Aversie gevoelens bij gedachte aan de baby/bevalling

Wat vervelend dat je je zo voelt. Ik denk juist dat er over praten erg belangrijk is. Praat er over met je partner, met je verloskundige en ik denk dat het voor je zelf goed is om proberen te achterhalen waardoor/waarom je je zo voelt. Maakt het idee van de bevalling je bang? Of misschien faalangst als ouder? Uiteraard kan je hier in ieder geval je hart luchten 🤗 ik hoop dat je van dit vervelende gevoel af kan komen en ook kan genieten van je groeiende kindje/buik.

Hoi, wat fijn dat je je verhaal hier kwijt durft. Ik ervaar hetzelfde. Wij willen ook al erg lang een kindje en ook wij hebben het geluk dat het in 1x raak was. We zijn hier uiteraard heel dankbaar voor. Ik ben nu bijna 12 weken en ervaar constante misselijkheid, denken aan de zwangerschap of dingen plannen lukt mij ook nog niet. Ik word dan inderdaad misselijker en beroerder, waar ik me vervolgens dan weer zo schuldig over ga voelen. Ook merk ik dat het dan eenzaam voelt. Ik hoop dat de misselijkheid bij jou snel wat minder word zodat je weer vrij kunt nadenken over jullie kindje en het plannen en dat je kunt gaan genieten van de zwangerschap of op zijn minst van de aversie af bent!

Wat vervelend dat jij het ook ervaart, al voelt het wel fijn om te weten dat ik niet de enige ben. Ik begrijp niet zo goed waar het gevoel precies vandaan komt en dat maakt het ook zo verwarrend. Ik hoop inderdaad dat, zodra ik van de misselijkheid af ben, dat ook de misselijkheid bij de gedachten laat afnemen. En voor jou hoop ik hetzelfde! Fijn dat je hebt gereageerd ❤️

Bedankt voor je berichtje. Ik denk wel dat praten belangrijk is ja, alleen durf ik het (nog) niet zo goed omdat ik me er denk ik toch ook voor schaam. Ik heb niet het idee dat ik echt een angst heb voor de bevalling of het ouderschap, juist daarom begrijp ik niet waar het gevoel vandaan komt. Het is inderdaad zeker fijn om het hier in ieder geval kwijt te kunnen 🥰

Praten praten praten. En dan ook alles uitspreken wat er zit. Geef jezelf ook wat tijd. Laat het even los. Er is nog meer dan tijd genoeg om alles te regelen. Nog even landen.

Ik heb dat ook. Dit is mijn derde zwangerschap. In mijn geval wordt die bevalangst ook niet minder. Bij de eerste dacht ik het is angst omdat je niet weet wat je te wachten staat. Ik heb 2 totaal verschillende bevallingen gehad waarbij de tweede echt relaxed (voor zover dat kan)maar toch blijft de angst. Ik heb het geluk gehad dat ik 2 keer ben ingeleid hierdoor wist ik wel precies waar ik aan toe was ook al weet je niet precies wat je te wachten staat. Ik heb dit altijd met mijn man en verloskundige gedeeld. Die kan ook een aantekening neerzetten zodat ze het bij de bevalling ook weten en alles rustig uitleggen. Dit heeft mij wel geholpen

Lekker per moment kijken Dat zal met de tijd wel veranderen Wist nog voor de eerste zwangerschap Vriendin zwanger en was er bij toen de kraamzorg voor intake kwam En ze zei ik heb zin in de bevalling Ik wist niet wat hoorde Hoe dan, ben je gek Maar ik snap het wel Probeer juist met de tijd te kijken wat je nodig heb, wie en wat je zou kunnen helpen

Hee lieve aanstaande moeder! Wat mooi dat je dit deelt. Heel herkenbaar, ik was ook erg in shock de eerste periode dat ik zwanger was en alles overviel me enorm. Wij waren niet ‘bewust’ bezig om een kindje te krijgen, en de enorme vermoeidheid/ misselijkheid en emoties hielpen ook niet bepaald. Het was zeker geen roze wolk!! Daarnaast roept het aankomende moederschap ook zeker bepaalde onzekerheid op. Nu ik de 13 weken ben gepasseerd merk ik dat ik wat meer energie krijg en me fijner begin te voelen. Ik praat veel met vriendinnen die al moeder zijn, en het stelt me gerust om hen te zien en te horen! Ik denk dat praten heel belangrijk is, ook met je partner. Misschien kun je ook meer genieten zodra jouw klachten wat minder worden ❤️

Relax, als kraamzorg en eventuele opvang geregeld zijn kun je voorlopig gewoon even achterover leunen. Dat gevoel van willen regelen en alles klaar willen maken komt vanzelf. Bij mijn eerste zwangerschap voelde ik er weinig bij, en wij wilden toch ook echt heel graag. Nu bij de tweede heb ik het weer. Ben er nu chiller onder omdat ik er op vertrouw dat het goed komt. Maar roze wolk is voor veel vrouwen heel anders dan de mooie praatjes. Bij mijn eerste zwangerschap ben ik bij de pop-poli geweest voor een gesprek met maatschappelijk werker. Dit vond ik persoonlijk wel even fijn om gewoon vrijuit te kunnen praten zonder oordeel of filter van bijvoorbeeld je partner die wel op de roze wolk zit bijvoorbeeld. Ook mijn verloskundige was een fijne gesprekspartner hier voor. Dus inderdaad zoals ook al gezegd; praat er over. En evt met iemand die niet zo dichtbij staat.

Heel vervelend maar veel zwangeren hebben dit in meer of mindere mate. Kennis kan helpen je aversie of onderdeukte angst in stukjes re hakken , als je meer inzicht krijgt in wat je lijf voor moois van natue doet, welke keuzes je hebt en hoe anderen dit ervaren krijg je er waarschijnlijk meer grip op. Of kom je er achter waar specifiek tegen aan loopt en kun je dit met bijv je verloskundige bespreken. Meld het sowieso bij je verloskundige, ze horen dit vaak. Ik zou me dus juist al op een bevalcursus inschrijven, liefst eentje met je partner zoals 'samen bevallen' want die moet minstens zo goed op de hoogte zijn van wat hij voor je kan doen en het fijn kan maken tzt. Het is niet alleen jouw ding. Zonder nadenken nu inschrijven voor eentje over een paar maanden dan kan het weer even uit je hoofd? Maak er geen groot ding van, ik begon ook zo en in de loop van de maanden ging mijn hoofd er meer naar staan. Kennis hielp mij enorm om me mentaal voor te bereiden en heb uiteindelijk een prachtige snelle thuisbevalling gehad met mijn man (terwijl in mijn hoofd ik sowieso altijd naar het ziekenhuis zou gaan voor een drama).