Onrust mama bij huilen baby

Ik ben net bij het consultatiebureau geweest. De dokter vertelde dat het normaal en de natuur is. Je bent extra gevoelig als mama zodat je snel en adequaat reageert. Hormonen. Je staat dus meer onder hoogspanning en dan heb je ook de gebroken nachten. Ik merk aan mezelf dat ik soms ook wel meer bitchy kan reageren op volwassen voordat ik moeder was. Maarja heb iets om het de schuld voor te geven, ben gewoon nu even wat minder rationeel😋

Heel herkenbaar. Bij ons lukt wegleggen overdag na haar eerste ochtendslaapje ook heel moeilijk. Is bijna altijd na 30-45 minuten weer wakker en dan wil ze niet meer inslapen. Dus dan ben ik weer haar aan het vermaken. Vandaag zit ik er even doorheen. Constant aan het letten op vermoeidheidssignalen en tussendoor speen teruggeven. Ik zie wel dat ze nog echt moe is, want ze valt direct weer in slaap. Nu toevallig slaapt ze na een aantal keer wakker te zijn geweest al een half uurtje. Maar dan vraag ik me constant af, waar ik goed aan doe. Zo meteen wakker maken voor de voeding, omdat ze anders bij het wakker worden op een krijsen zet. Of toch lekker laten slapen. Maar slaapt ze dan vanavond wel lekker in. Kortom: ik ben het spoor even bijster. Ik weet dat ze op deze leeftijd nog niet echt een ritme hebben, maar kijk uit naar het moment dat ik weer aan het werk mag en de gastouder het mag gaan oplossen 😣. Begrijp me niet verkeerd, ik hou onwijs veel van dit meisje, maar het kost me zoveel verschrikkelijk veel energie…

Ik heb dat ook. Ik word helemaal gek als ik haar hoor huilen 😫 weg leggen ook moeilijk hier. Ik wieg der even eerst en doe ik met een spuugdoekje op helft van der gezicht iver haar hoofdje heen. Tip: baby valt heerlijk in slaap hierdoor. Ik denk ook dat dit heeft te maken met de sprong. Zal wel overgaan en kun je de baby makkelijker weg leggen.

Herkenbaar in alles. Ik word enorm opgefokt door haar gehuil als ik alleen met haar ben. Raak er volledig overprikkeld van. En ze huilt vrij weinig. Denk als ik een huilbaby zou hebben dat ze me zouden moeten opnemen 😬🫠🤣

Dat heb ik inderdaad ook wel eens gezegd 😅

Jup. Hier ook. Ik kan dit alleen loslaten als ik buitenshuis ben. Zodat ik hem niet hoor etc..

Ik weet niet of je borstvoeding geeft? Ik heb dit nu bij mijn tweede (bv) veel meer dan bij mijn eerste (kv). Denk zelf echt iets hormonaals of oerbiologisch iets ofzo.

Wat fijn al die herkenning. Dank jullie wel! Ik heb het nog niet getypt of ik zit in een mega uitdaging, hij heeft vandaag 2e rota en 2 prikjes gehad, krijgt tandjes (lekker op tijd met 14 weken) en zit in sprong 4.. ontroostbaar dus. Soms heel even slapen en dan weer zo erg krijsen. Pff wil het liefste mee doen..

Bij mij helpt noise cancelling headphones ook wel goed om het randje er van af te halen 😬. Veel sterkte. Je bent niet alleen 🤍

Het is alsof ik dit getypt heb 😅 Ik word zo onrustig als ons zoontje huilt. En inderdaad huilt die van ons eigenlijk ook super weinig en is hij heel makkelijk. Ik ben bij een psycholoog geweest om erover te praten. Op aanraden van het consultatiebureau zodat ik niet terugkijk op deze tijd met een negatief gevoel. Je kunt jezelf afvragen of je het gevoel wat je krijgt als je baby huilt kunt herleiden aar een situatie in je leven. Wat is het wat zijn gehuil bij jou triggert? Bij mij komt het waarschijnlijk vanuit onzekerheid. Onzeker over mijzelf, over veel dingen. Dus ook, als hij huilt, dat ik denk owjeee er is iets mis? Ik moet het nu oplossen. Misschien kan je op deze manier ook eens kijken of je iets kunt vinden wat de oorzaak van jouw gevoel kan zijn

Kan je niks aan doen is hormonaal. Je moet maar is opletten of je ook gevoeliger bent voor andere geluiden of dat je snel geluid te hard vindt daar hebben ook veel mama’s last van. Heerlijk die hormonen . Ik heb voor nood als er echt huilbuien zijn noise canceling kop telefoon omdat ik echt storing krijg door mijn lijf en hoofd. Met de kop telefoon kan ik gewoon kalm baby blijven troosten. Bij deze baby gelukkig nog niet nodig gehad.

Dit is heel normaal en ik denk dat het misschien juist wat versterkt wordt doordat je baby niet zoveel huilt. In het geval van een huilbaby went het min of meer dat er eigenlijk niks aan de hand is. Ik merk bij mijn vrouw ook dat ze af en toe zelf erg verdrietig wordt als onze baby erg overstuur is. Het moederinstinct is een ontzettend sterk fenomeen en dat kan je moeilijk rationeel onderdrukken

Wat voor mij heel erg helpt als ik m’n dochtertje wegleg voor een dutje (overdag vaak in de box, puur uit gemak😅) is mezelf bezighouden met iets afwassen of opruimen oid. Ze is vaak nog een beetje aan het jammeren en ik merkte dat ik ook heel snel geneigd ben om haar dan weer aandacht te geven/ op te pakken, maar dat zorgt juist dat ze wakker blijft. Ik zorg dat ik uit het zicht ben en alleen af en toe de speen weer geef en dit werkt vaak goed! Als ze echt hard huilt is het een ander verhaal natuurlijk en probeer ik haar wel te troosten

Ik heb dit ook heel erg. Ik sta continu aan, ookal ligt de kleine heerlijk te slapen. Zelfs s nachts slaap ik heel licht hierdoor. Helaas daardoor ook in een burnout beland (werkte in de kinderopvang dus op mn werk ook geen "rust"momentjes). Gelukkig is het over de tijd wel minder geworden, nu bij de 2e heb ik er veel minder last van. Ik denk dat het een combinatie is van hormonen en een stukje persoonlijkheid. Ik kan het niet zo goed loslaten, dat heb ik echt moeten leren. Ik heb voor mezelf wat vaste vragen die ik me op momenten van onrust stel, zoals wanneer de kleine huilt. Dan vraag ik; "Komt hij iets te kort?" Daarmee bedoel ik, heeft hij honger, of een vieze luier, of slaap? Meestal huilt de mijne als hij moe is. Als ik denk dat het moeheid is breng ik hem naar bed. Soms huilt hij dan ook een beetje (vooral bij sprongetjes). Als ik hem dan niet rustig krijg merk ik ook dat ik daar erg onrustig van word. Dan vraag ik mezelf, "Ben ik de oorzaak van het huilen?" Wetende dat het antwoord nee is, geeft me dan wat rust. En dan ga ik gewoon door met troosten/sussen, en uiteindelijk wordt hij dan wel rustig en gaat hij slapen. Zoek wat vragen voor jezelf die voor jou werken/rust geven. Verder is het een kwestie van tijd naar mijn ervaring. Je leert ermee omgaan.