Zwanger🤰van de 2e kletsgroepje🤎

Ik vind het juist sneller gaan! Ik maakte me bij de eerste zwangerschap juist enorme zorgen de hele tijd, en merk dat ik nu veel meer op mijn lichaam vertrouw ofzo omdat het al een keer goed is gegaan. Hoewel ik inderdaad ik mijn omgeving ook een aantal heel verdrietige verhalen heb. Maak het wel veel minder bewust mee, ben vooral gefocust op mijn peuter merk ik en veeel minder bezig met alles ‘op orde’ krijgen. Vind dat eigenlijk wel relaxt, ik ga tijdens mijn verlof denk ik lekker rustig alles even uitzoeken en nalopen. Wij doen trouwens überhaupt geen nieuwe babykamer maken 😅 de kleine komt eerst lekker bij ons op de kamer en als ze een half jaar oud is gaan we wel even kijken hoe we het huis gaan ombouwen.

Ja. Enorm. Maar vooral omdat ik al veel eerder last heb van alles en de buik in formaat ook echt 6wk voorloopt vergeleken met de 1e zwangerschap. Een slak zou Speedy Gonzales genoemd mogen worden ten opzichte van deze zwangerschap 🤪. Ik herken dat minder bezig zijn met de boel op orde krijgen etc, dat is wel fijn.

De zwangerschap zelf vind ik sneller gaan, maar merk dat ik het stuk tot het eind nu nog veel langer vind duren. Zit alweer 50% in de zi3ktewet ivm bekkenklachten en mijn buik is echt huge. Daarbij kan ik gewoon minder rusten overdag en dat valt me ook zwaar

Haha ja hetzelfde hier! Mijn dochter is net doorgegaan naar een fantastisch nieuwe peuterkamer met allemaal hele mooie spulletjes maar ik voel me daar niet schuldig over hoor. Ik vind de babykamer nog steeds super mooi 😊 en juist wel chil dat ik daar geen geld aan uit hoef te geven haha

Ik vind het juist sneller gaan. Minder er de hele tijd op gefocust. Fysiek voel ik me nu al hetzelfde als een stuk later in de eerste zwangerschap. Buik groeit ook veel harder. Dus zie er wel tegenop dat we nog een behoorlijk stukje moeten.

Hier precies hetzelfde. Focus nu op de peuterkamer, daar helemaal met details bezig terwijl dat de vorige zwangerschap de babykamer was. Afdankerig zou ik het niet noemen hoor, fijn dat de kamer nog een tweede keer mee kan. En als de tweede wat ouder is krijgt hij vast ook wel een keer een nieuwe inrichting :)

Klinkt precies als bij mij. Gaat reuze snel allemaal en maak me eigenlijk nergens druk om. Had mezelf beloofd om extra te genieten van mijn zwangerschap maar daar helaas geen tijd voor met mijn peuter 😅 . Ben wel erg snel dik dit keer en vind het lichamelijk een stuk zwaarder. Misschien omdat ik nu een jongen krijg maar ik denk door peuter en snel groeiende buik!

Merken jullie ook verschil mbt het slapen van de 1e? Hij lijkt ondertussen niet meer zonder mij te kunnen slapen. Ik word er helemaal gek van. Nog een week of 2 tot de baby er is en ik kan geen kant op.

Ja die van ons heeft wel ergens last van en het is sinds kleine week drama met slapen. Maar... hij is 16 mnd dus ik ga ervanuit dat het volledige toeval is. Volgens mij snapt hij het niet wat er komen gaat. En bij ons in bed slapen doet hij niet (wil ik wel) dan gaat hij alleen druk worden en spelen. Dus we zitten weer uren een "grote baby" te troosten, voeden en aaien tegenwoordig. Hou je taai! Hopelijk krijg je nog wat nachtrust voor de grote dag. Ik ben vandaag 40+0 😱

Heel herkenbaar.. Vind het ook een stuk zwaarder met een peuter erbij en een veel zwaardere buik dit keer. Ik ben vandaag 40+3 weken en ben er lichamelijk helemaal klaar mee! Wat betreft het slapen van de peuter merk ik nog niet echt verschil, dat is altijd al heel wisselvallig 🙉. Wel vind ik hem nog 'plakkeriger' dan anders. Denk dat ze aanvoelen dat er wat staat te gebeuren. Hij is net 2 en begrijpt het echt nog niet.

Ja hier was het ook een ‘plakkerige’ peuter die heel veel bij mij wilde zijn. Ik ben vorige week bevallen en ik merk ook dat ze het echt moeilijk heeft. Zoekt aan de ene kant de hele tijd knuffels en aandacht, en aan de andere kant ook heel veel negatieve aandacht. Je merkt dat het een hele grote verandering voor haar is. Slaapt nu juist vrij goed, ze is enorm moe van alle indrukken en mensen in huis

Merk geen verschil in het slapen gelukkig, maar de dreumes is wel een stuk plakkeriger naar mama toe. Veel bij me zitten en spontane knuffels. Als ik even uit beeld ben, roept hij of komt hij me achterna. Ik las gisteren een artikel dat het te maken heeft met je hormonen, waar je kindje op reageert. Vind het vooral heel gezellig en knuffel graag met hem als hij die behoefte heeft, maar tegelijkertijd breekt het m’n hart een beetje omdat ik zo elke keer weer besef dat hij binnenkort alle aandacht moet delen 😅🥹

Hier een kleuter van 4. Niet per se verschil bij slapen (het is helaas sowieso een errrrg vroege vogel). Wel nog meer dan anders willen knuffelen, en regelmatig aangeven dat hij buikpijn heeft. Hij vindt het erg spannend dat ik een paar dagen in het ziekenhuis zal zijn en vooral ook dat ik hem niet kan vertellen wanneer. Het wordt dan wel een geplande keizersnede, maar zijn zusje kan alsnog beslissen zich eerder aan te kondigen. Dus we durven er geen dag op plakken voor hem/aftelkalender bij halen want hij zou het totaal niet kunnen plaatsen als de aftelkalender niet blijkt te kloppen.

Mijn zoon van 3 slaapt ook periodes wat slechter, nu wel weer goed. Hij wil wel de héle dag bij me zijn inderdaad, en wordt ook best wel eens boos als het niet gaat en hij het met papa moet doen 🙈 Sommige dingen wennen we al wel vast aan, zoals het naar bed en de opvang brengen. Dat deed ik eerst altijd, maar nu mijn man

Oke, nou erg "fijn" om te merken dat bij jullie de oudste kindjes ook allemaal al wat van slag zijn met de naderende komst van nummer 2. Hopelijk draait het snel weer terug als we bevallen zijn en ze gewend zijn aan een broertje of zusje

Hier heeft onze peuter ook hele heftige peuterbuien, echt krijsen, en naar bed brengen ging altijd makkelijk en laatste tijd gewoon meer dan een half uur een groot drama. Ik vind het echt wel pittig zo hoor en ben heel benieuwd hoe het gaat zijn als de baby er is.

Even wat leven inblazen in dit topic , ik neem aan dat alle kindjes inmiddels zijn geboren (mag ik toch hopen😆) Hoe gaat het nu met iedereen en met jullie 1e kindjes/2e kindjes? Hier gaat het heel goed, mijn peuter maakt me zo trots hoe hij met zijn zusje omgaat, hij is zo ontzettend lief en zorgzaam voor haar en heeft me ook echt verbaast hoe hij met de hele situatie omgaat! Ook was ik echt vergeten hoe leuk ik de baby tijd vond; natuurlijk zijn er wat struggles en de voedingen gaan lastig bij mijn baby maar de lachjes en liefde die ik van haar krijg 🤎 intense liefde 🥰

Mijn oudste (net 2 geworden) heeft het een poosje heel moeilijk gehad. Nu we 3,5 maand verder zijn, heeft hij weer wat meer zijn rust gevonden. En is hij superlief voor zijn zusje. We hebben zelf ook wat meer handigheid gekregen, maar er blijven momenten waarvan ik nog steeds niet weet hoe ik ze handig aan kan pakken. Met name rondom naar bed brengen van de een of de ander en voeden (bv) van de baby. Verder geniet ik enorm van de baby en voelt het heel fijn om wat meer te weten wat je doet ipv alles moeten uitvogelen zoals bij de 1e.

Vandaag voor het eerst weer naar werk en ik heb het er heel moeilijk mee, veel erger dan bij de 1e. Herkennen mensen dit? Ik had bij de eerste ook gewoon weer zin om te werken en nu totaal niet. Verder gaat het hier best goed. De oudste is dol op zijn broertje en we krijgen langzaam het ritme met twee kinderen. Soms qua organisatie van dingen nog wel een uitdaging hoor ;)

Mijn baby gaat vandaag wennen en dat vind ik ook al heel lastig. Ik hoef over een paar weken pas te werken maar ik begrijp je wel heel goed. Ik hoopte dat het bij de 2e minder erg was omdat het “bekend” is maar het is voor mij ook nog net zo erg. Misschien is het ook omdat je toch op een andere manier je verlof doorbrengt? Waar je bij je 1e echt álle tijd en aandacht voor je baby hebt is dat nu anders omdat je je aandacht moet verdelen. Veel succes in elk geval ❤️‍🩹