Allereerst iedereen gefeliciteerd die dit leest met jullie zwangerschap. Het is niet vanzelfsprekend weet ik ruim uit ervaring. ❤️
Mijn partner en ik waren elkaars eerste liefde 6 jaar lang ruim 20 jaar geleden. Na 13 jaar hebben wij elkaar teruggevonden maar er is natuurlijk in die tijd een hoop bagage.
Voor mij is dit mijn eerste kindje (na een miskraam en twee ICSI trajecten ruim 7 jaar lang met mijn ex man) en we zijn nu 6 weken zwanger door hormoon inductie, voor mijn partner is dit zijn derde kindje en hebben we hier wel bewust samen voor gekozen.
Hij is super lief en met alles doe wat jij fijn vind, want het is jouw eerste keer. Ik mag het zo gek maken zoals ik zelf wil, omtrent de babykamer, eventuele aankondiging, gender reveal, foto's enzovoorts. Ik merk dat ik (waarschijnlijk door hormonen) het soms lastig vind dat wij dit 'eerste keer' niet samen doen, en dat ik me daar soms toch alleen door voel in het proces. Nu vermoed ik dat het vooral de hormonen zijn die opspelen maar is er iemand die dit herkent en die mij kan helpen dit gevoel los te laten zodat het mijzelf niet beperkt.
Groetjes.