Verlatingsangst op hoogtepunt

Hier begint de jongste ook al een week of 2 te huilen bij het wegbrengen en wegleggen. Bij de oudste begon dit precies toen hij 1 jaar werd. Die kon vrij snel wel weer goed slapen, maar het is nu 19 maanden later nog steeds een drama met wegbrengen naar de opvang. Elke keer is het weer huilen. Maar dat huilen is er ook nog steeds als ik gewoon een dagje weg ga en hij blijft dan thuis. Er zijn tussendoor kleine periodes geweest dat het beter ging, maar dat heeft niet stand gehouden helaas. Dus een oplossing zou ik ook fijn vinden. Maar ik weet dat hij het wel leuk heeft op de opvang en dat hij daar ook vriendjes maakt. Het ligt dus vooral aan het feit dat ik weg ga

Lastig is dat he.... onze jongste begint het nu ook lastig te vinden met naar de opvang brengen. Bij mijn dochter begon het ook rond haar eerste jaar, en nu is ze 3 jaar en is het eigenlijk alleen maar erger geworden. Ze wilt gewoon erg graag bij ons thuis blijven. Ik hoop dat het straks wel beter wordt als ze naar school gaat, want wordt anders erg pittig iedere dag.

Het is een tijdje aan de gang. Ik vermoed sinds hij 10 maanden oud is. Echt niet leuk meer. Ik doe hem in een draagzak en verder is het erg vermoeiend. De nachten zijn zwaar want ik moet er dan altijd uit. Papa is niet goed genoeg meer dus dat is zwaar.

Hetzelfde hier, hij mag haar ineens niet meer troosten 9 van de 10 keer

Hier heel herkenbaar. Van de ene op de andere dag was het grote paniek en huilen als ik me alleen maar omdraaide. Ook als papa er wel was. Hij hing alleen maar aan mijn been en als ik bv even naar de keuken liep om een doekje te pakken was het al krijsen. Ik dacht: dit houd ik niet lang vol. Het heeft ong een maandje geduurd en nu merk ik dat het langzaam begint af te nemen. Ik heb niets bijzonders of anders gedaan