Ok laat ik voorop stellen dat ik weet dat het heel normaal is dat jonge babies snachts wakker worden voor voeding, slaapjes aan elkaar moeten leren koppelen, niet zelfstandig kunnen slapen.
Maar toch heb ik het idee dat slapen bij mijn baby alles behalve lekker loopt en vraag ik me echt af of dit ‘normaal’ is. Ik ben dus benieuwd of er meerdere mamas zijn die dit herkennen. Mijn baby is nu 4,5 maand, sprong 4 is achter de rug maar ze zit denk ik nog wel in 4 mnd slaapregressie.
- sinds geboorte : nooit een blok langer dan 3- 4 uur geslapen. Ze werd eigenlijk standaard elke 2 a 3 uur wakker voor voeding. Sinds 3 weken: als ik haar naar bed brengt slaapt ze eerste deel van de avond/nacht 2 a 3 uur, daarna is ze letterlijk ieder uur wakker en is bijna niet in slaap te krijgen op andere manieren behalve borstvoeding.
- slaapt bijna alleen maar aan de borst ondanks al mijn vroege pogingen om bv geen slaapassociatie te laten zijn.
- de enige andere manier om haar te laten slapen (die vaak ook niet werkt) is eeeuwig wiegen tot je een lamme arm hebt. Mijn man probeert het vaak geduldig maar het eindigt toch vaak in : kun jij haar een beetje melk geven?
- slapend neerleggen gaat NOOIT in 1x goed. Ik moet haar minstens 2x opnieuw in slaap sussen en als ik pech heb doe ik het hele riedeltje 4x achter elkaar voor ze diep slaapt.
- overdag duren dutjes max 45 min, een enkele keer 60-75 min. Dutjes van 2 uur heeft ze in het begin gedaan maar nu zeker 6 weken al niet.
- ik doe al alle slaaptips zoals wakkertijd in de gaten houden.white noise, donkere kamer, zingen, sushen, wakker in bed, half wakker in bed, slaperig in bed, 10-20 in armen slapen dan pas neerleggen.
Mijn zoontje was een moeilijk slapen en sliep met 2,5 pas voor het eerst door. Ik probeer tegen mezelf te zeggen het is een fase het hoort erbij, en tegelijkertijd ben ik bang dat nog heel lang kan gaan duren. Ik denk ook vaak: wat doe ik verkeerd? Zijn mijn kindjes gewoon moeilijke slapers of doe ik iets niet goed?
Ik geniet overdag intens van mijn kindjes maar merk wel dat ik steeds meer en meer tegen de avonden, nachten en de slaapmomenten op begin te zien. Ik raak ook snachts sneller gefrustreerd als ik haar niet makkelijk in slaap krijg en denk dan: gaaaan we weer!
Wat niet meehelpt is dat mn baby geen speen pakt en de fles geregeld weigert. Een nachtvoeding door partner laten doen gaat dus niet zo makkelijk en andere manieren om te troosten kennen we niet.