Vertrouw mijn partner niet

Ik ben er echt klaar mee. Sinds een aantal weken (eigenlijk al vanaf de geboorte) maar sinds een aantal weken heel veel, is er continue ruzie in huis. Mijn partner is afgekeurd waardoor hij thuis is met de kleine en ik werk 32 uur. Mijn partner stelt zijn eigen regels op in dit huishouden. Hij vind dat hij geen huishoudelijke taken hoeft te doen omdat hij de hele dag met die kleine bezig is. Hij wil geen verse hapjes uit de vriezer geven omdat hij vind dat dat niet vers is. (Maar wel potjes) gemakzucht. Hij vind dat als ik thuis ben (hele dag vrij of na werk) dat het kind MIJN TAAK is en dat hij niks meer hoeft te doen. Als ik thuis ben en die kleine word wakker is het MIJN TAAK om me bed uit te gaan want hij mag uitslapen en ik niet. Hij vind ook dat ik sochtend voor mijn werk die kleine moet verschonen en voeden en daarna terug in bed moet leggen (kleine word pas wakker tussen 0730 en 0830, en ik ben om kwart voor 7 al de deur uit, dus met andere woorden ik moet hem maar wakker maken omdat meneer te lui is om vroeg op te staan. Als ik niet mijn bed uit ga laat hij die kleine gewoon huilen. En dat laatste is vandaag gebeurt toen ik niet thuis was. Ik had vandaag een afspraak staan waar ik die kleine niet mee naartoe kon nemen. Volgens hem moest ik die kleine vroeg uit bed halen om hem naar opa en oma te brengen (terwijl hij gewoon thuis is). Ik heb gezegt dat ik het daar niet mee eens was want ouderschap doe je samen. Ik ben maar 4 uurtjes weggeweest naar een nagelsalon (dit is het enige ontspannings uurtje wat ik heb per maand). Ik kan dus de babyfoon op mijn telefoon zien en hij heeft die kleine dus 2 uur laten gillen van de honger. Ik heb hem 37 x moeten bellen (terwijl ik als een gek naar huis aan het racen was) voordat hij op nam om vervolgens te horen dat IK verantwoordelijk ben voor DAT KIND (ja zo noemde hij mijn zoontje) omdat het mijn vrije dag is.. Ik was volgens hem een egoïstische k*r h*r en was geen kinderen waard omdat ik mijn nagels belangrijker vind dan mijn kind. En dit gebeurt ook elke dag als ik op werk ben. Ik moet letterlijk mijn partner wakker bellen voordat hij mijn zoontje eten geeft of verschoont. Ik durf soms gewoon mijn huis niet uit omdat mijn kind 2 uur moet wachten op een fles omdat zijn vader te lui is om vroeg op te staan. Door alle ruzies zit ik er zelf ook zwaar doorheen en weet ik echt even niet meer wat ik moet doen. Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik tegen een depressie aanzit. Ik vertrouw mijn partner voor geen meter. Ik begin zelfs gewoon te twijfelen aan mezelf of ik niet de boosdoener ben in deze situatie omdat hij zoooo erg op mij in kan praten. Hij weet precies waar mijn zwakke plekken zitten en daar maakt hij misbruik van. Ik voel me zo inmens gekwetst. Ik doe namelijk alles voor mijn kind en als ik vrij ben (hele dagen of voor of na werk doe ik alles met mn zoontje) terwijl mijn partner de hele tijd alleen maar achter zijn computer zit of in zn nest ligt. Sorry dit verhaal gaat overal heen, maar ik moest dit van me afschrijven. En ik heb geen idee met wie ik hier over kan praten.