonzus daar dus nooit heen ging, en nu ineens sinds mijn dochter er is iedere week. Ik zal me aanstellen hoor.. maar ik word hier zo ontzettend verdrietig van. Ik wil gewoon niet dat mijn schoonzus iets met mijn dochter te maken heeft (om het maar even bot te zeggen). En mijn schoonmoeder weet dat ik echt moeite heb met mijn dochter weggeven en zeker aan m’n schoonzus. Het liefst breng ik haar ook niet naar hun. Maar ja, ik moet werken en wil ook erg graag werken. Maar gewoon steeds dat appje en een foto er bij word ik zo intens verdrietig en zenuwachtig van. Maar ik kan niet mijn schoonzus / schoonmoeder dit weigeren want mijn dochtertje is op dat moment daar. Ik weet ook niet wat ik met dit verhaal wil. Maar het was net dus weer en ja.. geen idee 😢