Het leed dat slaap heet…

Hier hetzelfde verhaal. Gisteren heeft madame 30 hele minuten geslapen over de hele dag en vandaag 1 slaapje van 1.5 uur (in d'r mamaroo). Heel frustrerend is het, maar ik heb wel vertrouwen dat het beter wordt. Gewoon de slaapjes blijven aanbieden en bij het wegleggen doe ik alvast lopend mijn arm onder haar hoofd weg en dan mijn hand, zodat ik haar op haar zij kan leggen en naar haar rug kan draaien. Dit werkt meestal wel bij het wegleggen hier.

Hier hetzelfde.. dochter is 10 weken en overdag slaapt ze echt super weinig 30 min telkens en snachts slaapt ze wel veel beter 4/5 uurtjes

Ik las in een ander topic (wat ik wel interessant vond), dat heel veel baby’s ook overprikkelt raken van televisies die aan staan, radio, muziek etc. Misschien staat dit al nooit aan, maar ik denk hier vaak aan. Ik doe zelf vaak oordopjes in als ik iets wil luisteren ofzo. 11 weken is wel echt nog heel erg klein, maar als je moe bent lijkt dit een eeuwigheid. Ik denk ook dat je het vaak niet in de hand hebt, wij doen voor onze baby niks extra en ze slaapt nu al zeker 3 weken van 21:00/22:00 tot een uur of 7. Ze werd ‘s nachts steeds later wakker tot het gewoon ochtend was. Ik wil je niet ontmoedigen, maar ik zie hier heel vaak topics van mama’s die een baby hebben die zelfs tot 2 jaar niet doorslaapt/geen dutjes doen, zij hebben alles geprobeerd. Ik denk wel dat ik op tijd een slaapcoach zou inschakelen (en dan niet 1 die zegt; laat maar huilen). Nog kleine ps, maar dit hebben jullie vast al geprobeerd, slaapt ze in een donkere kamer? En hoe slaapt ze ‘s nachts als jullie haar eerst in badje doen? Dat is bij ons een grote hit, omdat een badje echt een uitputtingsslag is.

Hier ook hetzelfde. De nachten gaan goed maar overdag is het drama. Als hij eenmaal slaapt is het maximum 20 minuten.

Ik ben overigens ook niet heel panisch op hoe laat ze slaapt en wakker is. Er is hier geen vast schema. Soms wil ze in de ochtend na een voeding direct nog even 2u slapen, dus ik ook. En soms niet. Dan ik ook niet. Ik probeer me nog niet zo vast te houden aan wakkertijden met 3 maanden.

Oh wat herkenbaar dit! Ik kon met mijn eerste kind nergens heen om deze reden. Hij sliep nergens en werd overal van wakker. Iedereen zei dat het door mij kwam, omdat ik hem niet liet heb laten wennen aan geluiden en licht. Nu met de tweede (ook 11 weken) is het precies hetzelfde. Als ik haar vasthoud dan kan ze slapen, maar in de wagen of auto? Ho maar! Ze valt wel in slaap, maar wordt dus steeds wakker van alles en nog wat. Hierdoor wordt haar slaap continu onderbroken en is ze dus over vermoeid en zet ze het op krijsen. Zo erg dat iedereen ons nastaart op straat en ik nu besloten heb om nergens meer heen te gaan. Ps hier hoogstwaarschijnlijk ook kma dus eet zelf al zo’n 2 maanden koemelk vrij.

Hier dus ook. Je wereld wordt echt heel klein. Zelfs een wandeling door de buurt wil niet, ze zet het dan ook op een krijsen. Al ingebakerd in de wagen geprobeerd, white noise in de wagen etc, net na een dutje gaan wandelen of wanneer het tijd is voor een dutje. Het is altijd mis. Goed dat je nog borstvoeding geeft! Hier wou het aanhappen niet doordat ze zo overstuur was. Een maand gekolft, maar dat brak me op een gegeven moment ook echt op. Wanneer is dit bij jullie eerste beter geworden? Ik merk dat ik moeilijk kan genieten en alleen maar aan het aftellen ben tot ze ouder wordt.

Wat ik vooral even kwijt wil; hou vol mams, je kan het. Er komen echt betere tijden aan. Ik lees bijna alleen maar over kindjes die overdag nu moeilijk(er) slapen. Kan met hitte, leeftijd, sprong, voeding, noem maar op te maken hebben. Hier ook een baby die alleen wat hazenslaapjes doet en als ik geluk heb, een uurtje slaapt terwijl hij voorheen ook een goede en makkelijke slaper was. Ik wijt het aan de sprong. Maar als je al 11 weken hierin zit kan ik me voorstellen dat je langzaamaan wanhopig wordt. Ik las al iets over een slaapcoach en zou hier zeker alvast hulp van inschakelen, wie weet kan die waardevolle tips of inzichten geven die de situatie doen veranderen!

Mijn baby was heel onrustig en kon overdag niet op haar rug slapen. Nu slaapt ze overdag eigenlijk altijd op haar buik (onder toezicht) en is binnen 2 min vertrokken. Ze slaapt soms zo 4 uur achter elkaar. Misschien dat dit nog zou kunnen helpen?

Ik herken dit heel erg van onze oudste (het stuk over slaap dan toch, met Pepti/Neocate etc geen ervaring). Ik werd er toen echt moedeloos van en kwam niet meer buiten. Het leek alsof iedereen in onze omgeving baby's had die gewoon vanzelf uren achter elkaar sliepen en bij ons was elk dutje een strijd, om dan na max. 40 minuten slaap opnieuw te moeten beginnen. Als hij eindelijk in slaap viel meteen bang zijn voor wanneer hij wakker zou worden en als hij wakker werd alweer stress krijgen voor het volgende dutje. Ik weet dat je er nu waarschijnlijk weinig aan hebt en als je er midden in zit lijkt het echt hopeloos, maar het wordt echt beter! Bij onze oudste ging het vanaf 4/5 maanden al een heel stuk beter. Hij heeft nog wel lang hulp nodig gehad bij het inslapen, maar dat duurde dan nog maar een paar minuten en dat deed ik met alle liefde denkend aan hoe een strijd het ooit was. Ondertussen heb ik wel ondervonden dat je heel veel info over slaap bij baby's met een korrel zout moet nemen. Ook wakkertijden zijn maar gemiddelden, Ze hebben deze bepaald door te kijken hoeveel uren een baby van een bepaalde leeftijd gemiddeld slaapt en de wakkere uren vervolgens gedeeld door het aantal wakkere momenten per dag. Bvb in totaal gemiddeld 6u wakker, 4 wakkere momenten per dag wordt een wakkertijd van 1,5u. Maar dit geldt helemaal niet voor alle baby's. Als ik bij onze dochter nu enkel naar wakkertijd kijk, zit ik bijna elke keer met een oververmoeide baby die de slaap niet meer kan vatten. De ene keer is ze na een halfuur alweer moe en de andere keer pas na een uur en 15 min... Het is heel normaal dat je houvast gaat zoeken in wakkertijden etc, maar vergeet hierbij dan ook niet nog naar je kindje te kijken. Waarmee ik niet wil zeggen dat je dat niet doet he! Maar ik herken de situatie en ik ben toen zelf helemaal verdwaald in alle verschillende dagschema's en wakkertijden. Dat heeft de eerste maanden met m'n oudste zo overgenomen dat ik er helemaal niet meer van genoten heb. Je bent echt niet de enige en het komt echt wel goed! Probeer ook nog wat te genieten van jullie kindje en de slaap toch een klein beetje los te laten. Ik ga verder geen concrete tips geven, want die heb je vast allemaal al geprobeerd. 😉 Wel wil ik je een boek aanraden. Ik heb hem al een aantal keer vermeld hier op het forum, maar ik vind het echt zo'n herkenbaar en fijn boek: Zachte nachten. Deze geeft echt hele goede, wetenschappelijk onderbouwde info en tips en kadert ook waarom de samenleving tegenwoordig onrealistische verwachtingen heeft van slaap bij baby's. Ik wou dat ik het gelezen had toen in die periode met onze oudste, had mij veel onzekerheid bespaard...

Leggen jullie haar wanneer ze moe is dan gewoon weg op haar buik? In bed of in de box bijvoorbeeld? Omdat wakker wegleggen nog nooit heeft gewerkt het eigenlijk nog niet op de buik geprobeerd, ga ik zeker doen!

Fijn om te lezen dat het beter is geworden! Ik houd me daar ook maar aan vast. Welke hulp boden jullie nog? Hier wordt ik ook bang gemaakt (oa door CB) dat in slaap wiegen not done is en ze hier aan gaat wennen. Al zou ik op dit moment niet weten hoe ik haar anders in slaap moet krijgen.

Met 6 maanden was het huilen ineens voorbij. Hij sliep toen gewoon goed in z’n eigen bed, zowel overdag als snachts. En als ik tussen de dutjes door opstap ging, lukte het wel. De omgeving moest toen wel stilletjes zijn en geen onverwachtse geluiden, dan kon hij van 20:00 tot 10:00 de volgende dag slapen! Dit geldt dus wel alleen voor in een bed slapen..dus niet in de wagen of auto helaas. Maar ik was allang blij dat het krijsen over was en ik überhaupt de deur uit kon. Nu met de tweede geef ik er gewoon aan toe. Ja ik ben meer dan moe (ook omdat ik nu echt de hele tijd aan moet staan met de peuter van 2,5 om mij heen). Maar ik verwacht gewoon niet meer veel van mijzelf en probeer de dagen door te komen. De ene nacht slaap ik wat meer en daar moet ik dan op teren. Het wordt hopelijk snel beter voor ons allemaal! En mbt het kolven..bij de eerste lukte het aanhappen ook niet en ben toen ruim een jaar gekolfd. Ik weet welke ellende je hebt doorstaan.

Ik ben ook benieuwd hoe je een baby dan op de buik legt om te gaan slapen. Die van mij gaat vanuit de buik altijd meteen opdrukken met de armen/nek omhoog houden. Leggen jullie de baby dan op een specifieke manier neer met de armen?

Ohja ik werd ook heel bang gemaakt! Dat hij nooit zelfstandig zou kunnen slapen, dat het op de opvang niet zou lukken, ... Dat het mijn fout was dat hij zo slecht sliep... Ik wist het ook niet, dus ik ben hem blijven geven wat hij op dat moment nodig had. Wiegen, in slaap voeden, dutjes in mijn armen, ... Wel ben ik 1x per dag een dutje in bed blijven proberen. In slaap wiegen en daarna slapend proberen wegleggen. En dat maar 1x per dag, omdat ik niet meer van elke dutje een strijd wilde maken. Wekenlang werd hij een paar minuten na het wegleggen terug wakker en rond 4 maanden bleef hij ineens wel verder slapen in bed. Zonder dat ik iets anders ging doen, hij was er toen wel klaar voor. Stilaan werden de dutjes daarna ook langer. Het wiegen zijn we nog lang blijven doen, maar duurde op een gegeven moment nog amper twee minuten. Af en toe probeerden we hem eens wakker weg te leggen, maar dat lukte nooit. Tot hij net een jaar was en hij plots zelf naar zijn bed wees tijdens het wiegen, toen heb ik hem nog eens wakker weggelegd. Hij viel na een paar minuten zelf in slaap. Sindsdien leggen we hem altijd wakker weg en valt hij zelf in slaap. Van wiegen en contactdutjes direct naar zelfstandig in slaap vallen in bed is echt een hele grote stap voor die kleintjes. Bij ons duurde dat dus een jaar, maar sindsdien hebben wij een hele goede slaper.

Mijn dochtertje is ook een buikslaper. Ik doe dit alleen overdag als ik haar zie, maar hierdoor pakt ze wel haar slaap overdag. In de nacht ligt ze gewoon op haar rug. Als ik ga wandelen en ik leg haar op de buik in de kinderwagen dan is ze zo weg. Thuis doe ik altijd me hand op haar voorhoofdje en doe ik me duim van boven naar beneden over haar neusje. Ze geeft zich dan ook uiteindelijk eraan over en gaat liggen. Haar armpjes liggen gewoon naast haar hoofdje en ze heeft een speentje in. 🤞🏻🥰

Onze oudste was een ontzettend slechte slaper, al vanaf dat hij 2 weken oud was. Hij bleek na een paar maand ook Nexium nodig te hebben, maar zelfs toen bleef het een slechte slaper. Daarnaast was hij een huilbaby. Ik was altijd bezig met troosten en in slaap wiegen/voeden. En ik ging alleen nog maar de deur uit om naar m'n moeder en oma te gaan voor wat hulp. De eerste maanden moesten m'n vriend en ik de nachten in 2en delen en afwisselen zodat we nog iets konden slapen. Het was huilen slapen huilen slapen en dat maandenlang. Ben zelfs weleens midden in de nacht in de auto gestapt in de hoop dat hij dan wel in slaap zou vallen. Uiteindelijk ging het beter en nu is het een redelijk goede slaper. Maar ik vraag me nog steeds af hoe we het vol hebben gehouden. En als ik erover praat kan ik wel huilen. Wat ik ook als erg vervelend heb ervaren is dat mensen maar bleven zeggen dat het snel beter zou worden. "Oh maar met 3/4/6/x maanden wordt het beter! Geloof me maar, deze periode is zo voorbij". Dat gaf zoveel valse hoop elke keer. Dus ik weet hoe je je voelt. En ja, het wordt echt ooit beter, maar helaas kan dat ook nog wel een hele poos duren.

Wat fijn dat het beter is geworden en wat knap van jullie dat jullie het hebben volgehouden. Ik houd ook maar de hoop dat het beter wordt, maar probeer hier inderdaad ook geen termijn aan te hangen. Je hoopt met 2 maanden, dan 3 of 4. Maar anders is het toch een teleurstelling als het niet beter gaat op dat moment.

Ik denk dat het inderdaad geduld hebben is tot het moment dat ze er klaar voor zijn! Het in slaap wiegen vind ik zelf niet erg, maar het zou zo fijn als je haar weg kan leggen en dan doorslaapt. We houden gewoon vol!

Knap van je hoor! Al helemaal met een peuter erbij. Het inderdaad maar afwachten tot het beter gaat worden..