Verlies vader/moeder

Ik ben mijn vader heel plots verloren dus ik kan niet compleet meepraten. We hadden namelijk geen lange weg om vooraf er al over na te denken. Wel vond ik het belangrijkste om open te blijven. Ook naar onze oudste toe. Soms moet ik gewoon huilen en hij mag dit gewoon zien. Dan leggen we hem ook uit waarom we verdrietig zijn. Ik vond het vooral moelijk dat de oudste (nu 3 maand later) nog zo vaak naar opa vraagt. Hij wil graag video's zien en dat helpt goed. Ook is het belangrijk om goed te kunnen praten met iemand. Voor mij was dit echt mijn partner maar inderdaad ook lotgenoten. We vonden het ook heel lastig om de baby mee naar huis te nemen terwijl hij opa nooit zal ontmoeten. Maar dit betekent ook dat hij nooit extra verdriet hoeft te hebben van het gemis

2 maand geleden is mijn schoonmoeder overleden. Ze was al heel lang ziek, maar ging de maanden voor haar overlijden erg hard achteruit. Ik heb helaas niet veel tips voor je, wel herkenning. We hebben onze oudste in gepaste woorden uitgelegd wat er aan de hand was, en dat wij daardoor soms wat verdrietig en minder vrolijk waren. Zo konden we op een moeilijk moment uitleggen wat er aan de hand was, en dat onze frustratie en verdriet niets met hem te maken had. Verder heb ik geprobeerd me te focussen op alle mooie dingen in ons gezin/leven. Vooral omdat ik weet dat mijn schoonmoeder die dingen ook zo mooi had gevonden. Dus voor haar gingen we door en bleven we 'het leven vieren'. Om het zo maar te zeggen. Dat neemt niet weg dat er veel spanning was. En dat we inderdaad sneller geïrriteerd waren. Maar wellicht dat er voor ons ook een stukje acceptatie was, omdat ze al zo lang ziek was. En eigenlijk had ze het jaar voor haar overlijden al weinig kwaliteit van leven meer. En afscheid nemen deden we elke keer al een beetje. Ik kan verder eigenlijk niet meer zeggen dan dat het gewoon klote is. Het gemis blijft, maar we moeten ook gewoon door. Dus we gaan gewoon door, juist ook voor haar. Sommige dagen denk ik er eigenlijk bijna niet meer aan. Maar nu zit ik weer huilend op de bank, denkend aan alles dat zij nu mist, en alles dat mijn vriend nu moet missen. En dat zal zo blijven denk ik. Ik wil je in ieder geval heel veel sterkte wensen❤️ (P.s., ik vond het zelf fijn om het overlijden uit te leggen aan onze oudste d.m.v. een boekje. Wij hebben lieve oma pluis voor hem gehaald. Dat heeft hem wel geholpen.)

Veel sterkte, moet echt ondragelijke pijn hebben gedaan 🥺 Exact dat vragen naar opa ben ik zo bang voor… ze is nu bijna 3 en al zo gehecht aan hem pfff ik gelof dat ik elke keer in tranen ga uitbarsten 😭 de jongste gaat het zich idd niet bewust zijn, maar denk dat hij al mijn stress voelt 😭

Heel veel sterkte toegewenst aan jou ook! ❤️ En bedankt voor je reactie! Sorry dat ik de emoties terug heb opgeroepen 🥺 het is allemaal wat en hopelijk krijgt het idd op een dag zijn plaats.. Dat van dat boekje lijkt me mss wel een goed idee want ik denk dat ze me gazt bombarderen met vragen waar opa is 😭 zou er zoiets ook in opavorm bestaan denk je?

Je mag ook zeker gewoon in tranen uitbarsten. Wanneer onze oudste vraagt naar opa, en vooral zo blij wordt van bepaalde video's, dan krijg ik nu nogsteeds tranen in de ogen. Soms moet ik inderdaad nog steeds wel huilen. En dat is helemaal oké. Je hoeft niks weg te stoppen op dat vlak. Jouw kindje zal daardoor ook leren dat dit er ook bij hoort. De baby kan inderdaad misschien wel stress oppikken, maar ook daaraan kan je het uitleggen. Dat kan het misschien wat bij jou verzachten. En dus ben je dan minder gestrest. Denk in elk geval goed aan jezelf. Laat de tranen rollen als het moet. Ik kan mij niet voorstellen dat iemand daar geen begrip voor heeft namelijk. Ik heb zelf snel geleerd dat op dagen dat ik het wil tegen houden dat ik aan het einde van de dag gesloopt ben. Dan komt er een veel grotere uitbarsting. Dan voelde het beter om gewoon mijn gevoelens te uiten wanneer ik ze had ipv opsluiten en later ermee moeten dealen. Misschien nog een tip voor jouw oudste. Mijn vader heeft nog bijna 2 dagen in coma gelegen voordat hij overleed. Het zag er zeker niet goed uit en dus kregen we vanuit het ziekenhuis knuffeltjes. 1 voor opa en 1 voor elk kleinkind. Dit noemden ze fluisterbeertjes. Als jouw kindje dan iets leuks, grappigs of misschien uitdagends heeft meegemaakt en wil delen met haar opa dan kan ze dit vertellen aan het beertje. Haar beertje zal dit dan doorgeven aan het beertje van opa. Zo krijgt opa toch een mooi plekje nog in haar leven. Ik wens jullie in elk geval veel sterkte in deze zware tijd.

Dankjewel voor de tips! ❤️ Dat van die beertjes is wel echt heel schattig 🥺 zal ik zeker onthouden! Bedankt nogmaals en heel veel moed voor jou ook, denk dat het rouwproces wel een tijdje kan duren 🥺❤️

Mijn schoonvader is overleden tijdens de zwangerschap. Mijn 1e zoontje was toen 3. Het is ook heel moeilijk, maar wat anderen ook al schreven; laat de emoties eruit. Huilen mag, huilen hoort. Ik vond het zelf ook een mooie les voor mijn zoontje; dat emoties geuit mogen worden, en we ons verdriet altijd kunnen delen met elkaar. Ik vertelde hem dan dat mama (of papa) verdrietig was omdat opa zo ziek was. Hij begreep dat. Toen opa overleed hebben we hem verteld dat opa naar de sterren is gegaan. We vonden hem nog te jong om over de dood uit te gaan leggen, en wilden geen angst associaties met iets anders creeëren (zoals opa is gaan slapen en nooit meer wakker geworden). En als hij opa mist, kan hij altijd even naar hem zwaaien in de lucht of een kusje blazen. ⭐️ Hij heeft dit heel goed en positief opgepakt. En soms als we hem naar bed brengen doet hij nog steeds even zn gordijntje open en blaast dan een kusje omhoog. En dan schiet ik weer vol natuurlijk. 🥲 Heel veel sterkte, het is een moeilijke tijd

😭😭😭 Dankjewel voor je reactie en heel veel sterkte toegewenst aan jullie ook ❤️ Ik neem de tips zeker mee voor de oudste.. 🥺 denk dat het inderdaad van cruciaal belang is heb er mee in te betrekken