Seks, intimiteit, relatie

Mijn vriend en ik hebben denk ik al 4/5 maand geen seks gehad, en zijn sinds 2 weken pas weer intiem (dochtertje is nu bijna 14 wk). Ik voelde mij de laatste weken erg onzeker (+30kg) en het voelde ook niet meer prettig. Na die tijd heb ik vooral heel veel pijn gehad ivm uitscheuren. De pijn wordt langzaam steeds minder, maar is nog steeds niet over (littekens zijn nog pijnlijk wanneer er spanning op komt). Seks hebben we nog steeds niet gehad, maar zijn wel weer intiem. Ik merkte dat hij weinig/geen initiatief nam, maar dat kwam meer omdat die het aan mij wilde laten wanneer ik er weer klaar voor was. Wij zijn ook een sterk team, maar niet altijd de sterkste praters. Ik begon met hinten naar een onderrugmassage ^^ Langzaam maar zeker komen we er wel, maar duurde even voordat we elkaar weer gevonden hadden.

Misschien wil hij gewoon veel ruimte voor je laten postpartum. Mijn partner initieerde ook niks tot ik aan gaf hem te missen.

Wij hebben zo'n 5 weken na de bevalling weer seks gehad. Maar ik moest dit wel heel duidelijk aangeven omdat mijn vriend er vanuit ging dat ik daar nog niet op zat te wachten.. dus helpt het misschien om het er eens over te hebben?

Dankje voor het delen, zo kan het dus gewoon even gaan❤️

Ja precies! De verhalen hier maakte me eigenlijk nog onzekerder. Dames die met een aantal weken alweer seks hadden. Ik dacht telkens bij mezelf; hoe dan, mijn lichaam is hier echt nog niet klaar voor. Gelukkig heb ik er niet aan toe gegeven en naar mijn eigen lichaam geluisterd. Het schuldgevoel naar mn partner is ook over nu we "anders" intiem zijn. Gelukkig heeft hij ook aangegeven alles op mijn tempo te willen doen en gezegd dat ik moet aangeven wanneer dingen wel of niet kunnen. Jullie samen komen er ook wel uit! Zeker als jullie al een sterk team zijn♡

Ik herken me heel erg in jouw verhaal. Mijn partner is ook vooral heel 'nuchter' en totaal niet romantisch eigenlijk. Het is een fantastische partner voor mij en vader voor onze kinderen, maar op vlak van intimiteit en dergelijke verschillen wij nogal. Na onze eerste heeft het volgens mij een half jaar geduurd voordat we weer seks hadden. Dat kwam doordat ik er heel lang niet aan toe was, en doordat hij het initiatief niet nam. Deze keer wel een stuk eerder weer seks gehad, maar dat komt ook doordat ik nu een beetje wist wat ik kon verwachten. Verder hebben we hier al vaak gesprekken over gevoerd en heb ik ondertussen maar geaccepteerd dat we op dit vlak gewoon niet op 1 lijn zitten, hoe lastig dat soms ook is. Maar het kan mij nog steeds ontzettend frustreren hoor. Alleen duurt dat nu minder lang en leg ik me er sneller bij neer.

Ik voel je. Ook geen seks 1,5 maand voor de geboorte: het was te oncomfortabel. Baby nu 11 weken en nog steeds niet.. we hebben geprobeerd rondom 7 weken pp, maar toen kreeg ik verse bloed en het deed pijn, dus zijn we gestopt. Blijkbaar hechtingen nog niet geheeld. Daarna niet echt tijd gehad: 1 keer toen we gingen proberen, was baby wakker 😳 geworden. Toen dacht ik: oke ik ga eerst zelf proberen met mezelf quality time hebben. Trucjes van daarvoor werkte niet, dus was geen succes + kreeg ik weer verse bloed 😳 gelukkig geen pijn ofzo. Nu zit ik in dubio: als we binnenkort weer gaan proberen met succes van vooraf, moet ik (denk ik) langs huisarts? Daarnaast merk ik dat ik ook meer zoek naar zachte intimiteit ipv beetje aanaapen wat mijn man aan het doen is om te laten zien dat hij me geil vind en graag wil. Vroeger vond ik het lachen, nu niet echt. Met emotionele lading wat borstweigering van mijn baby met me heeft gedaan, heb ik het idee dat ik wat emoties weggestopt heb, wat ook niet echt helpt bij weer seksueel te gaan genieten…

Wij hadden 3 weken na de bevalling weer seks. Toen in de 6e week pas weer. Ik ben nog veel ziek na de bevalling. Inmiddels hebben we sinds de 8e week iedere week een keer seks. Helaas nog niet zo vaak als voorheen. Vaak zijn we te moe of is de baby wakker nog. Tijdens de zwangerschap werd ik qua hormonen helemaal gek want ik had gewoon elke dag bijna zin😅. Nou mijn vriend dus niet en dat was toen weleens frustrerend. De eerste 2 keer vond ik spannend of het pijn zou doen of anders voelen. Maar nu ben ik alleen nog beperkt beetje qua bekkeninstabiliteit en positie duizeligheid.

Fijn om zo even de herkenning te voelen bij elkaar! Ik kan me zo onzeker voelen idd door stellen waar het er van af spat. Ik zou dat best willen, maar dat komt van zijn kant niet zo en ook omdat hij mij niet te snel wil toenaderen blijkt, als ik hiernaar vraag. We moeten weer een beetje naar elkaar groeien denk ik. Je maakt zoveel mee als stel in deze levensfase en als vrouw ook het enorme fysieke aspect❤️

Vervelend dat jij wel die verlangens hebt en die niet beantwoord worden. Weet hij dat jij op dit moment wel behoefte voelt om op zijn minst beetje iets van fysieke aandacht te krijgen? Als hij namelijk denkt dat het goed zit zo kan je misschien onterecht wachten in frustratie tot je een ons weegt. En dat hij geen toenadering zoekt zegt niks over jou en waarschijnlijk alleen maar over zijn praktische niet sensuele ik. Die je al kent. Wij hebben denk ik al een jaar geen seks. Bij ons zitten tijdens deze mega lange relatie die periodes er wel eens tussen. Misschien heb je er wat aan dat echt neit alle relaties bestaan uit wekelijks of maandelijks seks en nog altijd heel goed zitten.

Dank voor je reactie. Ja hij weet het wel… het is echt vaak een issue /pijn punt geweest dat we onze liefde anders uiten. Nooit mijn hand vasthouden, knuffelen in bed, lang oog contact … dat soort dingen. Maar ik merk dat mijn vriend er behoorlijk defensief van wordt omdat het al zo vaak is besproken. Maar het is echt lastig. Dit is niet mijn eerste relatie (we zijn al 7 jaar samen en hebben een baby), dus ik heb ook echt wat vergelijkingsmateriaal. eerst dacht ik weleens ; ben ik nou gewoon zo ‘veeleisend’? Maar ik blijft het wonderlijk en ook wel verdrietig vinden dat hij die behoeftes gewoon niet zo heeft. Niet eens qua seks, maar gewoon de alledaagse fysieke lieve dingen zoals ik eerder noemde