Hoi!
Voel me echt ff verdrietig weer. Er zijn zoveel dagen/momenten dat ik mijn oudste(wordt eind oktober 3) niet meer herken. Hij is zo snel boos en verdrietig en zoekt steeds grenzen op. De komst van zijn broertje heeft er vast mee te maken. Die is nu bijna 7 weken bij ons.
Ik doe echt mijn best om tijd te maken met hem. Even 1 op 1 met hem zijn bijv. Als ik alleen met m ben ga ik met de jongste in de draagzak met hem naar de speeltuin. Er is genoeg aandacht voor hem maar hij vind het gewoon moeilijk.
Herkenbaar voor iemand? En misschien tips of perspectief dat het goed komt en ik niet blijf zitten met een (sorry dat ik het zeg) vervelend kind 😞 hij was altijd de liefste en leukste…💔