Het leed dat slaap heet…

Ik merk de slaapsignalen op, dan leg ik haar op haar rug. In bed, box of wandelwagen. Soms meteen op haar buik, soms probeer ik het eerst op haar rug.

Vaak ze zo moe en geeft het meteen rust en valt ze direct weg. Ik draai haar van haar rug naar haar buik via de heupjes, dan armen naar boven. Ik heb dan al eerder tummy time op een andere plek (box kleed etc.) gedaan. Niet op de plek waar ze slaapt. Ik denk dat de druk op haar buik een geborgen gevoel geeft en dat ze niet mee haar armen kan zwaaien helpt ook

Heel herkenbaar, wij hadden dit ook bij onze oudste. Zoals hierboven al vaak gezegd, het wordt echt beter, en het ligt niet aan jou/jullie! Onze oudste had reflux, waardoor ze het liefste rechtop tegen ons aan sliep. Ze kon niet zelf in slaap vallen en overdag deed ze ook alleen maar korte dutjes tegen ons aan of in de draagzak . Toen ze minder last had van reflux was dit een gewoonte geworden. En toen ze wat ouder was en kon rollen, bleek ze ook een buikslaper (nu bijna 3 en nog steeds). Wij zijn wel toen ze richting de 5 maanden was, met een wat meer "lieve" methode van slaaptraining begonnen, de pick up put down methode. Samen met een voorspelbare bedroutine en een goed donkere kamer heeft dit haar uiteindelijk geholpen zelf in slaap te vallen (na een weekje), en uiteindelijk haar dutjes zelf te koppelen. Maar: ze heeft het hele eerste jaar/eerste anderhalf jaar periodes gehad van moeilijk zelf in slaap komen, soms rommelige dutjes, soms uren wakker zijn in de nacht (rond 8 maanden, dat was ook een leuke😅). Door de bedtijdroutine en soms weer pick up put down toe te passen ging het na een tijdje elke keer weer beter. Onze baby nu is compleet anders, die heeft het liefst dat je haar met rust laat in haar bedje (ook wennen voor ons met de eerste in het achterhoofd😅).

Wat een fijne reactie! Ik ga het boek ook kopen