Zwanger van de tweede — kletsgroepje! ✨

Haha we houden het wel op hormonen en slaaptekort. Het is inderdaad super wisselend hoe de dagen zijn. Wat ik wel super mooi vind om te zien is hoe de oudste super lief is voor zijn zusje. En steeds lacht als hij haar ziet. Ben heel benieuwd hoe die broer en zus band zich gaat ontwikkelen straks. Ze schelen 1.5 jaar.

Dit helpt zeker!🥰 Haha en dat slapen had ik bij de eerste al losgelaten. Ook een huilbaby met reflux door kma. Lang leve de draagzak🥳

Heel herkenbaar ik had dit de eerste 2 dagen ook en nu ook een baby van 8 dagen oud. Wat het bij ons allemaal wat relativeert is dat we op dag 3 in het ziekenhuis werden opgenomen omdat de nieuwe baby koorts had. Ik heb dus 3 nachten in het ziekenhuis gelegen met de baby terwijl mijn oudste thuis was met opa's en oma's en mijn man heen en weer pendelde. De oudste kon 1x even op bezoek komen. Nu 3 nachten weer thuis en kan nu intens genieten van samen een boekje op bed en samen boven ontbijten terwijl ik ivm nog zieke baby dus ook het grootste deel van de dag de zorg voor de oudste aan mijn man/ derden moet overlaten. Ik weet dat de oudste niets te kort komt en toch mis ik hem terwijl ik alleen maar 2 verdiepingen hoger lig.

Precies dit… Waar de eerste week als een droom ging met zo een rustige baby dat ik dacht gaat makkelijk, zijn de afgelopen 3 dagen niet te doen geweest. Zelfs de draagzak helpt hier nu niet 🥲 Baby’s ooginfectie bleek een bacteriële ontsteking, nu elke dag sinds woensdag in en uit het ziekenhuis geweest bij de oogarts en spoed. Gelukkig gaat het nu met medicatie een stuk beter maar mijn rustige baby is niet meer😭😭😭 Afgelopen 3 nachten niet geslapen, baby heeft telkens uren gehuild, gelukkig overdag beter (nu ook niet, ik ben al sinds half 2 aan het struggelen). Dan ook een man die nog rustig naar de sportschool gaat 😭 heb hem maar direct naar huis gebeld want ik kan niet meer. En ook nog een gigantische luieruitslag en ik hb geen idee hoe het bij een jongentje met die balletjes over zal gaan, elk plasje is alles zo nat… hopelijk helpt bepanthen/sudocreme of calendula olie maar ik ben helemaal de draad kwijt. Gelukkig is de band met dochter nog sterk en was ze afgelopen dagen op de opvang but I am not ok.

Ik kan haar af en toe wel wegleggen hier, maar niet altijd en alleen als ze echt diep slaapt. Het duurt even voordat ze dat punt bereikt en zolang mijn man thuis is is dat geen probleem natuurlijk, maar als ik alleen ben wordt het lastig. Ik heb een draagzak en 2 draagdoeken, dus die ga ik zeker inzetten👍🏻 Of lekker in de wandelwagen. Afgelopen week al een keer naar de speeltuin geweest met de kleine in de draagdoek en dat ging goed. Ik hoop vooral dat het droog blijft volgende week, dan kunnen we lekker naar buiten!

Ja dat viel mij ook al op🙈Volgend mij waren we allemaal high van de gelukshormonen ofzo. En ik ben nog steeds gelukkig en dolverliefd op mijn kinderen, maar het is wel aanpoten 🙈

Super lief jouw reactie naar aanleiding van onze struggles, dank je wel hiervoor!

Wat lief! Herkennen jullie ook het gevoel soms totaal overprikkeld te zijn. Baby hangt de hele dag op mijn lijf en ligt zo’n beetje elk uur aan de borst, de peuter wil de hele tijd knuffelen/dingen laten zien/is de hele dag aan het kletsen. En dan nog lekkende borsten, herstel na bevalling, die eindeloze was/geknoeide bekers drinken/spuitluiers. Zo veel fysieke en mentale prikkels, ik heb soms echt zin om Even een uurtje in een stille kamer te zitten 😅. Zal wel een kwestie van wennen zijn denk ik?

Dit heb ik ook!! heel herkenbaar vooral omdat het inderdaad niet alleen nieuwe baby is maar zo veel andere prikkels.

Ook heel herkenbaar, dat overprikkeld zijn. Soms heb ik echt kortsluiting in mijn hoofd, er gebeurt soms zoveel tegelijk terwijl de mental load ook gewoon nog keihard meedendert. Echt dikke error hoor. Ik probeer soms echt bewust even uit de situatie te stappen/de prikkels te verminderen: even in mijn uppie een wasje opvouwen, een rondje speeltuinen of een boodschapje halen met alleen de peuter (die kan zo lekker kletsen en laat me meestal echt even landen in het nu) en van de week ben ik even alleen met de honden in het bos geweest. Ik heb dat soms echt even nodig.

Ik moet even iets van me af schrijven.. weet niet zo goed wat ik hiermee wil bereiken, misschien iets van herkenning of tips denk ik.. M'n zoon is nu 4 weken oud en is opzich een best tevreden mannetje. De laatste week huilt ie alleen meer dan de voorgaande weken. Soms na 2,5 uur al voor z'n fles (we proberen er wel echt 3 uur tussen te laten ivm de avond planning met onze dochter van 2) maar soms ook tussendoor.. het zijn geen krampjes want als ik m ga wiegen valt ie vrij snel in slaap. Vooral na de fles van 19.00u is t drama.. onze dochter kijkt dan nog even tv, ik geef hem de fles, m'n man is dan voor ons aan t koken (hij kookt altijd, is zn hobby maar door z'n werk kan hij niet eerder koken voor ons, dochter heeft wel al gegeten) na de fles hou ik m nog even rechtop hij valt dan bij me in slaap maar gaat daarna in z'n wipstoel. Hij slaapt daar verder in. Rond 19.30 breng ik onze dochter naar bed en vanaf dan begint onze zoon te huilen.. manlief gaat dan wiegen met m maar krijgt m niet stil.. Dus het koken staat ook stil.. ik ben rond 20.00 weer beneden en neem t over hij valt bij mij wel in slaap, ik leg m weg maar elke keer als het eten dan net klaar is begint ie weer. Ik weet wel dat baby's aan het einde van de dag een huiluurtje kunnen hebben om prikkels te verwerken maar dit is echt krijsen als we m even laten liggen. De avonden zijn niet leuk zo en ontspanning voor m'n man na z'n werk zit er zo ook niet echt in.. De dag van de geboorte van onze dochter heeft m'n man de hele dag met haar op zn borst gelegen. Ik lag toen veel op bed te slapen. Hij heeft ook veel meer met haar geknuffeld de eerste tijd en zij hebben nu een super goede band. De eerste dagen na de geboorte van onze zoon heb ik veel met hem gezeten, m'n man was meer met onze dochter bezig omdat ik haar toen nog niet mocht tillen. Maar we hebben nu het idee dat hij alleen nog maar mij wil als ie huilt.. m'n man heeft (vooral sinds z'n pubertijd) een hele slechte band met zijn vader dus ik ben echt bang dat zij ook zo'n (geen) band gaan krijgen. Gister met m'n man er ook over gehad maar hij is er heel hard in.. zegt als onze zoon mij niet wil dan niet toch.. ik vind dat m'n man juist moet blijven proberen want hij is nog zo klein. Maar als ie alleen maar geïrriteerd is als onze zoon bij m ligt en begint te huilen werkt dat natuurlijk alleen maar averechts… Ik vind het lastig wat ik nou moet doen.. het maar gewoon een beetje laten gaan en hopen dat het wel goed komt of toch meer pushen…

Hier herkenning in de zin van de onrust 's avonds en de rol van papa. Ook hier is papa de eerste tijd vooral bezig geweest met de peuter en ik met de baby. Toen de eerste geboren werd was dat heel anders, ik heb die eerste week nog geen luier verschoond en man heeft onze dochter toen ook veel moeten vingervoeden omdat ze teveel afviel. Dus een heel andere start. Het verschil is hier dat wij de baby beiden slecht getroost krijgen 's avonds en dat de peuter bedtijd ontzettend aan het rekken is. Dus eigenlijk is het hier 's avonds een grote chaos🙈 Ik zou wel aangeven bij je man dat je het fijn vind als hij de baby ook probeert te troosten. Dat hebben wij hier wel besproken, ik ben namelijk de enige die de oudste op bed kan leggen (dat is zo gegroeid met de borstvoeding, ze valt nog steeds in slaap aan de borst) en ik hoop dat we dit met de baby kunnen voorkomen. Bovendien wil ik ook graag de zorg voor de kindjes verdelen, de oudste verdient ook nog steeds mijn onverdeelde aandacht, dus mijn man moet de baby soms wel overnemen.

Hoe gaat het hier verder met iedereen? Hier zijn de avonden nog steeds erg pittig🙈 De baby is zó onrustig 's avonds, wil het liefst continu aan de borst maar omdat ik veel melk heb moet ze soms vreselijk spugen. Ik ben echt zoekende nog... Is het clusteren, is het behoefte aan geborgenheid, huiluurtje (uren🙈), krampjes? Ik heb echt geen flauw idee. Ze laat zich ook slecht troosten, niks is goed dan. Het is gewoon proberen en wiegen en sussen en voeden (of juist niet) en proberen te laten boeren enz enz totdat ze in slaap valt en ik ook naar bed kan. En tussendoor moet er gekookt worden, de peuter moet verzorgd en op bed gelegd en het huis moet het liefst ook nog een beetje opgeruimd, het is echt aanpoten. De nachten gaan op zich prima, ik ben soms wel wat langer bezig met haar weer in slaap krijgen, maar ze laat zich gelukkig wel in de co leggen en komt zelf 2 a 3 keer 's nachts. Overdag is ze ook best tevreden en ze laat zich ook wel in de box leggen, dat is wel fijn.

Eerst even een virtuele knuffel voor jou hoor! Volgens mij kan je die ook gebruiken. Je doet zo je best en bent zo lief voor je man en 2 kindjes; dat lees je tussen alle regels door. Ben je ook een beetje lief voor jezelf? Mijn gedachten aangezien je vraagt om tips; - Hebben jullie een draagzak? Wie weet kan dat nog helpen voor jullie beiden. Ik weet dat het wordt afgeraden om te koken en te dragen, maar ik doe het soms wel als het even niet anders kan. En snijwerk kan bijvoorbeeld wel prima en veilig. - Wanneer de kleine niet rustig wordt bij papa zou hij iets wat naar jou ruikt (hydrofiele doek waar je mee hebt geslapen bv) erbij pakken op de borst. Dan ruikt de kleine jou wel. Hechting ontstaat niet alleen door knuffelen met een ouder bij verdriet. Dat heeft zoveel lagen. Denk aan de wijze waarop je naar elkaar lacht, oogcontact maakt en nog veel meer. Probeer je niet te druk te maken over de band tussen je man en zoon. Hij doet wat hij kan zo te horen, maar het raakt ook iets bij hem. En dat is logisch met zijn achtergrond. Jullie vinden vast een weg 😘 Succes! 🍀

Hier de avonden een beetje hetzelfde. Ook veel melk, willen clusteren/sabbelen/troost zoeken, maar dan hele golven spuug eruit. Dus nu maar een beetje op de gok speentje tussendoor want al dat spugen is ook niks, maar wil dus ook niet dat ze te weinig binnen krijgt. Ook in de avond veel krampjes en ze wordt alleen bij mij rustig.. Koken doen we nu op zondag en woensdag voor de dagen erna. Scheelt enorm in tijd en zooi doordeweeks. Ons zoontje wil alleen bij een van ons in de armen in slaap vallen. Zo gauw hij is z'n bed zit gaat hij krijsen en houdt hier niet mee op. 18 maanden slaapregressie denk ik? Nachten zijn lastig. Tussen 12 en 4 wil ze wel in de co-sleeper. Rest van de tijd alleen op mij. En ze komt iedere 3 uur voor n voeding zowel overdag als snachts, dus de blokjes die ik kan slapen zijn nog erg kort. Er lijkt wel wat clustergedrag te beginnen en ze maakte gisteren een blokje van 4 uurtjes. Helaas zat ik toen bij de HAP en is mijn vriend opgenomen in het ziekenhuis..

Het is echt alsof ik ons verhaal lees, behalve het stuk borstvoeding. De avonden zijn overwegend heel hard werken en met een beetje pech begint de avond al zo rond 16:00u. Veel onrust, weinig slaap en soms urenlang heel hard huilen. Er is ook geen pijl op te trekken. Gelukkig ben ik zelf steeds mobieler waardoor mijn partner en ik de zorg over beide kindjes steeds wat beter kunnen verdelen. Zo ben ik gisteren met de dreumes naar de speeltuin geweest een uurtje terwijl mijn partner heel hard zijn best deed om de baby in slaap te krijgen in de middag. En met succes! Dat helpt mij wel om het wat beter te kunnen dragen, want in de uren ervoor (lees: van 8:00u tot 14:00u) is ze voornamelijk wakker geweest, daardoor oververmoeid dus over de zeik, waardoor ikzelf nagenoeg de hele tijd chagrijnig was en heb zitten janken 😂. Gelukkig hielp het middaguitje met de oudste om het weer wat lichter te zien en door het slaapje wat papa voor elkaar had gekregen, was de baby de rest van de avond gelukkig ook weer beter te genieten. Het is en blijft zoeken naar een nieuwe vorm van leven dit en het gaat met vallen en opstaan, haha.

Hoe gaat het nu met je vriend? Nog steeds opgenomen? Klinkt heftig voor jullie allemaal, hoe gaat het met jou?

Herkenbaar die golven spuug die jullie benoemen bij clusteren. Hier geef ik nu ook gewoon een speen als ik denk dat ze echt vol zit. Drinken de kindjes ook maar kort bij jullie? Hier is het om en nabij de 7 min, dan verschonen en hooguit nog een paar minuutjes. Maar thats it. Ik kan mij voorstellen dat ze dan nog niet is voldaan in d'r zuigbehoefte. Dus dan is de speen fijn. En als ze echt honger heeft tuft ze die continu uit. Dat is nu maar m'n graadmeter. Goeie van dat vooruit koken! Die ga ik wel even noemen hier. @DN32; Wat heftig van je vriend. Maar ook voor jou nu met 2 kids alleen... Kan je wat hulp inschakelen? @Loenie87; zooon zoektocht is het he. Ik had hoop dat t met de 2e minder zou zijn. Helaas 🫠 Fijn dat de nachten wel goed zijn en dat ze zich laat wegleggen! Hier hadden we een hele pittige avond met héél veel huilen. Niet alleen van de baby, maar ook van deze vermoeide moeder. Dat voelde zij denk ik ook. En dan voel ik mij weer schuldig dat ik moet huilen met haar erbij. Daarna sliep ze (denk ik) van pure uitputting 7u met alleen een paar slokjes melk tussendoor als poging om in slaap te krijgen. Dus nu lig ik op bed, huid op huid, peuter op de opvang en doe ik heeeeel rustig aan vandaag...

Oh jeetje, dat is pittig voor jou! Hoe gaat het met je vriend? Trek jij het nog, heb je hulp?

Ja hier ook zo kort aan de borst. De melk stroomt zo snel dat het klokklokklok is en dan is ze met 5 tot 7 minuten klaar. Mijn eerste hing véél langer aan de borst, dus dit is ook nieuw voor mij. Ik heb nog weinig succes met speentjes helaas. Pink accepteert ze wel, maar dat vind ik zo onhandig want dan kan ik helemaal niks meer. Dus ik blijf het proberen.. Hier ook een rustig dagje. Of nou ja, rustig... Morgen is de kleine 3 weken en ik denk dat er een regeldagje aan zit te komen. Maar man is werken en dochter is een dagje bij opa en oma spelen, dus ik hoef vandaag eigenlijk niks. Lig nu ook even op bed met de kleine, die was na een half uurtje alweer wakker en wilde wéér aan de borst. Hopelijk wil ze nog even slapen en blijft de melk er in🙈 Het is inderdaad weer een hele zoektocht. Valt me stiekem wel een beetje tegen, had echt verwacht dat het makkelijker zou zijn, maar ik snap ook wel dat ieder kindje anders is.