Stortbevalling nummer 2

Mijn bevalling duurde 40 minuten. Met 5 cm een ruggenprik gevraagd. Toen had ik nog geen heftige weeën. Na een kwartier hebben ze de verdoving gezet en op dat moment kreeg ik perdrang. 3 keer negeerde ik de persweeën omdat ik nog geen 15 minuten daarvoor op 5 cm zat. Uiteindelijk toch gezegd op het moment dat ze de ruggenprik wilde zetten. De verpleegkundige zei direct, gaan we niet meer zetten. Mijn man legde mijn benen terug op het bed en toen viel hij er al uit. Na 1x persen was hij er. Ook bij mij werd het onderschat. Maar tja, soms zijn dingen niet te voorspellen en er liggen natuurlijk nog meer vrouwen die hulp nodig hebben.. soms moet je het ook gewoon loslaten en blij zijn dat je geen 72 uur ligt te bevallen en je niet serieus genomen wordt.

Dat is ook erg snel. Alleen begrijp ik niet uit jouw verhaal wat er precies onderschat werd in jouw geval? Je gaf toch niet eerder aan dat je al persdrang had? Zoals ik jouw verhaal lees gaf je het aan en heeft verpleegkundige meteen daar iets mee gedaan en gezegd dat ze de ruggenprik niet meer gingen zetten. Ik begrijp dat ze de snelheid niet helemaal kunnen voorspellen. Maar ik denk dat ik er toch best van mag balen als tegen de woorden van de gynaecoloog in word gehandeld door de arts-assistente. Zeker gezien mijn eerste bevalling de nodige fouten zijn gemaakt ligt dat gevoelig.

Mijn eerste bevalling duurde ook 2.5 uur. Het is dat ik 'toevallig' in het ziekenhuis was. Want anders had mijn ergste nachtmerrie, langs de weg bevallen, ook uitgekomen. Plus, Mijn baby moest antibiotica tijdens de bevalling. Heb een aantal keer aangegeven dat ze dat niet gingen redden als het net zo snel ging als met de eerste. Daar hebben ze ook niks mee gedaan. Maar achteraf is de baby gezond en is er niks aan de hand. Doordat ze t onderschat hebben was de verloskundige er niet bij en moest mijn man, tegen zijn wil in, helpen met de baby opvangen want de verpleegkundige kon dit niet alleen. Dus genoeg redenen om ervan te balen. Maar traumatisch? Nee.. achteraf gezien is alles goed gekomen. En controle over een bevalling heb je nooit. En ook de artsen, verloskundige en het andere ziekenhuis personeel zijn gewoon mensen.

Ik denk dat jouw en mijn situatie anders zijn en niet met elkaar te vergelijken zijn. Tevens zijn jij en ik allebei andere personen, dus ook niet te vergelijken. Wat ik wel weet is dat ik mijn eerste bevalling door o.a. gebrek aan communicatie als traumatisch heb ervaren (dat is overigens de meest voorkomende reden waarom vrouwen een bevalling als traumatisch ervaren). Dat jij jouw bevalling niet als traumatisch hebt ervaren is alleen maar heel fijn voor je. Met “controleverlies” heb ik het overigens niet over “controle” over de bevalling. Maar over controleverlies over mijn eigen lijf en de regie mbt de bevalling.

Wat vervelend dat je zo’n dubbel gevoel hebt overgehouden aan je bevalling. Gezien je eerdere bevalling, kan ik me voorstellen je je op dat moment niet serieus genomen voelde, juist omdat daar de focus lag. Ik hoop dat je, voor jezelf, de fout kan vergeven en langzaam wat positiever op je bevalling kunt terugkijken.

Wat vervelend voor je dat je je zo hebt gevoeld. En traumatische bevalling kan ook een bevalling zoals een uit het boekje zijn. En bij jou zijn er zelfs weer dingen gebeurd die voorkomen hadden kunnen worden. Je bent nu vier weken geleden bevallen en super goed dat je het hier van je afschrijft. Praat je er ook veel over met je partner bijvoorbeeld of je ouders, vrienden etc? Door te praten kan het misschien al deels verlichting geven. En als je er echt last van blijft houden niet mee rond blijven lopen maar even langs de huisarts en wellicht toch hulp ervoor. Vier weken is nog wel kort na je bevalling. Soms neemt het vervelende gevoel ook af gedurende de weken. Sterkte in ieder geval. Dikke knuffel

Ik ben 13 mei van mn 1e bevallen en duurde maar 2.5 uur incl persen. Echt heel intens inderdaad, zo intens dat pijnbestrijding niet eens in me opkwam. Gewoon te overwhelming was het. Kindje kreeg het hierdoor heel benauwd waardoor vks heel zenuwachtig werden en steeds dreigden de bevalling te stoppen. Helevervelende ingrepen gehad die ook nog eens steeds misgingen om kindje te monitoren. Pff heftig was het. Toch ben ik trots en kijk ik wel positief terug, puur omdat ik die keizersnede wel voorkomen heb. Wilde zo graag een v bevalling zonder pijnbestrijding en dat is wel gelukt. Wel benauwd voor een evt tweede. Die zou echt zomaar binnen 2 uur kunnen komen. Schijnbaar baart mijn lichaam vlot lol.

Mijn bevalling was ook ontzettend snel. Ik kwam binnen voor de inleiding waarbij mijn vliezen werden gebroken en 1 uur en 20 minuten later (waarvan 3 minuten persen) was de baby er al. Zo’n snelle bevalling is inderdaad heel overweldigend en ik vond het ook veel te snel gaan om bij te kunnen houden. De weeenstorm waarbij ik van 3 cm naar 10 cm ging in 40 minuten was ontzettend intens. Ik werd ook niet meteen ‘geloofd toen ik aangaf persdrang te hebben. Op aandringen werd de ontsluiting na een minuut of 20 toch gecontroleerd en bleek ik inderdaad al volledige ontsluiting te hebben. Ik heb de bevalling wel een plekje gegeven, maar voel angst voor eventueel nog een keer bevallen in de toekomst.