Humeur

pre-cies hetzelfde hier. Vanochtend nog goed losgegaan uit woede. Slapeloosheid doet veel met me.. maar must be nice om te gaan slapen wanneer je wil en om uit te slapen tot 10-11-12...

Hè maar hier ga je toch gewoon niet akkoord mee? Of denk ik dan te simpel? Het zijn net zo goed zijn kinderen. Ik zou hier een goed gesprek over aangaan en afspraken maken.

Ah lieve mama♥️ Wij proberen de nachten te delen, echter ga ik er iets makkelijker uit ‘s nachts. M’n man por ik soms echt wakker van hup en nu jij. In de ochtend spreken we het uit als we lelijk tegen elkaar hebben gedaan ‘s nachts door de vermoeidheid. Wij hebben overigens maar 1 kleine van 8 maanden nu. En wat hier echt verschil heeft gemaakt; ik zèg nu gewoon ‘ik ga even naar de stad’ bijvoorbeeld, in plaats van vragen of ik weg ‘kan’. Mijn man kan ook gewoon zonder problemen de deur uit, dus ik ook! Daarnaast geef ik het echt heel duidelijk aan hoe ik erin zit. Als we bijvoorbeeld een discussie oid hebben zeg ik gewoon ‘ik heb nu geen ruimte om dit gesprek op een volwassen manier te voeren, dus ik kom er later op terug’ voila. Daarnaast erken ik hem ook; ik snap dat je moe bent schat, ik ook. Hoe gaan we het vandaag/vanavond aanpakken? Doe jij deze nacht? Dan doe ik morgen. Communicatie is key… En vaak is het ook gewenning die doorbroken moet worden. Dikke knuffel!

Het stukje opgesloten in je hoofd en geïrriteerd zijn door de vermoeidheid herken ik. Ik word er geen leuker mens van en kan erg ongeduldig worden, zowel naar partner als de kinderen. Dat is vervelend. Ik doe de nachten en sta op als de kinderen wakker worden, maar ik drijf mijn partner wel gewoon het bed 's morgens. Hij moet gewoon helpen punt. Je kunt best met elkaar afspreken dat je elkaar eens uit laat slapen natuurlijk, maar het klinkt alsof jouw vent het allemaal wel makkelijk en vanzelfsprekend vindt dat jij het oplost. Daar zou ik wel het gesprek over aangaan.

Dit! Waarom de avonden/nachten/ochtenden niet splitsen? Ik zou me hier sowieso aan ergeren, oververmoeid of niet.