Uit de regressie

Volg.

Ik denk dat we er doorheen zijn! Redelijk van ene op andere dag. En ja, volledig aan toegegeven.

Hoe heb je eraan toegegeven en waar liepen jullie vooral tegenaan

Het vervelendste was ‘s nachts wakker worden en dan 1,5-2 uur wakker zijn. Daardoor was ze overdag ook moe en zat ze soms toch weer op twee dutjes, terwijl ze al over was naar één. En ook erg aanhankelijk, veel opgetild willen worden. En inslapen duurde ook erg lang ‘s avonds. Met toegeven bedoel ik: nabijheid bieden. Dus bij haar zijn (mijn man is bijvoorbeeld een paar keer naast haar gaan slapen), overdag extra veel in de draagzak gedaan ivm die behoefte aan nabijheid. Beetje flexibel met het schema. En ‘s nachts vasthouden en knuffelen, veel warmte en rust bieden. Ik heb ook een muziekspeler met slaapliedjes op haar slaapkamer neergezet en een strak bedtijdritueel ingevoerd, dat heeft hij het inslapen geholpen. Momenteel slaapt ze 9 van de 10 nachten door, gaat naar bed brengen in een half uurtje en zit ze weer gewoon op 1 dutje na de lunch. Ook kan ze weer goed zelf spelen en hangt ze niet steeds aan mijn been als ik een klusje moet doen. Dus hopelijk blijft het zo 😊

Hier gaat het stapsgewijs. Als ik erop terugkijk waren vooral de eerste weken pure horror: 's avonds de auto in om te kunnen slapen, hele avonden en nachten op de bank. Zijn frustratie werd te groot om hem op zijn kamer te laten. Tussen ons is werkte ook niet. Hij werd vooral heel vaak vroeg wakker, 4-5-6 uur. Vanochtend mochten we voor het eerst sinds een jaar tot 7.30 slapen, wat een cadeautje! Het inslapen gaat nog steeds niet perfect, maar het is al stukken beter dan hoe het geweest is. Al hebben wij afgelopen weekend wel een NEI-sessie gedaan dus misschien dat dat ook een rol speelt.

Klinkt niet fijn nee! Hier is denk ik het vervelendste dat ze bij het naar bed gaan zowel middag als avond flink gaat huilen en uiteindelijk op de stoel op ons in slaap valt. De ene keer kunnen we haar makkelijk wegleggen andere keer niet. Kost erg veel tijd. Zo gaat t steeds vaker in de nacht ook.. ze was altijd echt geen slechte slaper en sliep prima zelf in dus ik baal zo. Ben niet een moeder van laten huilen maar met deze nabijheid bieden ben ik alleen maar bang dat ze het straks niet meer zelf kan... hoop in deze post te lezen dat t zomaar over gaat...

Hier was het 3 nachten echt ruk. Zelfs 1 nacht niet geslapen. Ineens sliep hij de nacht erna door. En nu is t nog wel wat wisselend maar geen terrors meer.

Ah ja hier vallen de nachten juist het meeste mee.. vind het overdag niet zelf in slaap kunnen vallen icm een grote broer echt super lastig. Kan niet zolang bij haar op de kamer blijven en telkens op mij is op een begeven moment de lol ook vanaf

Ik volg ook. Hier maar toegegeven aan dat hij weer hulp nodig heeft met in slaap vallen: hij valt in slaap in onze armen en dan leggen we hem weg. Bij ons in bed laten we niet meer toe; dat betekent niet slapen voor iedereen. Hij was ook nog erg aan het hoesten maar dat lijkt gelukkig minder te worden. We tellen de dagen van deze slaapregressie maar weer af 😫

Lees graag mee. Hier zitten we er nu 5 weken in. Inslapen gaat moeilijk. Thuis maar helemaal op de opvang. Daar wil hij gewoon niet slapen. Nu zit ik ook op z’n kamertje omdat hij moeite heeft met in slaap vallen 😔. ‘s nachts is hij een paar keer wakker dat hij gaat huilen. Even een aanraking is vaak al voldoende, maar dit hebben we nooit gehad. Wanneer krijg ik mijn oude/goede slaper terug? En eerlijk gezegd he ik het vertrouwen op het moment niet dat alles weer wordt zoals het was.. 😖

Inmiddels 6 weken later en nog steeds drama

Hier ook bijna 6 weken. Ik geloof bijna niet dat het overgaat. Waar is mijn goede slaper gebleven? Hij praat wel ineens veel meer en sinds vandaag zijn eerste stapjes los. Ondertussen ben ik gesloopt

Onze jongste was altijd een hele makkelijke slaper. Je legde hem in bed, je kon je omdraaien de deur uitlopen en hij sliep al. Eind september is hij een paar dagen ziek geweest en vanaf toen was het drama. Vanaf half november zijn wij over gegaan naar een vloerbed en toen ging het iets beter. Wij hebben er wel regelmatig nachten naast geslapen of hij kwam naar ons en heeft hij tussen ons in geslapen. Nu gaat het sinds een kleine week goed dus ik hoop dat wij er eindelijk door zijn🤞

Bij ons gaat het de goede kant op doordat we weer zijn gaan slaaptrainen. Toen de slaapregressie startte was hij echt in paniek en aan het krijsen bij het wegleggen. Heel zielig. Telkens maar bij ons in bed genomen maar dan nog werd hij vaak wakker in paniek om te zoeken waar wij waren. We sliepen allemaal ongelofelijk slecht en zaten er echt helemaal doorheen. Toen we merkten dat de paniek minder werd en het meer boos worden werd bij het naar bed brengen (ongeveer na 2 weken) dachten we; nu is het gewenning geworden en gaan we weer slaaptrainen (ook bij 13 maanden al eens gedaan) en na twee nachten (!) sliep hij weer gewoon door. Wel nog steeds om 05.00 wakker maar in vergelijking met hoe het was een enorme winst. Nu natuurlijk hopen dat het zo blijft. Slaaptrainen hield bij ons overigens wel gewoon in; heel lang boos laten krijsen en er niet heen gaan. Moet je wel tegen kunnen. Duurde eerste keer wel anderhalf uur voor hij het opgaf. Maar echt in paniek is hij niet geweest, dat verschil konden we wel zien en horen.