Angst met slapen

Ik heb een soort gelijke ervaring na de bevalling alleen had ik wel vooraf ook een traumatische bevallingsfase. De angsten herken ik niet, maar ik heb zelf wel gesprekken gehad met gynaecoloog en medisch psycholoog om de bevalling te bespreken. Misschien een tip voor jou ook maar dan vooral voor het gedeelte na de geboorte van je zoon. Verder ligt je zoon denk ik al dichtbij je op de slaapkamer? En ik doe zelf de nachtvoedingen, daardoor kan ik regelmatig checken hoe het met hem gaat.

Zoooooo herkenbaar! Ik had ook zo een soort ervaring. 1 mei is onze kleine ter wereld gekomen en ik had het de eerste week/2 weken heel moeilijk. Mocht je erover willen praten, mag je me altijd n chatje sturen.

Hee Marona! Ik heb niet een soortgelijke bevalling gehad maar herken wel wat je opschrijft. Ik heb in de eerste week geregeld gedacht ik wou dat iemand nu naar mijn kindje kon kijken of alles goed gaat terwijl ik slaap. Kan me voorstellen dat jij dit nog meer/ook hebt. Knap dat je er zo woorden aan kan geven. Ik zou het vooral bespreken met je omgeving. Miss zijn er gesprekken of (praktische) afspraken die jou helpen!

Beste Marona, Wat naar voor je… Als ik jou was (ik ben zelf arts, in opleiding tot psychiater) zou ik dit bespreken met je verloskundige / behandeld gynaecoloog. Slaapgebrek, je angst, de postpartum periode an sich en je bevallingservaring kunnen risico factoren vormen om je (op termijn) somber te gaan voelen. Tot 6 weken na de bevalling val je nog onder de zorg van het ziekenhuis en kan je (naar mijn weten bij veel ziekenhuizen) ook daar terecht bij de medische psychologie om je klachten te bespreken. Je klachten (zoals slaapgebrek) zijn er, en jouw gezondheid is net zo belangrijk als die van de baby (ook voor de baby/het gezin). Heel veel sterkte

Ahh lieve Marona.. in ieder geval een dikke knuffel voor jou! Het is niet niks. Bevallen is al een uitdaging opzich en als je dan kort daarna ook nog “gescheiden” wordt van je kindje, is dat helemaal vreselijk. Dat gevoel wat je hebt, hebben de meeste new-Born mama’s. Wellicht in een mildere versie dan bij jou. Ik werd zelf de eerste week constant wakker en schudde dan aan m’n baby tot zelf iets bewoog.. of als ik hem voelde ademhalen oid. Dat vertrouwen moet groeien. Maar.. als het je dusdanig in de weg blijft zitten, is het wellicht slim om er met iemand over te praten. Want het moet natuurlijk wel minder worden met de tijd.

Deze gevoelens horen er trouwens ook bij en ze mogen er ook zijn, het is een enorme overgang om een baby te krijgen. Ik wilde vooral aankaarten dat als je je zo blijft voelen of het gevoel hebt dat het meer aandacht nodig heeft, dat je zéker hulp kan vragen aan de bij jouw betrokken specialisten! Veel sterkte, en geniet van je babytje:)