Hoe wist je of je een tweede wil (of juist niet)

Ik ben enig kind en wist al voordat ik aan kinderen begon dat ik dat voor mijn toekomstige kind niet zou willen. Wilde er ook graag 2 kort op elkaar. Nu ben ik eind deze maand uitgerekend haha

Ik leef op dit moment met dezelfde dilemma, dus ik lees mee! 😅

M’n vriend en ik zijn ook allebei enigskind, we hebben allebei een grote vrienden groep maar kunnen nooit iets delen met een zus of broer, speelde altijd alleen vroeger op vakantie bijv.. gelukkig zijn we allebei ook heel sociaal alsnog, als later je ouders er niet meer zijn heb je ook met niemand iets om te delen bijv en verhalen te vertellen over hun.. ookal zou ik nu er niet aan moeten denken omdat ik het juist makkelijker begin te vinden en zoveel leuker nu m’n zoontje 1,5 is, weet ik wel heel zeker dat ik graag een zusje of broertje voor hem wilt, ookal heb je nooit de zekerheid of ze elkaar leuk vinden ja of nee 😅 liefst willen we nog meer kindjes, m’n vriend wil er 4, ik zelf denk aan 3.. denk dat je echt bij jezelf moet zijn hierin wat je het liefst wil diep in je hart! Denk zelf dat het het mooiste wat er is als je je kindje nog een broertje of zusje kan geven en dat ze samen opgroeien en moooie herinneringen kunnen maken

Was het heel erg om als enigste kind op te groeien? Of was je altijd vooral benieuwd naar broer / zus? Ik heb zelf 2 zussen dus kan me niet goed voorstellen opgroeien als enigste kind.

Het lijkt mij ook mooi een groot gezin. Maar ook ontzettend zwaar tegenwoordig met de werk - privebalans...

Het zal denk ook niet makkelijk zijn vooral de eerste jaren allemaal.. tropen jaren zeggen ze ook wel, denk wel dat de tijd zo snel voorbij vliegt en voor je het weet ze ouder zijn en alweer naar school gaan en alles en het het dubbel en dwars waard is allemaal! Tis ook jammer idd dat deze tijd zoveel verwacht word van een moeder zijnde met die balans, vroeger kon je als vrouw zijnde thuis blijven en voor de kinderen zorgen maar in deze tijd en vooral ook hoe duur het leven is kan je dat bijna niet meer helaas..

Ik ben zelf enig kind en heb het altijd heerlijk gevonden. Vriendinnen mochten wel altijd over de vloer komen en veel gezellige familie. Een broer of zus heb ik nooit gemist. Mijn man en ik waren eerst ook van plan om het bij 1 kind te laten. Nu begin ik te twijfelen omdat ik het moederschap zo ontzettend leuk vindt. Man vindt het overigens wel prima zo 😂. Ik merk ook dat ik steeds meer herstel van de (horror) bevalling en keizersnede dus in dat opzicht is er ook weer ruimte voor een tweede. Ik zou het vooral voor mezelf doen, want garanties dat ze elkaar leuk vinden heb je absoluut niet. Bij ons eerste kindje voelde ik ook een soort spanning toen we hieraan begonnen. Want het blijft toch altijd een gokje hoe je het vindt en hoe je het gaat ervaren. Met onze eerste heeft super goed uitgepakt, dus ik denk dat het bij een tweede ook zo werkt. Misschien is het toch een kwestie van meer je gevoel volgen ipv je verstand? Terwijl ik ook snap dat je een weloverwogen keuze wil maken. Lastig hoor… succes met de keuze! 🤍