Weer aan het werk!

Bij onze oudste had ik dit ook omdat hij extreem prematuur was. Ik merkte dat ik het fijn vond om onder de mensen te zijn en weer over normale dingen te praten i.p.v. voeding en ontlasting. Ik verheug me op mijn eerste werkdag, ik zit vanaf 22 april thuis, weer de collega's zien. Ik start in oktober met een opleiding omdat ik mijn werk wel leuk vind maar niet meer uitdagend. Ik weet niet hoe ik alles ga combineren met een peuter en een baby maar gelukkig is mijn man er altijd voor ons en kan hij alles wat ik kan in het huishouden. Hij is een zorgzame vader en een goede kok.

🥲🥲🥲🥲 ik typ dit een paar uur voor ik m’n eerste werkdag weer inga na vijf maanden vrij… Ik zeg je eerlijk: ik kan er wel om huilen. Ik kijk ernaar uit, want ik zie m’n lieve cliënten en collega’s weer. Maar man man man, wat zou ik dolgraag nog wat maanden eraan vast willen plakken. Ik ben het langste 2 uur zonder m’n baby geweest in deze 15 weken, verder elke dag elk uur samen geweest. 🥹 zwakkeling als ik ben, ik ga het moeilijk hebben en dat had ik niet van mijzelf verwacht haha! Maar, het is voor mij hoogstwaarschijnlijk ook goed om weer uit m’n baby bubbel te komen en m’n wereld weer wat uit te breiden. Dus het komt ook goed en ik hoop dat ik snel een fijne balans ga ervaren tussen werken, thuiszijn, sporten, huishouden en baby. Die balans heb ik nu namelijk wel en dat gaat met werken erbij weer even wankel worden. Ook dat kost tijd. Succes met werken 😁

Mijn zwangerschapsverlof zit er ook op en zit nu in de WW terwijl ik op zoek ben naar werk (baan verloren tijdens zwangerschap). Ik vind het heel moeilijk. Sowieso zou ik zelf heel graag langer bij mn kindje zijn, maar er spelen meer dingen mee. Mijn 1e is bijna 4, dus die gaat binnekort naar de basisschool. Dus op mn vrije dag doordeweeks (wil 4 dgn gaan werken) is hij ook al niet thuis, en met de banen waar ik op solliciteer ben ik vaak rond 6u thuis. En 7u is al zn bedtijd. Dus die zie ik dan ook opeens zo weinig meer. En mn man moet in zn eentje op de twee kindjes gaan passen als ik ga werken, maar hij heeft 2 hersenbloedingen gehad, is 100% afgekeurd en het vraagt erg veel van hem qua energie en prikkels. Daarnaast heeft hij epilepsie (gelukkig wel onder controle met medicatie maar blijft toch altijd spannend voor mij) en migraine aanvallen. Omdat hij niet werkt hebben we geen recht op kinderopvangtoeslag. Er zijn voor dit soort situaties wel potjes bij de gemeente, maar dat is inmiddels allemaal zo uitgekleed dat je zowat bedlegerig moet zijn voordat je daar wat van krijgt. We hebben gelukkig wel 3 opa en oma gezinnen waar we hecht mee zijn (mijn ouders zijn gescheiden en hertrouwd) dus ik hoop dat zij wat bij willen springen om mijn man te ontzien. Ik vind het erg moeilijk en spannend allemaal, door de hormonen en alles misschien ook wat overdreven. Ik zou willen dat we in een tijd woonden waar er nog wat meer keuzemogelijkheden waren in het deeltijdwerken of thuisblijfmama zijn... ik ben er zelf ook van overtuigd dat dat beter is voor de babytjes. Maar goed. Dan kunnen we ons huis niet meer betalen, dus het moet wel. 😅

Hi! Allemaal hartstikke normale gevoelens hoor 😊 Geef jezelf de tijd om te wennen en hopelijk voel je je er naar verloop van tijd fijner bij. Mijn ervaring is dat je nóg meer geniet van de tijd met je kindje op de dagen dat je vrij bent 🥰 Ik ben zelf nog een maandje vrij en dan moet ik weer werken (nieuwe baan). En ik kijk er best wel naar uit ondanks dat ik heel dol ben op m'n meiden en graag met ze ben. De dagen kunnen soms lang duren met 2 jonge kids en ik merk dat ik toe ben aan andere gesprekken, indrukken en iets anders naast "mama zijn". Ook heel normaal volgens mij. Succes donderdag en daarna! 🍀

Heeeel herkenbaar allemaal. Bij m’n eerste was ik 11 maanden met haar thuis omdat ik in de ziektewet zat. Nu met de tweede heb ik gelukkig niet weer zwangerschapsvergiftiging gehad, maar maakte wel dat ik weer moest werken toen hij 15 weken was. Ik vond het best moeilijk maar de gedachte dat de rekeningen toch echt betaald moeten worden zorgt ervoor dat ik het iets draaglijker vindt. Ik vind werken met twee kindjes waarvan eentje vol in een slaapregressie zit + kolven echt op z’n zachts gezegd pittig, ik moet enorm wennen. Ik was voor ik moeder werd ook vrij ambitieus maar daar is echt niks van over Hahah. Wie weet komt dat nog terug maar de prioriteiten zijn gewoon veranderd.

Oh wat herkenbaar allemaal. Ik ben vandaag weer begonnen. Was vrij nuchter eronder en had ook echt zin om weer te beginnen maar vanmorgen toch een traantje gelaten toen hij naar de opvang ging. Wat is het dan heerlijk om foto's van de opvang te krijgen waarop mn zoontje heerlijk zit te lachen in z'n wipstoel. Gelijk een verslag erbij hoe goed het gaat, dan ben ik die lieve juffen zo dankbaar dat ze dit doen!

Ik heb nog 6 weken en dan zit mijn verlof er ook op. Het voelt heel dubbel, heb weer zin in mijn werk, andere kant ga ik haar zeker missen. Ik blijf 36 uur werken verdeeld over 4 dagen, mijn vriend gaat ook 4 dagen werken. De eerste twee weken dat ik begin met werken, heeft mijn vriend vaderschapsverlof opgenomen. Dat geeft mij een fijn gevoel dat ze lekker met haar vader thuis is en kan ik weer wennen aan werken. Ben zo benieuwd hoe ik het vindt straks, ik vind 7 dagen constant zorgen ook pittig, dus de combi lijkt mij fijn, maar het zal aan het begin weer even wennen zijn. Mijn werk doe ik met veel plezier en doe het niet alleen voor het geld. Ik vind carrière en wat doen voor mijzelf ook belangrijk, als ik de mogelijkheid had om volledig thuis te gaan zitten, had ik dit niet gedaan. Houd veel van mijn kind, maar denk dat het ook goed is voor mijn eigen gesteldheid om ook te werken. Voel wel ff een drempel om te beginnen, maar dat is logisch, ben een half jaar thuis geweest.

Fijn om al jullie reacties te lezen dames 🥰 Hopelijk zijn jullie 1e werkdagen goed gegaan en gaan we er een ritme in vinden! Ik zat zelf ook in zo'n heerlijke bubbel met onze kleine meid en ze is erg lief & rustig dus kan dit nog weken zo volhouden haha! Maar geloof ook dat het beter is om beide af en toe een andere omgeving te hebben. Ik kolf zelf ook dus ben benieuwd hoe we een nieuwe balans gaan vinden met de kleine, werk, kolven, huishouden, sociaal leven en nog 1 of 2x per week sporten eigenlijk 😅 voor nu gewoon even niet teveel van mezelf verwachten haha!

Ik ga 13 september weer aan het werk. Ik ga daarna 3x9 uur werken voor 1 jaar. Ik neem nog ouderschapsverlof op van de oudste van 2,5 jaar. Ik heb er zin in. Ik zal voorlopig thuiswerken en vanaf 1 oktober weer naar kantoor gaan. Ik moet immers ook kolven. En misschien kan ik het dan het kolven meer gaan afbouwen.

Ik vind het ook dubbel. Enerzijds kijk ik er naar uit om niet de hele dag moeder te zijn voor 2 jonge kids en ‘volwassen’ gesprekken te voeren en (hete!)koffie te drinken wanneer ik er zin in heb ipv zo timen als de baby slaapt en de peuter zichzelf even vermaakt 😄 Maar uit ervaring weet ik ook hoe lastig ik het vind om een hele dag weg te zijn van de baby en de controle helemaal los te laten. Ik denk zelfs dat ik dat nu moeilijker zal vinden dan bij mijn eerste kind. de dagen dat ik werk is mijn man thuis en toen we nog 1 kind hadden kon ik na een week of twee thuis wel redelijk loslaten en me op mijn werk focussen omdat mijn man zich volledig kon richten op de baby. Nu met een baby en een peuter ben ik er wat minder gerust op. Mijn man is een superlieve en zorgzame vader maar kan ook heel ‘makkelijk’ denken over ouderschap. Dat heeft veel voordelen maar ik heb in de eerste weken alleen met de kids ervaren hoe lastig het kan zijn om voor 2 jonge kids te zorgen. Ik heb gelukkig nu aardig mijn draai gevonden maar het was wel echt even zoeken met dutjes, naar buiten gaan, huishouden/koken. En mijn man lijkt het te onderschatten, die zegt : komt helemaal goed, we redden ons wel. Het liefst zou ik willen dat hij om handvaten vraagt: wat werkt wel/wat niet, hoe vul je dutjes/voeddingsmomenten in etc. Maar dat ie het wel ziet als het zo ver is maakt het voor mij heel lastig om met een gerust gevoel naar mijn werk te gaan. Herkennen anderen dit ook of is dit mijn eigen controlebehoefte die de kop opsteekt😄