Zelfstandig en samen spelen

Allebei. Ik speel voor haar 1e slaapje wel de hele tijd met mijn dochter, en soms gaat ze alsnog haar eigen weg. In de middag probeer ik haar wel wat zelfstandiger te laten spelen. En als ze me dan weer op zoekt vind ik het ook geen probleem.

Ik speel vrijwel nooit met mn kind. Ik vind zelfstandig spelen om heel erg veel redenen belangrijk plus dat het imo niet zoveel toevoegt en eerder als verstorend ervaren wordt om samen te spelen. Boekjes lezen doen we wel heel vaak

En als het even niet gaat zet ik hem bij me, als ik aan t koken ben zit hij dan bv naast me op de grond met een lege pan en een stampotstamper te spelen bv.

Ik ben ook de moeder die niét op de zandbakrand zit in de speeltuin, maar op een bankje, met een boek

Wij proberen hem (veel) zelfstandig te laten spelen, wij vinden dat wel belangrijk. Maar al een aantal weken is hij zeer aanhankelijk en lukt het hem niet meer om zelfstandig te spelen. Tot grote frustratie, want eerst kon hij het wel. Dus we zijn nog aan het puzzelen hoe we dit het beste kunnen aanpakken

Wij proberen hem ook zelfstandig te laten spelen, maar sinds een week of 2 is hij snel huilerig als hij alleen speelt.. ik denk een vorm van verlatingsangst? 🤷🏻‍♀️ Verder spelen we gedurende de dag ook altijd momenten met hem samen: boekjes lezen, autootjes rondrijden, kietelen, zingen/muziek maken. Wat bij ons goed helpt om hem alleen te laten spelen, zelfs als hij wat drammerig is, is toch wel iets met geluid. Zo hebben we een ‘dj set’ en een xylofoon waar hij zich redelijk goed mee vermaakt (en ik hoor gelijk of hij streken uithaalt als het geluid stopt 😝)