Het mag nog wel even duren...

Ik had dit bij mijn eerste zwangerschap ook, genieten van die laatste weken met de kleine in de buik en lekker rustig mijn eigen ding doen. Toen ze eenmaal geboren was miste ik ook het zwanger zijn en de bewegingen in de buik.

Ik had dit gevoel ook met 36/37 weken ‘blijf maar zitten tot de 41 weken, genoeg te doen en ik wil nog even uitrusten’. Maar toen ik met 38/39 weken mijn hele to do lijst wel had afgewerkt, mijn huis schoon was en ik geen zin meer had in lezen of series, sloeg dat in een keer om. Inmiddels 40 weken en de verveling en eenzaamheid hebben behoorlijk toegeslagen. Ik overleef het wel mochten het 41 of 42 weken worden, maar echt genieten lukt me niet en ik hoop elke dag dat de baby komt haha. Wat heb jij nog allemaal op de planning staan?

Ik had dit bij onze eerste ook wel! Wil nu ook nog veel doen en erger me eraan dat dat niet zo snel lukt als ik zou willen. Daarom hoeft hij van mij niet vroeg te komen, maar overtijd gaan trekt me ook niet, gezien de lichamelijke ongemakken.

Kledingkasten van de andere kinderen uitzoeken, zolder opruimen, alle ramen wassen binnen en buiten, eettafel opschuren en oliën, tuin netjes maken, foto's op m'n laptop ordenen, fotoalbums maken, geboortekaartje uitzoeken, grote keukenschoonmaak... en dat is nog niet alles 🤭 en wil ik ook nog wat gezellige dingen afspreken, leuke dingen met de andere kids doen (meivakantie..) én af en toe van m'n rust genieten... dus heb nog wel 4 wk nodig 😁

O ja, en de babykamer is nog niet helemaal af... van de week de laatste dingen scoren (lampen oa). En dan nog alle kleertjes wassen enzo. Voelt eigenlijk alsof ik er nog niet klaar voor ben. Tegelijk bedenk ik maar dat een baby eigenlijk weinig nodig heeft, en er echt wel iemand is die even de laatste dingen voor me regelt als ik toch te vroeg beval. Ik ben benieuwd of mijn gevoel ook nog omslaat over een week of 2!

Ik ben woensdag 37 weken van mijn tweede kindje, en ohhh wat een herkenning! alsof ik dit zelf geschreven heb! Ik lees ook overal maar vrouwen die niet kunnen wachten, de bevalling op willen wekken of inleiden.. maar van mij mag het echt nog wel even duren. Ik kan het zwanger zijn maar moeilijk los laten, dit zijn de laatste momentjes of weken en daar wil ik vol van genieten. Dit duurt maar zo kort.. Dit voelt echt als heerlijke stilte voor de storm dalijk. Maar ook dat de baby nu nog eventjes lekker helemaal van mij is. En buitendat.. ik vind mn buik prachtig en mn huid straalt! Ik kijk niet echt uit naar die lege flubberbuik en die foutloze huid dalijk 🤣 En inderdaad, mn to do list is nog zo lang... ik ben nog niet klaar haha. Ik zeg ook geregeld dat ik t echt niet erg zou vinden om overtijd te lopen, nou dan word ik toch gek aangekeken. En dat terwijl het lichamelijk best zwaar is voor me vanwege heftige bekkeninstabiliteit, toch wil ik gewoon nog even lekker op en top genieten van dit alles!

Ik ben 38+2 wkn zwanger van de tweede. Van mij mag het ook nog wel even duren hoor! Kindje zit nog lekker en ik voel me best prima, most days. Mag wel lekker wat spekkies aan zitten, dan hebben ze ook wat te lijden die eerste tijd. Vorige keer beviel ik bij 41+2: stel me daar weer een beetje op in. Herken ook wat je zegt. Ging met 36 weken met verlof en had nog weinig tot niks gedaan in huis voor de baby. Nu is het wel zo goed als klaar allemaal, alleenmorgen nog de kinderwagen een flinke poetsbeurt geven. Merk dat er nu ook pas ruimte in m'n hoofd komt.

Ik had dit gevoel ook! Tot ik 38 weken was. Hahah. Nesteldrang zorgde ervoor dat ik binnen 3 dagen het hele lijstje al had afgewerkt. Toen kwamen er nog 1001 andere dingen bij. Denk dat mijn huis nog nooit zo op orde is geweest. Toch had ik constant het gevoel dat ik nog niet klaar was. Na de 38 weken werd het verlangen naar de kleine opeens heel groot. Verveling sloeg toe, en energie werd echt laag. Voelde mezelf echt een lui varkentje 🐷. Nu met 40 weken is het geduld echt op. En zit de buik voornamelijk in de weg. Moeilijk in slaap komen, veel pijntjes en klachten. Hoewel ik ook tot 36 weken nog gewoon 32 uur gewerkt heb. En dacht dat ik ondanks de diabetes mijn zwangerschap fluitend doorliep. 😅

Hier hetzelfde hoor. Mijn lichaam is best wel op en klaar ermee maar mijn zoontje is 6 weken te vroeg geboren dus ik heb nu zoiets van lekker blijven zitten tot het eind! Hoe verschrikkelijk ik me ook soms voel. Ze ‘mag’ al komen maar van mij mag ze ook nog heerlijk blijven zitten. Nog genoeg te doen en zeker met nog 2 kids die al rond hobbelen en door de lichamelijke klachten schiet de to do lijst ook niet bepaald op 🤣

Herkenbaar! Ik ben morgen 39 weken en zwanger van de eerste en ik hoop zo dat hij op z’n vroegst met 40+ aantal dagen komt. M’n man heeft longontsteking waardoor ik al twee weken alles in het huishouden doe en hem verzorg. Alle leuke dingen afgezegd en we hebben nog laatste klussen te doen voor de babykamer. Dus voor ons voelt het als nog niet de ideale start voor onze kleine man💙 hopelijk voelt hij dat ook en hebben we nog een beetje tijd.. En ik geniet er ook nog van dat hij in m’n buik zit lekker te trappelen.

Bij mijn eerste kindje had ik dit heel sterk! Ik werd toen ook emotioneel dat het kindje en ik niet meer saampjes zouden zijn als het ware. Dat ik het zwanger zijn zal missen. Ik vond dat een gek gevoel. Ik keek helemaal niet zo erg uit naar de geboorte want ik vond de baby in mijn buik zo fijn

Hier ook herkenbaar! Bijna 37 weken maar hoop echt dat het nog een tijdje duurt. Hoopte bij de 1e ook op 40+ weken, het werd 39.4 en dat was toen het gebeurde helemaal prima. Het helpt hier ook niet dat dit waarschijnlijk mijn laatste zwangerschap gaat zijn en ik dit gevoel dus mega wil vasthouden en koesteren. Heb ook nog een aardige to do lijst wat niet mee helpt, nog geen naam, geboortekaartje etc. Geeft ook het gevoel er nog niet klaar voor te zijn. Dus probeer elke dag iets af te strepen en bij alles wat gedaan is voel ik wel meer rust komen.

Dit gevoel had ik inderdaad ook, nu is mijn lijstje (bijna) afgewerkt en denk ik ineens, lekker belangrijk al dat schoonmaken😆 maar ik was er ook bij 34 weken uit, dus dat maakt ook al wel verschil. Lekker genieten nu je je zo fijn voelt!

Ik had dit bij m'n eerste zwangerschap ook voor de volle 100%. Pas bij 40 weken dacht ik; rond 41 mag je komen. Dat kwam ze uiteindelijk ook. Is allemaal echt helemaal oké!! 🙏 Je word voor het eerst moeder en dat is naast super leuk, ook gewoon heeel spannend en nieuw. Niet alleen een baby wordt geboren. Voor mij is het dit keer anders, maar ook dat is voor iedereen verschillend. Voel je er vooral niet anders door, je bent compleet normaal🥰 geniet van je verlof!

Zo herkenbaar!! Bij de 1e was ik er na 39 weken helemaal klaar mee. Nu zwanger van de 2e en zeer waarschijnlijk de laatste. Ik merk dat ik de pijntjes en de bewegingen enzo juist heel erg koester, want dit gaan we niet meer meemaken. Het is zoiets bijzonders. Loslaten is ook een proces…

Heel herkenbaar, zo gezellig om je kindje in je buik te voelen! Ik ga dat echt missen denk ik. Ik vermoed wel dat mn laatste to-do-lijst überhaupt niet af gaat komen, omdat lichamelijk het wel echt zwaar aan het worden is allemaal. Plus ik ben gisteren van de trap gevallen (gelukkig op mn billen als de minst fijne glijbaan ooit, en alles is in orde met de kleine), dus het is er niet makkelijker op geworden 😅

Ik ga het zeker missen om hem in mijn buik te voelen en geniet van elke beweging die hij maakt. Echter met 33 weken een week in t ziekenhuis gelegen mer bloedverlies, met 35+ opgehaald door een ambulance wegens ernstig bloedverlies, waren net een weekend thuis en vanacht wederom met bloed verlies opgenomen. Weeën remmers en longrijpers met 33 weken gehad vandaag net 36 weken nu mag hij van mij toch wel komen ondanks dat ik echt weet dat elke dag langer in mijn buik goed voor hem is ben ik dat continue opname met bloedverlies en Weeën wel zat.

Ook voor mij herkenbaar! De weg naar een kindje was bij mij heel lang en ellendig, en nu mag ik het gewoon voor de tweede keer meemaken. Heel bijzonder vind ik het en ik geniet ook echt van het zwanger zijn. Mijn veranderende lichaam, de bewegingen in mij buik, ik vind het heerlijk! Ondanks de fysieke ongemakken zo nu en dan ga ik gewoon heel erg goed op zwanger zijn. Dit is hoogstwaarschijnlijk de laatste zwangerschap, dus ik wil er eigenlijk zo lang en intens mogelijk van genieten, ookal ben ik super nieuwsgierig naar dat kleintje in mijn buik en kijk ik er ook wel erg naar uit dat de bevalling begint. Het is gewoon dubbel. Vrijdag ben ik uitgerekend, pas dan ben ik er mentaal echt klaar voor😄

Herkenbaar dat je zegt dat je er pas mentaal klaar voor bent na de uitgerekende datum! Dit is ons eerste kindje en we zouden - ondanks dat we best goed voorbereid zijn - toch lichte paniek hebben als het zo in week 37 ineens gebeurt haha

Precies ja. Er zijn maar weinig vrouwen die op de uitgerekende datum bevallen, maar je stelt je er toch op in ofzo. Maar mijn ervaring is wel, iedere dag overtijd voelt echt als een week🙈