Zwanger van de tweede — kletsgroepje! ✨

Ik ben 36 en onze zoon heeft een tijdje geduurd voordat hij kwam dus we dachten we wachten niet te lang en kijken of een 2e ons gegund is. Deze keer ging een stuk sneller dan wij dachten, maar wel super leuk zo’n klein leeftijdsverschil. Het zal ook zeker pittig worden maar dat zal het denk ik ook zijn als er 2 jaar tussen had gezeten

Wat fijn dat het zo snel gelukt is! Ik blijf dat altijd gek vinden hè? Duurt de eerste een eeuwigheid en de tweede komt er dan ineens achteraan. Was hier trouwens niet anders hoor. Dik 6 jaar op de eerste moeten wachten en nummer twee kwam (komt) relatief snel. En ik ben dus ook (al) 36 dus stond er statistisch gezien niet helemaal goed voor.

Heb persoonlijk niet zo zeer het verdriet wat je omschrijft, maar soms wel een soort angst. Ow hoe gaat dit en hoe gaan we dat doen. Maar ik weet ergens dat dit een soort angst voor het onbekende is en weet dat zodra de baby er is, alles een natuurlijke beloop zal hebben en het gaat voelen alsof het nooit anders geweest is net zoals toen ons zoontje geboren was🥰 Deels herkenning van wat je schrijft, maar toch iets anders. Of misschien geef ik er andere woorden aan.

Ik ben ook zwanger van de tweede. Mijn dochter is van augustus 2022 en zal nog net geen 2 zijn in mei. Het was niet helemaal gepland en ik vind het dan ook super spannend zo kort leeftijdsverschil. Op het moment heb in veel last van mijn hormonen en ben ik erg emotioneel. Ik voel me vaak schuldig naar mn dochter toe dat ik veel moe ben en minder geduld heb, dan vliegt soms door mn hoofd waarom ben je nu zwanger maar gelijk voel ik me dan ook schuldig naar de baby toe want hij/zij is hartstikke welkom. Wat een ellendig gevoel af en toe. Qua bevalling voel ik me nog wat onzeker, ik moet in het ziekenhuis bevallen door veel bloedverlies bij de eerste thuisbevalling maar ik wil dat niet perse. Merk dat ik het nog lastig vind te accepteren terwijl de veiligheid natuurlijk voorop moet staan🤷‍♀️. Herkennen andere dat?

Onze dochter is van oktober 2020 dus zal zo'n 3 jaar en 7 maanden schelen met nr 2. Bewust voor gekozen om er rond de 4 jaar tussen te laten, was wel al iets sneller raak dan we verwacht hadden 😊 Hoop bij de 2e niet meer ingeleid te hoeven worden, bij de 1e zwangerschapsvergiftiging. Wel nog veel twijfels over wel of geen borstvoeding. Bij de 1e wel geprobeerd maar kwam totaal niet op gang waardoor ze in het ziekenhuis terecht kwam vanwege bilirubine door te weinig voeding. Gaan met de 2e ook op zoek naar een cosleeper. Met onze dochter nooit gedaan maar daardoor hebben we weken langs elkaar heen geleefd doordat onze dochter alleen maar op en bij ons wilde slapen en wij dus niet naar bed durfde te gaan met haar erbij.

Ja dat heb ik ook wel een beetje. We hebben het best druk met een peuter, 2 honden, werk, huishouden, maar er zit wel een soort van ritme in. We zijn het gewend zo en straks ligt alles overhoop met zo'n kleintje erbij. Dan vliegt het me ook wel eens aan dat ik denk oh jee.. Hoe gaan we dit doen, en hoe moet dat? Het zal weer even zoeken zijn naar een nieuw ritme. Toch denk ik dat het sneller went, je zit nu al helemaal in die zorgmodus. Bij mijn dochter vond ik dat echt heel erg wennen weet ik nog.

Hahah ja zul je altijd zien he. Ik neig zelf ook naar verjaardag van zwager, als we mogen kiezen, maar mijn man is het daar nog niet helemaal mee eens. Tja misschien ook maar gewoon niet op de zaken vooruit lopen en eerst maar eens afwachten wat überhaupt het plan zal worden voor deze bevalling 😊

Klopt zoiets heb ik ook gelezen inderdaad. Al las ik ook dat t aan de (vorm van de?) baarmoeder kan liggen dat t kind in stuit ligt en dat t dan ook bij volgende zwangerschappen zo is. Hier heb ik alleen bij de geboorte van de vorige niks over gehoord en ik weet dus niet of ik dat dan al zou moeten weten van toen? Achja ik wacht wel af en we zien wel hoe het loopt. Je hebt er toch geen invloed op, maar ik zou het wel mee willen maken hoe het is om vaginaal te bevallen, als dit mogelijk is.

Ik herken het ergens wel, maar dat verdriet heeft hier inmiddels plaats gemaakt voor het verdriet over het feit dat ik door deze hg zwangerschap nog zieker ben dan bij de vorige hg zwangerschap en momenteel helemaal niet voor onze zoon kan zorgen. Waar ik me eerst 'schuldig' voelde over het feit dat hij straks de aandacht moet delen met een broertje of zusje, voel ik me nu nog veel schuldiger dat hij voornamelijk verzorgd wordt door mijn ouders momenteel. Simpelweg omdat ik nog niet eens voor mezelf kan zorgen en mijn man druk is met zijn werk en de zorg voor mij. Gelukkig is onze zoon in het weekend wel bij ons en zie ik hem verder elke dag wel even, maar ik vind het heel lastig dat ik er nu al niet meer voor hem kan zijn, terwijl ik hem zo graag nu juist nog wat extra aandacht had willen geven voor de baby komt. Maargoed het is wat het is en ik gun hem ook wel weer een broertje of zusje voor de rest van zijn leven dus het is maar even niet anders.

Wat leuk. Hier ook zwanger van de 2e. Onze dochter is geboren 4 november vorig jaar en ze schelen dadelijk 1,5 jaar. Enorm dankbaar dat het twee keer middels een traject gelukt is. De vorige bevalling werd het uiteindelijk een keizersnede En werd ondanks dat ook daar een plan voor was ons bevallingsplan niet uitgevoerd. Dit keer willen we er nog meer op hameren dat het wel gebeurd

Oh jeetje ja ik snap dat die emoties en gedachtes dan de overhand nemen 😣 Wat ontzettend rot! En dat is dan nog veel te zacht uitgedrukt.. Ik heb zelf ook HG, maar momenteel lijkt het erop dat ik de piek gehad heb, waardoor voor m’n dochter zorgen wel enigszins lukt maar ook een kwestie van over m’n grenzen gaan is. Ik zit dus overduidelijk in een mildere fase dan jij, maar herken je gedachtes al wel. Ik hoop dat je ook beseft dat je doet wat je kan en hier dus absoluut niet om gevraagd hebt! Het is echt een ziekte die je nu weerhoudt om er voor je kindje te zijn zoals je dat graag wilt en ook kan als die stomme HG niet weer om de hoek was komen kijken! Ik wens je heel veel sterkte en hoop enorm dat er snel betere tijden voor je aankomen ❤️🍀 Ook al zal waarschijnlijk de hele zwangerschap pittig blijven.. Je kan dit, supervrouw!

Och, ik snap je gevoel helemaal! Een vriendin van mij heeft ze ook heel snel achter elkaar, die schelen straks 15 maanden geloof ik. Maar die voelt zich ook zo schuldig naar haar dochter toe!! Probeer het toch los te laten. Je doet je best, en meer kan je niet doen. Kijk naar de positieve kanten! Ze zullen veel aan elkaar hebben straks. ❤️ En wat jammer dat je in het ziekenhuis móet! Het lijkt me heel vervelend als je zelf een ander beeld hebt. Kan dit niet in overleg veranderd worden? Ik ben bij mijn zoon in het ziekenhuis bevallen, maar dit wilde ik. Ik woon in de polder en alle ziekenhuizen zijn op 45 minuten afstand. Met loeiende sirenes 🚨 ben je nog minimaal 25 minuten onderweg. Dit vond ik te eng in het geval dat er iets mis zou gaan tijdens de bevalling.. Maar nu twijfel ik erg of ik het dit keer niet thuis wil proberen.

Wat fijn om al jullie verhalen en ervaringen te lezen. Hoe raar het ook klinkt, ik ben toch opgelucht om te lezen dat bij anderen de borstvoeding ook niet wilde. Ik heb het 5 weken geprobeerd.. ik zat huilend te kolven. Toch wil ik het nu weer proberen.. ik vond het zo bijzonder wanneer het wel lukte. Hopelijk kan ik het schuldgevoel beter loslaten als het niet lukt. Ik heb hier best wel last van gehad.

Lief berichtje van je, dank je wel! Ja wat is moeten he. De verloskundige heeft wel aangegeven dat we het nog kunnen bespreken en dat ik uiteindelijk zelf bepaal maar ik ben toch ook wel bang dat het weer mis gaat of nog erger en zou mezelf dan toch voor mn kop slaan dat ik het advies van een ziekenhuisbevalling niet heb opgevolgd. Lastig hoor. Ik snap jou punt ook over wel of niet thuis bevallen. Ik vond de thuisbevalling zelf echt heel prettig maar inderdaad daarna met toeters en bellen naar het ziekenhuis is best schrikken en al helemaal als je een eind moet rijden voor een ziekenhuis. Wat ik wel prettig vond om te weten is dat je verloskundige ook heel veel medisch weet en kan en (echt op de feite vooruit maar toch hahah) mocht het echt niet okay zijn met de baby verwacht ik niet dat je 45 min moet wachten op een ambulance maar dat de traumaheli wordt ingezet 🥴🥴🥴. Enge gedachte maarja ik hoop dat je tegen die tijd een keus kan maken waar je je gewoon goed bij voelt 🍀

Dikke knuffel voor jou! Wat ontzettend rot dat je je zo beroerd voelt. Zo te lezen heb je wel een fijn vangnet, maar ik snap heel goed dat je het natuurlijk veel liever zelf doet. Probeer je niet schuldig te voelen, jij kunt er niets aan doen en je zoontje wordt goed verzorgd🤍

Hi lieve dames, Ook ik ben zwanger van mijn tweede kleintje. Ons zoontje is 2 december één jaar geworden en wij verwachten de tweede rond 10 mei, dus nu 17+5 :) Voor de bevalling hoop ik dat ik wat sneller ontsluiting heb dan bij de vorige kleine man. Mijn vliezen zijn toen helaas vroegtijdig gebroken waardoor de kleine man 1,5 dag later op de wereld is gekomen en ik flink lang met weeën heb gezeten. Maar dubbel en dwars waard 🩵 Veel succes sterke mama’s! 💪🏽

Hier ook zwanger van de tweede. Er zal ong. 2 jaar en 4 maanden tussen de kids zitten. Qua bevalling ben ik nog in dubio.. vorige bevalling ben ik met 41 weken ingeleid, wat tevens een hele fijne ervaring is geweest🩵 Helaas is de verlosafdeling van ons ziekenhuis van de zomer gesloten🤬 dat maakt dat ik twijfel tussen een thuisbevalling of toch uitwijken naar een naburig ziekenhuis. Plus ben heel benieuwd hoe de eerste paar weken gaan verlopen met de gebroken nachten en een peuter🥴

Ohh ik had gister een bericht getypt en dat was zo weg omdat ik verkeerd klikte. Maar ik herken dit wel heel goed. Mijn dochter is echt m’n maatje en ik kan me vaak niet voorstellen hoe het is met nog een kleintje erbij. Ik heb zoals ik hier later ook lees, ook een beetje angst van hoe ga ik dit doen. Ik vind het opeens best overweldigend, 2 kinderen🥲 ik weet ook dat het uiteindelijk goed komt, maar dat maakt me sons echt emotioneel. Heb dit afgelopen weekend ook echt huiluitbarstingen gehad, van gewoon een lading emotie. Geen idee waarvan maar pogh 😮‍💨

Het ik heb dus zelf tot 1 jaar borstvoeding gegeven en ga het 100% weer doen, maar het is mij zo makkelijk af gegaan. Ik las en hoorde overal maar dat het zo lastig kon zijn maar ik heb er nooit een dag problemen mee ervaren. Super dankbaar en blij mee natuurlijk maar ik vind het altijd zo jammer om te lezen dat het dan niet lukt bij dames, want ik denk dat we allemaal zo graag willen haha. Al is het echt een 24/7 fulltime job😩😩

Hoe gaat het met jullie? Ik merk toch echt wel dat zo'n tweede zwangerschap zwaarder is. Mijn dochter maakt er de laatste week een potje van met slapen 's nachts (heel vroeg wakker iedere keer en onrustig) en ik ben verrot😵‍💫 Was er aan gewend om gebroken nachten hebben maar het valt me nu zwaar. Ik heb van de week gewoon samen met mijn dochter liggen dutten 's middags en ik kan normaal gesproken echt niet slapen overdag. Merken jullie dat ook dat het zwaarder is nu? Morgen de 20 weken echo, wat gaat deze zwangerschap eigenlijk snel😳 Het voelt als gisteren dat ik een positieve test in handen had en nu ben ik al bijna op de helft! Ik kijk er naar uit de kleine weer even te zien, zo te voelen heeft ze het maar druk daar binnen🙈 Ik geniet echt zó van al die schopjes de hele dag🩷