Na 9 weken eindelijk de stap gezet om hulp te zoeken trauma bevalling

Hi lieve mama ❤️ Zwaar hè? Ik heb ook hulp gezocht vorige week (toen 6 weken postpartum) bij een coach die gespecialiseerd is in kraambed. Het alleen al uitspreken van alles en erkenning krijgen voor mijn gevoel heeft me toen al zo goed gedaan, dat ik me nu nog steeds een stuk beter voel. Ook ik ben er nog niet, maar het gaat al een stuk beter. Ik kreeg al halve paniekaanvallen als ik filmpjes van bevallingen zag op Facebook. Dus hou vol, je bent niet alleen! ❤️❤️

Hey, ik herken je verhaal. Na 8 weken voel ik mij nog steeds erg kut over de zware bevalling die ik heb gehad. Ik heb ook het gevoel dat ik gefaald heb. Ben je eerst bij de huisarts geweest? Ik durf die stap nog niet te zetten

Heel herkenbaar na 10 weken heb ik dit gevoel nog steeds. Ik durf die stap nog niet te zetten

Hi lieve moeders, Wat fijn dat je dit bespreekbaar maakt. Hier ook een heftige bevalling, ik stop ook redelijk mijn tranen weg dat in combinatie met soms een dag lang huilen. Hier nu 7 weken verder. Ik heb het advies meegekregen mn beval verhaal te schrijven en die dan na een week weer te lezen en zo verder. Mocht ik er dan nog zo erg mee zitten, ga ik ook hulp zoeken. De verloskundige zei ik gun het je zo dat je er positief op terug kijkt, juist omdat je trots op jezelf mag zijn, maar ik vind dat heel moeilijk. Ik kan niet trots op mezelf zijn? Overigens staat het echt los van het gevoel voor mn zoontje daar ben ik echt ontzettend dankbaar voor.

Snap ik volkomen, ik vond het ook dood eng en dacht steeds: ach, ik stel me gewoon aan. Maar ik bleef er zo’n last van houden dat ik inderdaad vorige week de huisarts gebeld heb. Daar moest ik toen komen en zij heeft mij doorverwezen! Ook zei de gynaecoloog dat ze me over 5 weken terug zou bellen om te vragen of ik hulp gezocht had. Dus ik ‘moest’ ook wel, was een goede stok achter de deur. Ga alsjeblieft ook hulp zoeken als je er nog zo’n last van hebt, want je bent het echt waard en hebt niet gefaald! En ook ben ik er van overtuigd dat je meer van je kindje kan genieten wanneer je alles een plek hebt kunnen geven ❤️

❤️❤️ dankjewel voor je lieve woorden! Ook jij ontzettend veel sterkte & ik ben nu al trots op jou!

Echt doen.. ik durfde het ook niet, maar vandaag na de intake voelde het als zo’n opluchting. Ook de bevestiging dat het inderdaad heftig was en ik me dus niet ‘aanstel’. Ook ga ik meer van mijn kindje kunnen genieten wanneer ik het een plek heb kunnen geven. Je bent het waard mama ❤️

Ik snap je volledig. Ik ben ook niet trots op mezelf, want omdat ik eerst een ruggenprik gehad heb kreeg ik koorts waardoor de hartslag van mijn dochtertje mega raar ging doen. Daardoor moest ze gehaald worden met een keizersnede. Ik heb enorm het gevoel dat ik daarin gefaald heb en voor ‘de makkelijke weg’ gekozen heb door een ruggenprik te nemen. Met als risico dat mijn dochtertje hier op zou reageren. Ik voelde me erg egoïstisch naar haar toe, maar ik kon niet anders.. ik had al 13 uur aan een stuk intense weeën, zelfs de laatste 5 uur alleen maar weeën stormen waardoor ik niet eens kon ademen tussendoor: en nog zat ik na die 13 uur op maar net aan 2 cm.. Mijn lichaam was op. Ik ben inderdaad ook bezig met het opschrijven van mijn bevallingsverhaal en ik heb het boek van Leslie (van echte Gooische moeders) gelezen, welke mij ook veel herkenning gaf!

Lieve mama's, Wat knap dat jullie zo ver al zijn om te herkennen en te erkennen dat je ergens mee rondloopt!! Die stap begin ik nu voorzichtig te maken. Dit was mijn tweede bevalling. Beide bevallingen zijn geëindigd in een spoed keizersnede, waarvan ik de tweede bevalling als heftiger heb ervaren dan de eerste keer. Voor en tijdens deze zwangerschap speelde er al vanalles in mijn leven, waardoor ik me heel erg geleefd voelde. Dat is sinds de bevalling van onze tweede zoon alleen maar meer geworden en hoewel ik niet dagelijks huil, voel ik me veelal down. De verloskundige prikte hier tijdens de nacontrole (5 weken p.p.) doorheen en die verwees me naar een haptonoom waar ze goede contacten mee hebben. Gisteren ben ik eraan toe gekomen om haar contactformulier in te vullen, maar ik weet niet of ik al klaar ben om te praten met iemand... dus trots op jullie dat je hulp hebt of hebt gezocht!! Dan hebben jullie al mooie, goede stappen gezet richting een herstel 🫶

Wauw! 13 uur op maar net aan 2 cm dat is super intens.. Probeer jezelf niks te verwijten, je weet van te voren niet hoe iets zal lopen. Misschien dat de koorts er ook was geweest zonder ruggenprik? Ik merk ook dat ik me afvraag " wat als" ik heb een totaal ruptuur 3graads gekregen waardoor ik na 10 min. naar de OK moest onder narcose. Bedankt voor de tip. Ps. Je wilt altijd het beste voor je kindje en dat maakt je al een hele lieve goede moeder!

Ik heb na m’n eerste EMDR gehad, dat heeft me heel erg geholpen. Ik had PTSD klachten na mijn bevalling, veel paniek aanvallen. Het is helemaal weg gegaan daarna.

Hoi. Heb ook na mijn horror bevalling hulp gezocht. Moest eerder terug naar het ziekenhuis omdat me hechtingen waren gaan ontsteken in me spieren. Was een exposer therapie. Kwam in de zelfde verloskamer te liggen. De tranen rolde over me wangen. Heb met gespecialiseerde hulpverlener in trauma bevallingen gesproken. Persoonlijk heeft uitschrijven van me bevalling plus het gevoel erbij me het meeste geholpen. Met naasten er overpraten. Kan er nu soms wel grapje overmaken.

Wat herkenbaar dit allemaal. Wat fijn dat we steun bij elkaar kunnen vinden hierin. Ik heb ook een trauma aan mijn bevalling, ik kon de verloskundige op Facebook niet naar de profiel foto kijken gewoon. Ook de foto's van de bevalling kan ik nog amper terug kijken. Heb binnenkort gesprek met die verloskundige waar ik heel erg tegenop zie! Je snakt naar het stukje erkenning en ik ben op de ene of andere manier bang die van haar niet te krijgen. Terwijl ik m van alle andere mensen wel krijg. Maar ik geniet wel heel erg van mijn zoontje!♡

Heb overigens met mezelf afgesproken als dit gesprek niks uit haalt ik dan ook hulp ga zoeken! En heb al iemand op het oog waar ik het dan ga doen

Ah ik herken het. Toen ik de verloskundige en de gynaecoloog zag schoot ik ook vol in tranen. Heb met beide nu een eindgesprek gehad en toch dingen uitgesproken waar ik mee zat en vragen gesteld waar ik ook wel bang voor was. Dit heeft me toch wel geholpen en het gevoel zakt wel al iets bij me. Bijzonder he, zoveel liefde voor zo'n kleine man. Gelukkig kunnen we dat er los van zien.

Wat goed dat je hulp gaat zoeken! Het kan allemaal zo heftig zijn. Ik had zelf enorme paniek na de bevalling en dat bleef ook maar duren. Gelukkig ben ik via de verloskundige snel bij een psycholoog terecht gekomen. Ik heb EMDR gehad en dat maakte zo’n verschil. Ik kan het echt aanraden!

Ik heb ook hulp gezocht ben nu 10 weken geleden bevallen. Veel last van paniekaanvallen en hyperventileren. Bij mij hebben ze trauma geconstateerd. Ik heb een hele heftige zwangerschap achter de rug waarin mijn partner mij heeft verlaten en een hele heftige bevalling gehad. Ik heb nu medicatie en ik ga emdr krijgen. Heel veel sterkte!

Jeetje mama wat heftig en wat knap dat je hulp bent gaan zoeken! ❤️ Bij mij inderdaad gisteren ook PTSS gediagnosticeerd en een vorm / kenmerken van een postnatale depressie. Ook ik ga EMDR krijgen in een therapie van 9 sessies in 5 weken. Heel veel succes!! 🥰

Hoe gaat het nu met je? Heeft het gesprek geholpen? En met de andere mama's? ❤️

Ha, nou het gesprek met de verloskundige heeft niks uitgehaald. Ze legde het complete balletje bij mij neer en heeft geen excuses aangeboden. Op dat moment overroelde ze me, dus stond ik met mond vol tanden. Maar wel weer voor mezelf bewijs dat ze dus echt niet spoort en onprofessioneel is. Ik heb een afspraak staan bij iemand om dit stress systeem af te maken. Ben benieuwd hoop dat ik dan ook de boosheid af kan sluiten zodat het uit mijn systeem is, uit mijn hoofd en uit mijn lichaam. Zodat het me hopelijk niet tegen houd als we ooit een 2e zouden willen ...