Weer down voelen

Ik snap dat je vermoeid bent en daardoor gefrustreerd. De korte slaapjes zijn gewoon heel typerend voor de leeftijd helaas. De laaste zin raakt wel een snaar bij mij. Je baby is pas vier maanden op deze wereld. Op emotioneel vlak nog totaal niet ontwikkeld. Natuurlijk gaat hij nog zulke huilbuien hebben. Sterker nog, de flinke huilbuien gaan de komende jaren nog langskomen. Ook als ze 2 zijn of 4 zijn. Mijn vader had vroeger weinig compassie voor mij als kind als ik overmand werd door emoties. Ik moest me niet aanstellen. Ik was zo dramatisch. Ik werd uitgelachen. Daar heb ik nu als volwassenen nog last van😬. Wat ik wil zeggen, je kind heeft je de komende jaren en jaren nog nodig om emoties op een gezonde manier te reguleren en hen te troosten. Ik hoop dat je daar aan denkt ipv geïrriteerd te zijn dat je kleine baby je nodig heeft😬🤷🏻‍♀️

https://liefdevaneenmoeder.nl/mama-word-eens-wakker/ Lees dit even, dat laat je op een andere manier weer kijken na je baby.

Gemiddeld slapen baby’s met 6 maanden door, maar er zijn er ook genoeg die met een jaar nog niet doorslapen. Ik snap dat het heeeeel pittig is, maar het kan helaas er wel bij horen. Wat je misschien kan doen is kijken of je de nachten wat meer kan verdelen. Indien je borstvoeding geeft wordt het lastiger, maar je kan wel je partner vragen wat vaker te helpen zodat jij een dutje kan doen, of kan blijven liggen ‘s morgens bijvoorbeeld. Als je ook weer aan het werk bent is het wel zwaar. De dagen duren lang, maar de jaren gaan snel! Dus het gaat echt voorbij. Voor je het weet kijk je hierop terug en dan ben je hopelijk blij dat je altijd liefdevol bent gebleven en alles voor je kleintje hebt gedaan. Hou vol! Je kan het! 🩷

Mooi gezegd❤️

Wat rot voor je dat je je down voelt. Ik hoop dat je hulp hebt om ook te kunnen genieten van je baby. Want ja …. Natuurlijk heeft jouw baby ‘nog’ huilbuiten, en je peuter ook, en kleuter, en straks je puber. Het is niet de verantwoordelijkheid van onze kinderen om ons tevreden te houden. Ik snap je frustratie, maar zorg ervoor dat je dat niet voelt naar je baby. Bedenk hoe klein je kindje is, bedenk wat jij nodig zou hebben om hier wel mee om te kunnen gaan. Jouw baby kan hier niks aan doen en het is ook niet de taak van jou baby om je blij en uitgerust te houden. Wij zorgen voor onze babies, wij zijn er voor ze, laten ze voelen dat alles oke is, dat ze mogen huilen, mogen wennen en mogen lachen. Dat ze zich mogen uiten. Huilen is hoe een baby communiceert. Ja het is echt pittig, en heftig. Maar het is aan ons om te zorgen dat we daar tegen kunnen ❤️

Ja die laatste zin snijdt in mijn ziel

Ik heb een huilbaby, als je een huilbaby zelf hebt zal je t snappen. Het huilen is geen huilen maar krijsen, het huilen duurt niet even maar bijna heel de dag door.

Het klinkt misschien hard maar huilen is de enige manier waarop baby’s kunnen communiceren🤷🏽‍♀️. Stel je eens voor hoe jij je zou voelen als je iets wilt of er is iets met je maar je kan het niet zeggen. Het is voor ons soms frustrerend ja maar stel je voor hoe frustrerend het voor hun moet zijn. Ook voelen baby’s alle emoties heel goed aan. Het moment dat jij gefrustreerd en gestrest word voelt hij dat ook en hij gaat daarop reageren. Ik weet dat het soms lastig is en je gefrustreerd raakt maar het beste is echt om proberen rustig te blijven en je te verplaatsen in zijn schoenen. Uiteindelijk gaat het allemaal wel weer over.. het is even doorbijten🥹. Heel veel succes en mocht het je echt teveel zijn wees niet bang om hulp te vragen aan je omgeving! Raising a baby takes a village!

Ik herken je gevoel heel erg. Je heel erg geïrriteerd voelen, zelfs boosheid voelen naar de baby. Terwijl je natuurlijk ook weet dat de baby er niks aan kunt doen. En dan voel je je daardoor weer extra kut, etc. Bij mij was het de keren dat ik dit had , een taken dat ik veel te moe was. Een teken dus om rust te pakken, hulp en ondersteuning te vragen. Succes!

Onze oudste was een echte huilbaby. Uren, dagen, weken werd er gehuild. En als hij niet huilde sliep hij meestal. Bovenop ons. Nooit in z'n eigen bedje. Wat we ook probeerden, niks hielp. Maar heel langzaamaan werd het steeds iets beter. Ja we waren moe, uitgeput, op. Het krijsen en huilen ging door merg en been. Uren lopen, wiegen, voeden, autorijden en nog huilde hij. Aan de ene kant herken ik je gevoel. Ik was ook gefrustreerd, boos zelfs. En in een ontzettend zwaar moment heb ik regelmatig gesmeekt of hij kon stoppen met huilen en gewoon kon gaan slapen. Maar mijn frustratie kwam niet zozeer door zijn gehuil. Maar door het gevoel dat ik faalde als ouder. Ik kon m'n kind namelijk niet helpen. Hij had ergens last van en ik wist gewoon echt niet waarvan. Het voelde alsof ik hem verwaarloosde, in de steek liet. Terwijl ik tegelijkertijd er alles aan deed om hem te helpen. En ik was zo moe, maar hij was minstens net zo moe. Maar het werd echt steeds beter. Wat ik je als tip wil geven is focus niet op de leeftijd. Sommige baby's huilen bijna nooit, sommige baby's worden makkelijker na een paar maanden en bij sommige baby's blijft het jaren moeilijk. Je zult helaas gewoon moeten afwachten. En als deze gevoelens gaan overheersen, zoek dan hulp. Stap naar de huisarts en geef aan hoe je je voelt. Achter gezien had ik dat al na een paar maanden moeten doen. Maar ik durfde niet. Dat zorgde ervoor dat ik volledig in paniek schoot zodra hij begon te huilen, zelfs toen hij al ruim een jaar was nog. Ik kon geen baby horen huilen zonder flashbacks. Gelukkig is dat nu niet meer zo. Maar echt, zoek op tijd hulp als je je zo down voelt dat je er last van hebt of niet meer zonder irritatie voor je kindje kan zorgen.

Ik vind het erg om te lezen dat je zo veroordeeld wordt op je laatste zin in je verhaal… ik kan me zo goed voorstellen dat je dat uit frustratie denkt en ook hier zo typt. Ik weet ook zeker dat je met je verstand heel goed weet dat je kindje er niets aan kan doen maar dat je emoties de overhand nemen in een situatie die stressvol is (en in combinatie met vermoeidheid lukt het al niet om altijd helder na te denken). Het enige wat ik je kan aanraden is hulp vragen, zodat je zelf even afstand neemt van de situatie en weer even tot rust komt zodat je weer met een frisse blik naar je kindje kunt kijken en er weer voor hem/haar kan zijn in de lastige situaties. succes mama 😘

Ah mama ik heb met je te doen. Het is heel moeilijk en zwaar waar je doorheen gaat. Jammer dat sommige vrouwen dat niet begrijpen en ipv elkaar te steunen vinden sommige vrouwen het nodig om bepaalde dingen te zeggen waar je niks aan hebt. Mensen die niet in jouw schoenen staan zullen het niet begrijpen. Ik hoop dat je erachter kan komen wat de oorzaak is van het vele huilen (reflux, kma, osteopaat etc). Ik weet dat het een combinatie is van je oververmoeid en machteloos voelen. Hou vol!!! Je bent sterker dan je denkt. En als laatste hoop ik dat iemand in jouw omgeving je kan helpen.

Wat ontzettend vervelend dat je het zo ervaart, ik heb echt met je te doen. Het is moeilijk voor jou én je baby, en het is helemaal niet gek dat je je soms zo voelt. Mijn baby was ook een huilbaby tot ongeveer week 12, dus ik begrijp je frustratie. Ik ga proberen uit te leggen wat wij hebben gedaan om hem te helpen, hopelijk heb je er wat aan. En als het niet meteen werkt, hoop ik vooral dat deze fase snel voorbijgaat en dat je weer volop kunt genieten van je kleintje. Je hebt gezegd dat je baby nu 4 maanden oud is, dus hij zit nu midden in sprong 4. Ik heb online gelezen dat veel ouders deze sprong als de moeilijkste en zwaarste ervaren. Weet niet of je bekend bent met sprongen, maar als je baby in een sprong zit, komt hij vaak vaker voor de borst of flesjes, huilt hij meer en heeft hij gewoon veel meer behoefte aan liefde. Misschien een idee om je hierin te verdiepen, mocht je dat nog niet gedaan hebben? Het kan soms verklaren waarom je baby ineens zo onrustig is. Bij ons keken we echt naar het hele plaatje. Wat ik daarmee bedoel is: Lichamelijk: Heeft je baby pijn, te warm, te koud, of misschien een allergie? Mijn zoontje krijgt het bijvoorbeeld heel snel te warm, dus hij slaapt vaak alleen in een luier en slaapzak (bij minder dan 24 graden binnen). Maar hij houdt wel van geborgenheid, dus ik doe ook vaak een lange sok aan om zijn voetjes warm te houden. Als hij huilt, wikkel ik hem in een XL hydrofiele doek en bedek ook zijn hoofd met de doek. Vervolgens wieg ik hem vijf minuten, en dan wordt hij meestal rustig. We zijn ook overgestapt op geitenmelkvoeding, wat hem enorm heeft geholpen, vooral voor zijn gevoelige maag. Daarnaast denk ik dat mijn baby hooggevoelig is, deels door zijn traumatische geboorte. Dit kan een reden zijn waarom hij zo gevoelig is voor prikkels. Ik was als baby en peuter zelf ook hooggevoelig, dus het zou niet gek zijn als hij dat ook heeft. Misschien is jouw kleintje ook wat gevoeliger voor prikkels? Dat zou iets kunnen zijn om met de tijd verder te onderzoeken. Sfeer thuis: Dit is zo belangrijk. Bij ons liep de spanning in het begin hoog op door het vele huilen. Baby's voelen alles, zelfs stress tussen jou en je partner. Toen we ons dit realiseerden, spraken we af dat als het te veel werd, één van ons even naar buiten zou gaan of naar een andere kamer. Dan bleef ik alleen met de baby, zette rustige muziek op, wikkelde hem in de doek en gaf hem veel kusjes. Ik fluisterde ook vaak hoeveel we van hem houden en dat alles oké is. Dit leek hem echt te kalmeren. Jouw emoties: Je gaf aan dat je soms geïrriteerd raakt op je baby, en geloof me, ik herken dat gevoel. Baby’s kunnen dit aanvoelen, dus wat mij hielp was om hem even veilig in zijn bedje te leggen en zelf een momentje te nemen. Ik deed dan mijn noise-cancelling oortjes in en ging even in een donkere kamer om te kalmeren. Het is zo belangrijk om ook goed voor jezelf te zorgen. Routine: Een vaste routine kan echt wonderen doen. Vanaf week 3 zet ik hetzelfde slaapmuziekje op en wieg mijn baby in slaap. In het begin duurde het even voordat hij het oppikte, maar nu weet hij zodra het muziekje begint dat het tijd is om te slapen. Het nummer heet "Meditation" van het kanaal MONOMAN op YouTube, mocht je het willen proberen. Andere tips: - Een osteopaat heeft ons echt geholpen, vooral met de reflux van mijn zoontje. - Probeer eens huid-op-huid contact, dat kan een kalmerend effect hebben op jullie allebei. - Misschien is je baby gevoelig voor overprikkeling? Probeer eens om stimuli zoals felle lichten en harde geluiden te verminderen. Hou vol mama, je doet het geweldig, en het gaat echt beter worden. Geef jezelf de ruimte om te ademen en zoek de momenten om te kalmeren wanneer je dat nodig hebt. Als je hulp nodig hebt, aarzel dan niet om om hulp te vragen. Liefs💕

*hij slaapt alleen in een luier en slaapzak als het boven de 24graden binnen is. Oops.. typefoutje.. 🥱

Wat lief dat je zo behulpzaam bent en met haar mee denkt!! Daar kunnen veel andere vrouwen van leren. Als vrouwen mogen we elkaar best even helpen! Iedereen gaat wel eens door een moeilijke periode heen.

Dankjewel! :) Mama zijn is al moeilijk genoeg, vooral post-partum en helemaal met een huilbaby. Je hebt te maken met hormonen, slaaptekort, misschien weinig support, en dat is zwaar. Als iemand aangeeft dat ze weer down is (dus er waren ook goede dagen), denk ik dat we haar geen tough love en reality checks moeten geven, maar juist een luisterend oor, compassie en liefdevol advies. Het is vast goed bedoeld, maar er zijn zoveel manieren om iemand te helpen zonder haar nog rotter te laten voelen. ❤

Misschien een tip wat kan helpen, ik las dat het kan helpen om overdag wat vaker een contact-nap te doen, zodat ze een soort van reserve hebben van geborgenheid en daardoor snachts langer alleen kunnen slapen. Weet niet in hoeverre het wetenschappelijk bewezen is, maar onze zoon doet het daar goed op. Meestal slaapt hij 1 of 2 dutjes tegen ons aan, in een draagzak bijvoorbeeld of op de bank.

Hoe gaat het nu met je?❤️❤️

Nu toevallig gaat het paar avonden beter, dus voel ik mezelf gelukkig ook beter. Heel lief dat je het navraagt, ik hoop dat het ook goed met jou gaat ♥️

Ik snap je heel goed! Zelf heb ik ook mentale uitdagingen. Ik vind het moederschap echt intens! Hopelijk als ik aan het werk ben dat alles wat makkelijker wordt en ik alles meer los kan laten