Ik zit er doorheen!

Even van me afschrijven… Mijn baby is 5 maanden en 1 week oud. Sinds kort werk ik weer 3 dagen, wat enorm wennen is. Op de andere dagen heb ik de volledige zorg voor mijn kleintje, wat heel fijn is, maar het vraagt veel van me. Ik kom alleen nergens aan toe. Mijn haaruitval is extreem. Hiervoor sportte ik 10+ jaar, wat me enorm veel energie gaf, maar nu… ik kan het niet meer opbrengen. Mijn energie is zo laag. Ik geef exclusief borstvoeding en wil dit graag blijven doen. Het huishouden… hou maar op. De nachten zijn ook nog niet heel goed. En haar dutjes zijn vaak een strijd. De kleine draait steeds van rug naar buik maar kan niet terug, waardoor ze steeds moet huilen en ik met haar in de weer ben. Gister een enorme huilbui omdat ik het allemaal niet meer trok. En nu zit ik er ook weer flink doorheen. Ik herken dat niet bij mezelf en wil er ook niet aan toegeven maar ik kan het niet wegstoppen. Mijn vriend is heel lief gelukkig. En ja ik kan altijd om hulp vragen aan de mensen om me heen, maar ik voel ook schaamte omdat ik het zelf allemaal niet kan ofzo. Door dit alles kan ik ook niet meer goed voor mezelf zorgen. Ik eet niet goed omdat er niet voldoende in huis is en hierdoor raak ik in een vicieuze cirkel. Ik heb totaal geen routine en loop als een slons door huis. Ik vind het gewoon echt even pittig de laatste tijd. Heeft iemand tips? Is er herkenning? Ik wil zo graag van dit gevoel af. En ja, ik ben ook enorm dankbaar voor wat allemaal wel goed gaat en de liefde om me heen, misschien dat ik me daarom ook altijd goed staande kan houden, maar het is nu gewoon veel.